(Ο τελευταίος σταθμός)
του Serik Aprymov
ο μακρύ ταξίδι της επιστροφής με τις απογοητεύσεις, τις πικρές στιγμές και τις δυσκολίες που συνήθως το συνοδεύει αφηγείται η ταινία.
Ένας νεαρός, ο Erken, μετά από δύο χρόνια απουσία, κατά την διάρκεια της οποίας υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, επιστρέφει πίσω στο χωρίο του. Όντας μια αγροτική κοινότητα στο μέσο της στέπας, το χωριό του Erken χαρακτηριζόταν από τις στενές σχέσεις μεταξύ των κατοίκων του. Με την επιστροφή του ο ήρωας ξεκινά μια μακρά διαδικασία επανασύνδεσης των σχέσεων του με τους παλιούς του φίλους και του περίγυρο του. Νυχτερινές περιπλανήσεις, μεθύσια, ερωτικές συνευρέσεις, συναντήσεις και γλέντια με την παλιά του παρέα, που καταλήγουν σε καυγάδες: μέσα από τα προηγούμενα συνειδητοποιεί τις αλλαγές που έχουν συμβεί. Καθώς ανασυγκροτεί όλο το πλέγμα των σχέσεων του, γρήγορα γίνεται φανερό ότι κάτι σημαντικό έχει συμβεί. Εγωκεντρισμός, αδιαφορία και κυνισμός, είναι κάποια από τα συμπτώματα που διακρίνει. Μπροστά στα δεδομένα αυτής της κατάστασης ο Erken έχει μόνο μια επιλογή: την έξοδο.
Γυρισμένη την περίοδο όπου η κρίση στο εσωτερικό της κοινωνίας ήταν πλέον εμφανής, η ταινία εκθέτει τις εσωτερικές διεργασίες μιας προϊούσας διάλυσης. Υπάρχουν όλα τα συμπτώματα μιας βαθιάς ηθικής κρίσης καθώς ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί. Αντιμέτωπος με το χάος που τον περιτριγυρίζει ο ήρωας θα δηλώσει με την αποχώρηση την μοναδικότητα του και την αυτονομία του.
Η ταινία χαρακτηρίσθηκε ως η πρώτη ταινία της περεστρόικας, του κινήματος που προσπάθησε να ανανεώσει και να εκσυγχρονίσει την Σοβιετική Ένωση πριν αυτή τελικά καταρρεύσει. Το σενάριο της εγκρίθηκε από την λογοκρισία γιατί θεωρήθηκε ότι διαδραματιζόταν κατά την διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Serik Aprymov είναι από τα κεντρικά πρόσωπα στο Νέο Σινεμά του Καζακστάν. Είναι απόφοιτος της φημισμένης σχολής VGIK.
Δ.Μ.