του Michel Hazanavicius
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

[Όταν έκανα την ταινία] Είχα στο μυαλό μου δύο πράγματα –πρώτα ότι η φόρμα θα ήταν αυτής μιας βουβής ταινίας και δεύτερο ότι θα ήταν μια ταινία εποχής. Έτσι η φόρμα ταιριάζει με την εποχή. Προσπάθησα λοιπόν να αναδημιουργήσω την εποχή με τα κουστούμια και τα ντεκόρ, όπως και με τον τρόπο που γύρισα την ταινία.  Προσπάθησα να διατηρήσω μια ισορροπία  ανάμεσα σ’ αυτό που θα έπρεπε να είναι μοντέρνο και σ’ αυτό που θα έπρεπε να σεβαστώ από την εποχή. Παραδείγματος χάριν η ταινία δεν έχει γυμνό και δεν υπάρχει σ’ αυτή βία: η γενική αίσθηση σου δίνει μια γεύση της δεκαετίας του 20. Επίσης προσπάθησα  να αναπαραστήσω το παλιό ύφος των ασπρόμαυρων εικόνων. Τα πάντα στην ταινία είναι πολύ παλιομοδίτικα  και αυτό συνεισφέρει στο να υπάρχει η αίσθηση αυτών των κλασικών βουβών ταινιών.
(…) Είμαι πολύ περήφανος για τον τρόπο που οι θεατές αποδέχονται το γεγονός ότι παρακολουθούν μια βουβή ταινία. Είναι πολύ περίπλοκο να ξεκινάς με το βασανισμό και με τον ήρωα να λέει «Δεν θα πω λέξη. Δεν θα μιλήσω». Και το κοινό να θέλει απ’ αυτόν να μιλήσει. Όμως είναι μια σκηνή δράσης και έτσι αποδέχονται το ότι δεν έχει διάλογο: είναι η δράση και έτσι συνηθίζεται. Επίσης υπάρχει η μουσική και η ορχήστρα και έτσι κατά κάποιον τρόπο οι θεατές βρίσκονται στο ενδιάμεσο –μεταξύ μιας βουβής και μιας ομιλούσας ταινίας. Και μετά η ταινία τελειώνει, η μουσική σταματά και ξεκινά το πρώτο μέρος της ταινίας με την σιωπή. Βλέπουμε τον George να ακούει κάτι, και το πλήθος χειροκροτεί όμως οι θεατές δεν ακούν το χειροκρότημα. Νομίζω ότι είναι τότε που οι θεατές αποδέχονται ότι βλέπουν μια βουβή ταινία.

(…) Οι άνθρωποι της Panavision ήθελαν να μας βοηθήσουν και έτσι ανακατασκεύασαν κάποιους από τους κινηματογραφικούς φακούς της δεκαετίας του 20, για να υπάρχει η παραμόρφωση που είχαν εκείνη την εποχή. Κάποιες φορές αυτούς τους φακούς τους χρησιμοποίησα στην ταινία. Όμως κυρίως χρησιμοποίησα τις νέες τεχνολογίες επειδή είναι πιο εύκολες και πιο γρήγορες. Έπρεπε να γυρίσω την ταινία σε 35 μέρες και γι’ αυτό δεν είχα χρόνο να μάθω πώς να χρησιμοποιώ την παλιά κάμερα.  Επιπλέον δεν είχαμε το παλιό νιτρικό φιλμ που  συνήθιζαν να χρησιμοποιούν εκείνη την εποχή. Σήμερα έχουμε στη διάθεση μας σημαντικά εργαλεία: είναι πιο εύκολο να κάνεις μια ταινία σήμερα παρά τότε. Θα ήμουν, νομίζω, ηλίθιος αν προσπαθούσα σήμερα να χρησιμοποιήσω τις παλιές κάμερες. Ωστόσο χρησιμοποίησα μια θορυβώδη κάμερα- όταν δούλευε γρύλιζε. Όμως κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων έβαζα μουσική και έτσι δεν ακούγαμε τον ήχο της.  Χρησιμοποιήσαμε έγχρωμο φιλμ και το μετατρέψαμε αργότερα σε ασπρόμαυρο. Κάναμε αρκετές δοκιμές με ασπρόμαυρο φιλμ αλλά τελικά ως προς την αναπαραγωγή των εικόνων που ήθελα το έγχρωμο  αποδείχτηκε καλύτερο.

(αποσπάσματα συνέντευξης στην ηλεκτρονική τοποθεσία http://www.televisionwithoutpity.com/)