του Julian Rosefeldt

Μπορούν τα έργα τέχνης του παρελθόντος να είναι επίκαιρα στη σύγχρονη κοινωνία;
Μία ταινία - φόρος τιμής στις πιο ενθουσιώδεις καλλιτεχνικές δηλώσεις του 20ου αιώνα. Η Κέιτ Μπλάνσετ / Cate Blanchett και ο Γιούλιαν Ρόζενφελντ, ένας από τους σύγχρονους δημιουργούς με παρουσία στο Museum of Modern Art (MoMA) της Νέας Υόρκης και τη Saatchi Gallery του Λονδίνου, συμπράττουν σε έναν κινηματογραφικό διάλογο που εμπνέεται από τα μεγάλα καλλιτεχνικά μανιφέστα. Από τους φουτουριστές και τους ντανταϊστές, στην Pop Art, τον Λαρς Φον Τρίερ και τον Τζιμ Τζάρμους, μία διερεύνηση στα καλλιτεχνικά αποτελέσματα και τις πολιτικές επιπτώσεις αυτών των διακηρύξεων.
Η Κέιτ Μπλάνσετ σε 13 ρόλους, ερμηνεύει τα μεγάλα καλλιτεχνικά μανιφέστα: Φουτουρισμός, Ντανταϊσμός, Fluxus, Καταστασιασμός, Δόγμα 95 και άλλες αρχιτεκτονικές και καλλιτεχνικές διακηρύξεις, συνθέτοντας ένα μανιφέστο των μανιφέστων. Η Αυστραλή ηθοποιός ενσαρκώνει 13 διαφορετικούς χαρακτήρες, μεταξύ των οποίων μία δασκάλα, μία παρουσιάστρια, μία εργάτρια, έναν άστεγο και μία ναρκομανή αναζητώντας τον ρόλο του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
Η ταινία γυρίστηκε σε χρονικό διάστημα 12 ημερών τον Δεκέμβριο του 2014 σε χώρους εντός και γύρω από το Βερολίνο.
Ο Julian Rosefeldt, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: "Ήθελα να φτιάξω κάτι στο οποίο μια γυναίκα υποδύεται πολλαπλούς ρόλους ενταγμένο σε ένα πλαίσιο που να βασίζεται στην τέχνη. Παράλληλα, άρχισα να σχεδιάζω διαφορετικές σκηνές στις οποίες μια γυναίκα μιλάει, καταλήγοντας τελικά σε εξήντα σύντομες σκηνές, καταστάσεις που αντιστοιχούσαν σε διάφορα επίπεδα εκπαίδευσης και επαγγελματικά περιβάλλοντα. Το μόνο που είχαν κοινό αυτά τα προσχέδια ήταν ότι εκτελούνται σήμερα και ότι μια γυναίκα κρατά ένα μονόλογο ... Μερικές φορές ακούμε την εσωτερική φωνή της γυναίκας. σε άλλες περιπτώσεις απευθύνεται σε ένα κοινό, σ' ένα επεισόδιο δίνει συνέντευξη στον εαυτό της κλπ. Τελικά μόνταρα όλα σε 12 σκηνές και αντίστοιχα δώδεκα κολάζ κειμένου".

(δ.τ.)