(Ποντικίσια μοίρα)
του Ivan Pavlov

Μια σκληρή, ειρωνική και γεμάτη παραδοξολογίες, αλλά χωρίς ποτέ να χάνει την ευαισθησία της, προσέγγιση σε μία ομάδα ιδιαίτερων προσώπων.
Ιδιόμορφοι, βίαιοι, άξεστοι, πληθωρικοί είναι οι ήρωες της ταινίας. Κεντρικά πρόσωπα της αφήγησης είναι μία παρέα φίλων, που διανύουν την τέταρτη δεκαετίας της ζωής τους. Μία παρέα που, στην κυριολεξία, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εκρηκτική. Ζουν σε μία μικρή παραθαλάσσια πόλη και το σύστημα αξιών τους μοιάζει πρωτόγονο. Ζουν μία δύσκολη ζωή και βιοπορίζονται κλέβοντας πέτρες από ένα λατομείο. Όταν ένας απ’ αυτούς θα καταλήξει στη φυλακή, τότε η γυναίκα του θα γίνει το αντικείμενο του πόθου για τους υπόλοιπους. Ανακαλύπτοντας την απιστία της γυναίκας του ο απατημένος σύζυγος θα αποδεχθεί με στωικότητα το γεγονός. Η ζωή αυτής της παρέας θα γίνει πιο δύσκολη όταν θα μάθουν τα σχέδια για απαλλοτρίωση και τουριστική εκμετάλλευση του χώρου που ζουν. Ένας από την παρέα αποφασίζει να αντιδράσει δυναμικά ανατινάζοντας το νέο λιμάνι που χτίζεται. Όμως η μοίρα αποφασίζει διαφορετικά. Μόνοι επιζώντες από την όχι και τόσο απροσδόκητη εξέλιξη είναι μία έγκυος, ένας τρελός, ένα παιδί και ένας ποντικός…
Η τελική εικόνα της ταινίας συντίθεται από τις περίτεχνες κινήσεις της κάμερας, από πλάνα μεγάλης χρονικής διάρκειας, από κωμικές στιγμές (που πολλές φορές ισορροπούν πάνω στο μακάβριο και το παράδοξο), από τη χρήση γνωστών τραγουδιών(όπως η επιτυχία της δεκαετίας του 60, Volare) ή μουσικής ραπ, και τέλος από την εξαιρετική ατμοσφαιρική φωτογραφία (της Svelta Ganeva) με την οποία απεικονίζεται ο μουντός φθινοπωρινός καιρός.
Ο Ivan Pavlov, σκηνοθέτης του Ποντικίσια μοίρα /Fate as a Rat, δηλώνει στον κατάλογο του Forum του Φεστιβάλ Βερολίνου 2002: «Η ταινία πρέπει να εκφράσει ελπίδα και σκεπτικισμό, ειρωνεία και πίκρα, τη χαρά και τη λύπη, το κωμικό και το τραγικό. Τα σενάρια του Constantin Pavlov απαιτούν μία συμβατική εκφραστικότητα, ένα διακριτό ύφος: μιλώντας γενικά, μία προσωπική άποψη για τις ιστορίες που αφηγούνται. Το τελευταίο είναι μία πρόκληση για τους σκηνοθέτες όταν δουλεύουν μαζί με τόσο σημαντικούς δημιουργούς όπως οι Valeri Petrov και Constantin Pavlov.
Το σενάριο θα πρέπει να διατυπωθεί ξανά από μία οπτική γωνία πιο προκλητική, πιο ειλικρινής. Μιλώντας γενικά, η ταινία θα πρέπει να είναι οξεία, ειρωνική, παράδοξη, παθιασμένη».
Δ.Μ.