του Arturo Ripstein

O Συνταγματάρχης περιμένει.
Tου υποσχέθηκαν μια σύνταξη, αλλά χρόνια τώρα η υπόσχεσή τους παραμένει κενή.
Kάθε Παρασκευή, σοβαρός και καλοντυμένος, ο Συνταγματάρχης στέκεται στην προκυμαία και περιμένει το γράμμα που θα αναγγέλλει την άφιξη της σύνταξής του. Όλοι στο χωριό ξέρουν ότι περιμένει αδίκως. Tο ξέρει και η γυναίκα του, που κάθε Παρασκευή τον παρατηρεί να ντύνεται στον καθρέφτη και να ετοιμάζεται να παραλάβει το γράμμα που χρόνια τώρα τον αποφεύγει.
Όμως ο Συνταγματάρχης κλείνει τα μάτια μπροστά σε τούτη την τόσο φανερή αλήθεια και κρατάει σφιχτά τ' όνειρό του, γιατί, αλλιώς, τι άλλο θα του απέμενε;
Γιατί υπάρχει πείνα στο σπίτι του Συνταγματάρχη.
H γυναίκα του είναι ένα σακί από κόκαλα που τα ροκανίζει το άσθμα, κι ο Συνταγματάρχης ντρέπεται για τη φτώχεια του.
Kι όταν η γυναίκα του ρωτάει και ξαναρωτάει: "Tι θα φάμε;", η απάντηση του Συνταγματάρχη είναι η ίδια εδώ και είκοσι χρόνια: "Σκατά".
H Marisa Paredes αναφέρθηκε σε συνέντευξή της, στην Θεσσαλονίκη τον Νοέμβρη του 1999 (στην διάρκεια του 40ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου), το πως ξεκίνησε η συνεργασία της με τον μεξικανό σκηνοθέτη Arturo Ripstein για την ταινία Ο Συνταγματάρχης που δεν περιμένει γράμμα από πουθενά/ El coronel no tiene quien le escriba.
Είχε ζητήσει να συνεργαστούν ξανά μετά την συνεργασία της στην προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη Profundo carmesi, όπου υποδυόταν ένα απο τα θύματα ενός ζεύγους δολοφόνων. Ο Arturo Ripstein έμεινε έκπληκτος από την επιθυμία της αλλά όταν αποφάσισε να κάνει τον Συνταγματάρχη που δεν περιμένει γράμμα από πουθενά υπέκυψε στην επιθυμία της.
Η Marisa Paredes περιέγραψε με τα παρακάτω λόγια την συνεργασία τους για την Συνταγματάρχη που δεν περιμένει γράμμα από πουθενά: "Καταρχάς συμφωνήσαμε στο εξωτερικό παρουσιαστικό της γυναίκας του συνταγματάρχη και στη συνέχεια η σύζυγός του, που έκανε την μεταφορά του βιβλίου, μου έκανε διάφορες υποδείξεις ως προς τον τόνο της φωνής και τις κινήσεις μου. Προσάρμοσε την ηρωίδα στα δικά μου χαρακτηριστικά και έδωσε μια πολύ πιο έντονη γυναικεία χροιά στην ταινία που δεν υπήρχε στο βιβλίο".
Η Marisa Paredes θεωρεί την Δόνια Λόλα έναν από τους πιο ολοκληρωμένους ρόλους που υποδύθηκε ποτέ. Όλες οι ηρωίδες που ενσάρκωσε έχουν γράψει μέσα της. "Όταν με γνωρίζουν, όταν με συναντούν, όλες αυτές οι μορφές ξαναεμφανίζονται".

(Πηγή: δελτίο τύπου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ/νίκης)