του Eric Rohmer

Παρίσι, 1936. Ο ισπανικός πόλεμος μαίνεται στον νότο και το ναζιστικό κόμμα είναι κυρίαρχο στην Γερμανία. Ο Φιόντορ είναι ένα βετεράνος αξιωματούχος του τσαρικού στρατού που ζει αυτοεξόριστος μαζί με την γυναίκα του Αρσινόη στο Παρίσι. Είναι σημαντικό μέλος στην κοινότητα των εξόριστων, ενώ η Αρσινόη μια ελληνίδα ζωγράφος διάκειται φιλικά στους κομμουνιστές.
Η άχλη του μυστηρίου καλύπτει την προσωπικότητα και την δράση του Φιόντορ: καθώς μετακινείται συνεχώς στην Ευρώπη, ταξιδεύοντας από μια πόλη στην άλλη για τις ανάγκες των Ρώσων εξόριστων, γρήγορα γίνεται φανερή μια κρυφή ιδιότητα -είναι κατάσκοπος.
Αυτό που δεν είναι φανερό είναι για ποιόν δουλεύει: για τους τσαρικούς ενάντια στους κομμουνιστές; για τους Ναζί; ή είναι διπλός πράκτορας των μπολσεβίκων.
Συνεχίζοντας μετά την ταινία Η Αγγλίδα και ο Δούκας την ενασχόληση του με πρόσωπα που ζουν μέσα σ' ένα ταραχώδες πολιτικό περιβάλλον, ο σκηνοθέτης στην ταινία Τριπλός πράκτορας/ Triple Agent ανιχνεύει το πώς οι περίπλοκες διεθνείς σχέσεις, το δαιδαλώδες και συχνά ασαφές πολιτικό πεδίο, αντανακλούν στην ψυχολογία των προσώπων. Αναπτύσσοντας την δραματική πλοκή μέσα σε κλειστούς χώρους, ο σκηνοθέτης θέτει στο κέντρο, και σ' αυτή την ταινία όπως σ' όλη του την φιλμογραφία, τον λόγο των προσώπων. Είναι το ζευγάρι εν μέσω μιας παγκόσμιας αναταραχής και οι ασκήσεις ισορροπίας μεταξύ πίστης και εξαπάτησης, μεταμφίεσης και αποκάλυψης που τον ενδιαφέρουν.

Ο Eric Rohmer δηλώνει σχετικά:  "Η ταινία βασίζεται σ' ένα μυστικό. Η σχέση μεταξύ των δύο συζύγων συνδέεται με την αλήθεια, που περιπλέκεται με ψέματα. Ερμήνευσα την ιστορία, επινόησα τον διάλογο και τους χαρακτήρες, ενώ την ίδια στιγμή έμεινα πιστός στον δικό μου τρόπο σκηνοθεσίας. Δεν είναι μια ταινία δράσης, είναι μια ταινία λέξεων".
Η πρωταγωνίστρια της ταινίας Κατερίνα Διδασκάλου επισημαίνει: "Οι χαρακτήρες του Rohmer μιλούν πολύ, όμως το ίδιο κάνουμε και όλοι εμείς. Είναι κάτι πολύ ανθρώπινο να μιλάς και πιστεύω ότι και αυτό επίσης είναι δράση".
Ο Eric Rohmer γεννήθηκε στο Nancy στις 4 Απριλίου 1920. Σπούδασε φιλολογία. Το 1951 ξεκίνησε να εργάζεται ως κριτικός κινηματογράφου στο περιοδικό Cahiers du Cinema και την περίοδο 1958-1963 έγινε ο αρχισυντάκτης του. Δίδαξε στην Σορβόννη μέχρι το 1969. Θεωρείται από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της nouvelle vague. Έγραψε μονογραφίες για σκηνοθέτες όπως οι Alfred Hitchcock, Charlie Chaplin και F.W. Murnau. Η φιλμογραφία του είναι οργανωμένη σε θεματικούς κύκλους όπως οι "Ηθικές Ιστορίες" ή οι "Ιστορίες για τις Τέσσερις Εποχές".

(πηγή δελτίο τύπου)