(Το χρονικό ενός εφήμερου έρωτα)
του Emmanuel Mouret

Μια ανύπαντρη μητέρα και ένας παντρεμένος άντρας γίνονται εραστές. Δεσμευμένοι να βλέπουν ο ένας τον άλλον μόνο για τη σαρκική ευχαρίστηση και να μην έχουν ρομαντικά αισθήματα, εκπλήσσονται όλο και περισσότερο από την συναισθηματική εμπλοκή τους ...
Ο Mathieu Macheret σημειώνει στο .lemonde.fr: "Το Chronique d'une liaison passagère επικεντρώνεται στα μυστικά ραντεβού των χαρακτήρων, αφήνοντας απ' έξω οτιδήποτε δεν σχετίζεται άμεσα με τη σχέση τους. Όντας η σχέση εκτός της κοινωνικής σφαίρας, η αφήγηση της γίνεται εκ των έσω, ως μια εμπειρία περιορισμένου χρόνου, με τον ρυθμό σκίτσων που σηματοδοτούν την εξέλιξή της. Ο σκηνοθέτης διασκεδάζει αντιστρέφοντας τους παραδοσιακούς ρόλους μέσα στο ζευγάρι: ο άνδρας, σεμνός και συγκρατημένος, με τάση αυτοσαρκασμού, παραχωρεί την πρωτοβουλία σε μια γυναίκα που είναι πολύ πιο τολμηρή από εκείνον. "
«Μου άρεσε που ήδη από τον τίτλο, με την χρήση της λέξης “εφήμερος”, δημιουργείται ένα σασπένς για το θεατή ως προς την έκβαση της σχέσης αυτής», λέει ο Emmanuel Mouret, σκηνοθέτης της ταινίας.
«Επίσης, κάνοντας στην ταινία μόνο υπαινιγμούς για την υπόλοιπη καθημερινότητα των δύο ηρώων, ωθούμε τον θεατή να δώσει προσοχή σε μικρές λεπτομέρειες από τις συναντήσεις τους, ώστε να συμπληρώσει με τη φαντασία του τα κενά της ζωής τους. Επίσης μου άρεσε πολύ η ιδέα το ζευγάρι να απολαμβάνει να μιλά, τόσο όσο και το να κάνει έρωτα. Ο Σιμόν και η Σαρλότ νοιώθουν ελεύθεροι να μιλούν για τα πάντα. Κι ίσως αυτό τελικά να τους φέρνει τόσο κοντά».

(δ.τ.)