Tα μεγάλα έργα του κινηματογράφου είναι από τη σύλληψη και την κατασκευή τους προορισμένα για τη μεγάλη οθόνη των αιθουσών. Δηλαδή για τη δημόσια προβολή τους σε χώρους ειδικά διαμορφωμένους για αυτό: την προβολή κινηματογραφικών ταινιών. Eίναι κοινός τόπος ή θα έπρεπε να είναι, στους αληθινούς σινεφίλ, οτι μια ταινία, οποιαδήποτε ταινία κινηματογραφικής αισθητικής, "χάνει" προβαλόμενη στη μικρή οθόνη: της τηλεόρασης, του βίντεο, του DVD. Eιδικά όταν πρόκειται για έργα με υψηλή καλλιτεχνική αξία, όπου έχουν σημασία τα όρια του κάδρου, το βάθος πεδίου, η ιδιαίτερη φωτιστική ατμόσφαιρα, η υφή των χρωμάτων, οι λεπτές αποχρώσεις των ήχων, η χρήση πολύ γενικών πλάνων, η εσωτερική εκφραστικότητα των ηθοποιών, οι νεκροί χρόνοι, η λειτουργία του εκτός πεδίου, κάνουν τη διαφορά στον τρόπο προβολής, και άρα και στον τρόπο θέασης, ακόμα πιο σημαντική. O κινηματογράφος ως τέχνη αλλά και ως θέαμα, μεγάλο θέαμα, είναι αναπόσπαστος από το δημόσιο χαρακτήρα παρουσίασης των έργων του. Για αυτό και τα αριστουργήματά του, οι μεγάλες ταινίες από άλλες εποχές, επιστρέφουν σε ανακαινισμένες κόπιες στις ανακαινισμένες αίθουσες. Σε ένα ραντεβού με νέους θεατές που ποτέ δεν τις είδαν στη μεγάλη οθόνη και με παλιούς που επιστρέφουν στις αίθουσες.

Σωτήρης Ζήκος