του Bahman Ghobadi

Γυρισμένη με ψηφιακή κάμερα στο χέρι μέσα σε δεκαεφτά μόνο μέρες, η τελευταία ταινία του Bahman Ghobadi είναι μια θυελλώδης περιπλάνηση στα υπόγεια και τις ταράτσες της σύγχρονης Τεχεράνης, εκεί όπου κινείται η παράνομη ροκ σκηνή της πόλης. Η ασφυκτική και αυταρχική ισλαμική κοινωνία του σύγχρονου Ιράν ζωντανεύει με τον καλύτερο τρόπο σε αυτή την ντοκιμαντερίστικη ταινία αποκαλύπτοντας μια λιγότερο γνωστή πραγματικότητα για την πατρίδα του σκηνοθέτη.
Η κάμερα ακολουθεί με φρενήρεις ρυθμούς ένα ζευγάρι νεαρών μουσικών στην προσπάθειά τους να σχηματίσουν συγκρότημα και να εξασφαλίσουν τα πολυπόθητα έγγραφα για την έξοδό τους από τη χώρα. Το όνειρό τους να εκφραστούν ελεύθερα προσκρούει συνεχώς σε απαγορεύσεις και εμπόδια τα οποία δίνονται με έντονα κωμικό τρόπο, αλλά τελικά έχουν τραγική κατάληξη. Η παράλογη γραφειοκρατία ενός βαθιά διεφθαρμένου συστήματος,-που εκτός των άλλων απαγορεύει ακόμα και τα κατοικίδια-, η στενομυαλιά του κοινωνικού περίγυρου, κυρίως όμως οι διαρκείς έλεγχοι και οι συλλήψεις ωθούν τα πιο δυναμικά μουσικά σχήματα στο περιθώριο και την παρανομία. Η ταινία έχοντας χαλαρή αφηγηματική γραμμή αποτελεί στην ουσία ένα οδοιπορικό στις μουσικές σκηνές της Τεχεράνης, οι οποίες κινούνται από την ανεξάρτητη ροκ και τη μέταλ ως την ραπ και την μπλουζ- τζαζ και που εκφράζονται λιγότερο με αγγλικούς και περισσότερο με περσικούς στίχους. Παράλληλα μέσα από γρήγορα βίντεο κλιπ προβάλλει εικόνες μιας μεγαλούπολης που βουλιάζει στη φτώχεια και τη μόλυνση, πνίγεται από την κρατική καταστολή, αλλά και κρύβει ένα έντονα επαναστατικό νεανικό στοιχείο.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου
[Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]