του Στράτου Τζίτζη
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Με αυτήν την ταινία ήθελα να μιλήσω για τους οικονομικούς περιορισμούς μας και την ανάγκη να τους ξεπεράσουμε, προκειμένου να εκφράσουμε τις βαθύτερες επιθυμίες μας. Σε μια εποχή που η καπιταλιστική λογική έχει κυριαρχήσει παντού, υπαγορεύοντας το παραμικρό στη ζωή μας, η ηρωίδα της ταινίας αντιδράει και φέρεται «παράλογα».
Η Χριστίνα, μην αντέχοντας άλλο να μένει στης μητέρας της, πιάνει ένα μικρό διαμέρισμα, χωρίς να έχει λεφτά, έστω για να μείνει εκεί λίγο και να τη βγάζει με ελάχιστα. Προτιμά να «κοιμάται στο πάτωμα», αρκεί να ζει ελεύθερη, για να βρει τον εαυτό της και τι θέλει από τη ζωή. Η λαχτάρα του αυτοπροσδιορισμού είναι κοινή σε όλους τους νέους, πολλοί από τους οποίους αναγκάζονται να μένουν με τους γονείς τους ακόμη και όταν έχουν μεγαλώσει, επειδή απλά δεν έχουν τα λεφτά να φύγουν. Αυτός ο εγκλωβισμός μπορεί να τους τσακίσει. Η ταινία θα ήθελε να τους σπρώξει να αντιδράσουν, να κάνουν κάτι για αυτό, να φερθούν ακόμη και παράτολμα, και να μη παραιτηθούν.
Τα «45m2» είναι η δεύτερη ταινία της τριλογίας μου με θέμα τη γυναίκα και την πόλη, μετά το «Σώσε με». Κοινό χαρακτηριστικό της τριλογίας και κυρίαρχο στοιχείο στα 45m2 είναι ο ρεαλισμός των καταστάσεων, που παρουσιάζονται με εντελώς ανεπιτήδευτο τρόπο και ερμηνεύονται από τους ηθοποιούς με τέτοια φυσικότητα, έτσι ώστε όλα να μοιάζουν απόλυτα αληθινά.
Η επιλογή μου να εμπιστευτώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην Έφη Λογγίνου με δικαίωσε με το παραπάνω. Είναι μια νέα ηθοποιός τεράστιων δυνατοτήτων και έχει φυσική παρουσία που «γράφει» μοναδικά στο «πανί». Η πλαισίωσή της από τους άλλους ηθοποιούς, μικρούς και μεγάλους, συμπλήρωσε το καστ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είμαι πολύ χαρούμενος που δούλεψα μαζί τους.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)