του Nikita Mikhalkov

Κατά την διάρκεια μιας ωραίας καλοκαιρινής μέρας, η Άννα Πετρόβνα, χήρα στρατηγού, υποδέχεται τους καλεσμένους της στο εξοχικό της: τον γαμπρό της, παντρεμένο με την κόρη της Σοφία, γειτονικούς γαιοκτήμονες, έναν γιατρό και τον δάσκαλο του χορού Πλατόνοφ. Ο τελευταίος ξανασυναντά με συγκίνηση ύστερα από πολλά χρόνια τη Σοφία, που υπήρξε νεανικός έρωτας του.
Οι καλεσμένοι ανταλλάσσουν αναμνήσεις, διαπιστώνοντας ότι τα παλιά όνειρα δεν πραγματοποιήθηκαν. Με αρκετή πικρία αντιμετωπίζουν το παρόν και το μέλλον τους, σε αντίθεση με την οικοδέσποινα, η οποία θέλει να πιστεύει ότι όλα θα πάνε καλά, όπως άλλοτε. Ο Πλατόνοφ εξομολογείται στην Σοφία ότι την αγαπάει ακόμα και εκείνη του το ανταποδίδει. Αποφασίζουν να φύγουν μαζί….
Ένα νεανικό θεατρικό έργο του Τσέχοφ, «Ο Πλατόνοφ» σε διασκευή και μεταφορά του Νικίτα Μιχάλκοφ/  Nikita Mikhalkov. Ο σκηνοθέτης πλάθει με ακρίβεια και ευστοχία όχι μόνο τον κόσμο των εύπορων επαρχιωτών της Ρωσίας, κοντά στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά και το ψυχικό κύμα της κούρασης και των ονείρων που διαψεύστηκαν. Ένας μικρόκοσμος από παλιούς ιδεαλιστές, φιλελεύθερους ή ηδονιστές που ξέπεσαν, δεν έκαναν τίποτε βυθίστηκαν σε λήθαργο αδράνειας και μαρασμού. Εξακολουθούν να μιλούν για σχέδια ενώ βυθίζονται στην ακινησία. Οι μορφές διαγράφονται αδρά, με τις γραφικές λεπτομέρειες τους και την ιδιαίτερη ψυχολογία τους. Ο Μιχάλκοφ ισορροπεί τον τόνο της ταινίας ανάμεσα στην ειρωνεία και στην συμμετοχή, στην μελαγχολία και στη σάτιρα.

(πηγή δελτίο τύπου)