(ξαφνικά!)
του Diego Lerman
"Η επιθυμία μου ήταν να αφηγηθώ μια ιστορία στην οποία πολλά γεγονότα συμβαίνουν, με χαρακτήρες που έχουν σάρκα και αίμα, μια ιστορία μοναξιάς, με συναντήσεις, και πάνω απ' όλα αντιθέσεις": αυτές ήταν οι προθέσεις του μόλις 26χρονου σκηνοθέτη Diego Lerman. Μέλος της πιο δυναμικής ελπιδοφόρας γενιάς στον χώρο του αργεντίνικου κινηματογράφου, ο νεαρός σκηνοθέτης εντυπωσίασε με το ντεμπούτο του: η συλλογή βραβείων από τα φεστιβάλ που προβλήθηκε είναι άκρως εντυπωσιακή.
Ταινία που επικεντρώνεται σε τρία πρόσωπα, το ξαφνικά! ανήκει στο είδος των ταινιών δρόμου: εδώ η περιπλάνηση και η αναζήτηση ταυτότητας είναι κεντρικά στοιχεία στην μυθοπλασία.
Η Μάρσια μόλις έχει φθάσει στο Μπουένος Αϊρες: είναι μία παχουλή μοναχική κοπέλα που δουλεύει ως πωλήτρια και ζει μια άχρωμη και ανιαρή ζωή. Την ακολουθούν δυο κοπέλες η Μάο και η Λένιν -έχουν τα ονόματα δύο πολύ γνωστών κομμουνιστών ηγετών- και την κάνουν να αισθανθεί αμηχανία με την ωμή τους ειλικρίνεια: Η Μάο της προτείνει να κοιμηθούν μαζί.
Γεμάτη αμφιθυμία και όντας σε μια συναισθηματική σύγχυση η Μάρσια έλκεται από το νεαρό ζευγάρι. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, οι τρεις τους (το παράτολμο ζευγάρι και η σαστισμένη Μάρσια) εγκαταλείπουν το Μπουένος Αϊρες για ένα ταξίδι του οποίου ο προορισμός και η επιστροφή συνεχώς αναβάλλονται εξαιτίας των αναπάντεχων γεγονότων που τους συμβαίνουν. Ένα μαχαίρι, μια "απαγωγή", ένα κλεμμένο ταξί, ο δρόμος προς την θάλασσα, και η περιπέτεια έχει αρχίσει. Το ταξίδι τους γίνεται όλο και πιο παράξενο, με εναλλαγές τόσο στο τοπίο όσο και στη διάθεση αλλά και με φαντασία και χιούμορ.
Σημείο κατάληξης του ταξιδιού είναι η πόλη Rosario και το σπίτι της θείας της Λένιν: εκεί θα συναντήσουν τον Φελίπε και την Ντέλια. Μεταξύ των έξι προσώπων η δυσπιστία και οι μεταξύ τους συγκρούσεις γρήγορα θα αντικατασταθεί απο την τρυφερότητα και μια παράδοξη σύμπνοια.
Η ταινία επικεντρώνεται στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων τόσο διαφορετικών και το πώς αυτοί οι ίδιοι αλλά και οι σχέσεις τους μετασχηματίζονται και αλλάζουν κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού. Η ατελείωτη και γεμάτη απρόοπτα περιπέτεια της ζωής, αλλά και η απόρριψη της μάσκας και της υποκρισίας αποτελούν το θέμα πίσω από τις εικόνες της ταινίας.
Ο σκηνοθέτης Diego Lerman, δημιουργεί μια ταινία που βρίσκεται στην ίδια γραμμή με τις ταινίες του Wim Wenders ή Jim Jarmusch. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί δίνουν μια αίσθηση ρεαλισμού και αυθεντικότητας στις εικόνες. "Είναι μια ταινία αντιθέσεων", εξηγεί ο σκηνοθέτης. "Προσπάθησα να δημιουργήσω ένα παράξενο και σαφή δεσμό σύνδεση ανάμεσα σ' ένα υποτιθέμενο ρεαλισμό και σ' ένα υπερ-ρεαλισμό", επισημαίνει για την αισθητική της ταινίας.
Βραβεία - Φεστιβάλ: Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου του Μπουένος Αϊρες 2002 (Βραβείο Κοινού , Ειδικό Βραβείο επιτροπής), Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου του Λοκάρνο 2002 (Βραβείο Silver Leopard, Ειδική Μνεία της επιτροπής στο καστ της ταινίας), Φεστιβάλ Λατινοαμερικάνικου Κιν/φου του Μπιαρίτζ 2002 (Βραβείο καλύτερης ηθοποιού - Beatriz Thibaudin), Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου της Βιέννης - Viennale 2002(Βραβείο καλύτερης ταινίας από τη διεθνή ένωση κριτικών κινηματογράφου FIPRESCI), Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου της Αβάνα 2002 (Καλύτερο Φιλμ , Βραβείο ερμηνείας για το καστ), Φεστιβάλ Ιβηροαμερικάνικου Κιν/φου της Huelva 2002 (Βραβείο Colon de Plata - καλύτερου σεναρίου, Βραβείο Carabela de Plata - καλύτερος νέος σκηνοθέτης), Διεθνές Φεστιβάλ «Rencontres Internationales de Cinema in Paris 2002» (Βραβείο Τέχνης), Διεθνή Φεστιβάλ Τορόντο 2002 & Λονδίνο 2002 (Επίσημη συμμετοχή), Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου του Λας Πάλμας 2003 (Βραβείο καλύτερου νέου σκηνοθέτη)
Σκηνοθεσία: Diego Lerman
Σενάριο: Diego Lerman & Maria Meira
Μουσική: Juan Ignacio Bouscayrol
Μοντάζ: Benjamin Avila & Alberto Ponce
Πρωταγωνιστούν: Tatiana Saphir, Carla Crespo, Veronica Hassan
Beatriz Thibaudin, Maria Merlino, Marcos Ferrante
Παραγωγή: Lita Stantic & Diego Lerman
Εταιρία παραγωγής: Lita Stantic Producciones
Χώρα παραγωγής: Αργεντινή
94', α/μ, 2002
(πηγή δ.τ.)
