(To σύνδρομο των πρώην εραστών)
των Ann Sirot & Raphaël Balboni
(κριτική: Δημήτρης Μπάμπας)

Ένα νεαρό ζευγάρι, που ζει μια ισορροπημένη συναισθηματικά ζωή,  θέλει να αποκτήσει παιδί αλλά αντιμετωπίζει προβλήματα υπογονιμότητας. Η παράδοξη σύσταση του γιατρού τους είναι  απόρροια των τελευταίων  ιατρικών ανακαλύψεων για το “Σύνδρομο των πρώην εραστών” : για να  ξεπεράσουν τα προβλήματα υπογονιμότητας πρέπει να έρθουν ξανά σε σεξουαλική επαφή με όλους τους πρώην τους. Μία ανισορροπία εγκαθίσταται στις σχέσεις τους:  ο άντρας έχει μόλις τρεις πρώην σχέσεις, ενώ η γυναίκα έχει 20. Αποφασισμένοι να ξεπεράσουν το πρόβλημα υπογονιμότητας αρχίζουν να εφαρμόζουν τη συμβουλή του γιατρού τους. Όμως τώρα η ανισορροπία εγκαθίσταται στην καθημερινότητα της σχέσης τους, καθώς ο άντρας αισθάνεται μειονεκτικά απέναντι στην έντονη σεξουαλική ζωή της γυναίκας του. Για να ξεπεραστεί αυτή η ανισορροπία αποφασίζουν ο άνδρας μπορεί να εντρυφήσει σε περιστασιακές σεξουαλικές σχέσεις. Τώρα όμως τα θεμέλια της κοινής συντροφικής τους ζωής τρίζουν...
To σύνδρομο των πρώην εραστών/ The (Ex)perience of Love , αν και ξεκινάει σαν ταινία επικεντρωμένη στις σχέσεις στο ύφος μιας ταινίας του Woody Allen, γρήγορα απομακρύνεται από αυτή την αφετηρία. Ό,τι παρακολουθούμε είναι μια ερωτική σεξουαλική φαντασία στο ύφος μιας ρομαντικής κωμωδίας, ένα ερωτικό παραμύθι για τις σχέσεις χρωματισμένο με τα έντονα χρώματα από τις εφήμερες απολαύσεις του σεξ. Η σκηνοθεσία ακολουθώντας τους δρόμους ενός ερωτογραφήματος, σχεδιάζει με συμπάθεια και χιούμορ, τα δύο πορτρέτα των ηρώων της αφήγησης -τους ρόλους υποδύονται οι Lazare Gousseau και Lucie Debay. Χωρίς καθόλου χυδαιότητα στα κωμικά της μέρη,  αλλά με τη χάρη και τη φαντασία της γαλλικής παράδοσης της σχετικής λογοτεχνίας, η ταινία γίνεται παράλληλα και ένα ηθογραφία για τις σεξουαλικές σχέσεις στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα.