(An Easy Girl)
της Rebecca Zlotowski
Όταν ανήμερα των δέκατων έκτων γενεθλίων της και τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς, στον προβλέψιμο αλλά ανέμελο εφηβικό κόσμο της Naima εισβάλει αθόρυβα η παρουσία της εικοσιδυάχρονης εκρηκτικής ξαδέλφης της Sofia, οι καλοκαιρινές διακοπές που ξεκινάνε θα είναι σίγουρα διαφορετικές. Ειδικά όταν το σκηνικό είναι οι κοσμικές (και μη) Κάννες. Κι ενώ οι ενδείξεις από την αρχή είναι αρκετές ως προς τις επαγγελματικές επιλογές της νεοφερμένης εξωτικής καλλονής από το Παρίσι, ένα πολυτελές σκάφος που μπαίνει στο λιμάνι θα επισπεύσει τις εξελίξεις.
Στην τέταρτη κατά σειρά ταινία της η γαλλίδα σκηνοθέτιδα Rebecca Zlotowski αφηγείται, μέσα από ένα πλέγμα αντιθετικών καταστάσεων και χαρακτήρων, έναν νεωτερικό μύθο περί ηθικής -πιο ανάλαφρο από αυτούς του Rohmer-, μια ιστορία απλή, έμπλεη ομορφιάς και σκαμπρόζικων, όχι όμως και τόσο ανώδυνων παιχνιδιών εξουσίας, που ανατρέπει εν πολλοίς τα γνωστά περί χυδαιότητας στερεότυπα. Χρησιμοποιώντας ως υλικό τη σεξουαλικότητα του γυναικείου σώματος και την ανυπόκριτη συναλλαγή από τη μια, τις εφηβικές φαντασιώσεις, την ερωτική αφύπνιση και τον πόθο για απελευθέρωση από την άλλη, η ταινία πορεύεται, νωχελικά σαν τις ηρωίδες της, με οδηγό το ανελέητο μεσογειακό φως και το λυτρωτικό αεράκι που τη διαπνέει. Κινούμενη δεξιοτεχνικά σε δύο διαφορετικά πεδία, -από το τυπικά ανώτερο ανδρικό σύμπαν του σκάφους στο επιφανειακά κατώτερο θηλυκό σύμπαν της στεριάς- αναδεικνύει εύστοχα τη ρηχότητα και τον εξιμπισιονισμό του πρώτου, ενώ παράλληλα φωτίζει με σκηνοθετική οικονομία μικρές αθέατες πλευρές δύο κόσμων που δοκιμάζονται κι από εσωτερικές σχέσεις εξάρτησης. Στο τέλος της ιστορίας η εικόνα δε θα είναι παρά μία φενάκη, εξίσου παραπλανητική με αυτή των επεμβάσεων στο σώμα της προκλητικής καλλονής.
Έχοντας- σύμφωνα με δήλωση της ίδιας της Zlotowski- ως πηγή έμπνευσης και σημείο εκκίνησης τη Συλλέκτρια/La Collectioneuse του Eric Rohmer(1967), η γνωστή για τις φεμινιστικές της απόψεις σκηνοθέτιδα δίνει ωστόσο τη δική της εκδοχή της Haydee Politoff, ένα μείγμα Brigitte Bardot και Sophia Loren, ενώ προβοκάρει ακόμα περισσότερο με την επιλογή στο ρόλο όχι μιας επαγγελματίας ηθοποιού, αλλά μιας ινσταγκραμικής περσόνας, γνωστής για τις ερωτικές επιδόσεις της στο γαλλικό σκανδαλοθηρικό τύπο. Απέναντι της η άγουρη κι επίσης ερασιτέχνισσα ηθοποιός που υποδύεται τη νεαρή Naima συνιστά στην ουσία το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας. Πρόκειται για την πραγματική “Συλλέκτρια” βλεμμάτων, διλημμάτων και συμπεριφορών, όλων αυτών που την κάνουν να ωριμάσει, όσο κρατάει ένα καλοκαίρι.
Λουσμένο στο φως ενός αισθησιακού καλοκαιριού “Το εύκολο κορίτσι” θα μπορούσε να είναι μια απλή ταινία παρατήρησης, σχεδόν ηδονοβλεπτικής, εξελίσσεται ωστόσο με μια υπόγεια ενέργεια σε ενδοσκοπική ταινία ενηλικίωσης, αλλά και κριτικής ματιάς πάνω σε δύο κόσμους διαφορετικούς, μέσα από νύξεις και σιωπηλές αιχμές, ήχους και βλέμματα που αναδύονται την κατάλληλη στιγμή με φυσικότητα και χάρη. Σαν το αεράκι που φυσάει νοσταλγικά και ανεμίζει τις τέντες ενός μικροαστικού διαμερίσματος στις Κάννες ή αυτού που πνέει με μελαγχολική υπεροψία πάνω απ΄το κατάστρωμα ενός υπερπολυτελούς γιοτ.
της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]
