(σχόλια για τρεις ταινίες)
της Μαρίας Γαβαλά
Σχετικά με τρεις πολύ αξιόλογες, πρόσφατες, ταινίες που μιλούν για το πώς οι άνθρωποι παλεύουν για να αποχωριστούν τον αγαπημένο τους νεκρό. Μπορούν να μας κρατήσουν υπέροχη συντροφιά σε κάθε ημέρα εγκλεισμού μας, απαγορευτικού μας, αλλά και όχι μόνο. «Καρδιά ενός σκύλου», 2015, της Λόρι Άντερσον, «Personal shopper- Η βοηθός», 2016, του Ολιβιέ Ασαγιάς , και « Όνειρα γλυκά», 2016, του Μάρκο Μπελόκιο. Tις ξεχωρίζουμε μέσα από έναν μεγάλο αριθμό ταινιών με το ίδιο ή παραπλήσιο θέμα. Πρόκειται για περιπτώσεις όπου η όρεξη για ζωή και η γλώσσα έχουν γίνει κομμάτια μπροστά στο πλήγμα του θανάτου, εκεί ακριβώς όπου στήνει την ενέδρα της η απόλυτη ή η σχετική παλινδρόμηση, και η κατάθλιψη.
Η Μορίν (Κρίστεν Στιούαρτ), στην ταινία του Ασαγιάς, μαγνητίζεται από τη δύναμη και τη σαγήνη του θανάτου, νιώθοντας γύρω της να κλωθογυρίζει το φάντασμα του νεκρού δίδυμου αδελφού της. Η επιφανής μουσικός και εικαστικός Λόρι Άντερσον, σε μια ιδιότυπη ταινία-ημερολόγιο, ένα ντοκιμαντέρ που φλερτάρει με τον κόσμο της video art, αφηγείται μέσα από μια αλυσίδα μαγευτικών εικόνων και ήχων το πέρασμα της Λόλαμπελ, της τυφλής σκυλίτσας της, στο άγνωστο Αλλού, μιλώντας εμμέσως και για τις απώλειες της μητέρας της και του συντρόφου της Λου Ριντ. Τέλος, ο βετεράνος Μάρκο Μπελόκιο, σε μια ιστορία που συνδέεται με την ψυχανάλυση, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι οι δύο άλλες ταινίες, αφηγείται την προσκόλληση ενός ενήλικα άνδρα στο γεγονός του αδιευκρίνιστου θανάτου της μητέρας του, που συνέβη κατά την παιδική ηλικία του, αναζητώντας ως ενήλικας πλέον και άνθρωπος της δράσης εναγωνίως εξόδους διαφυγής από τον λαβύρινθο.
Και οι τρεις ταινίες αναφέρονται στον ύστατο αποχωρισμό, που θα γίνει άλλοτε ευκολότερα κι άλλοτε δυσκολότερα. Άλλοτε με μεγαλύτερη κι άλλοτε με μικρότερη επιτυχία. Από τις τρεις ταινίες, εκείνη της Λόρι Άντερσον δείχνει να πλησιάζει αποφασιστικότερα στη λύτρωση και αποδέσμευση, με μεγαλύτερες ελπίδες να τις κερδίσει γρηγορότερα, η μόνη άλλωστε ιστορία που έχει αποκαταστήσει πλήρως τους δεσμούς της με τη γλώσσα. Ένα πλούσιο, γάργαρο, σχόλιο οφ, που το εκφέρει η ίδια η καλλιτέχνις Λόρι Άντερσον αποτελεί από μόνο του μια όαση διαυγούς στοχασμού, άρα και γαλήνης. Η νεαρή Μoρίν, θα χρειαστεί να παλέψει πολύ περισσότερο για να ξεχωρίσει με ποια νεκρά πνεύματα έχει να αναμετρηθεί, και θα χρειαστεί να μετακινηθεί στην άκρη της γης, προκειμένου να αναρωτηθεί αν το πρόβλημά της βρίσκεται εντός της και όχι στα εκτοπλάσματα που την γοητεύουν, κρατώντας την καθηλωμένη στο τέλμα του θανάτου. Τέλος ο δημοσιογράφος και ρεπόρτερ Μάσιμο (Bαλέριο Μαστραντρέα), θα πρέπει να παραδεχτεί τη δύναμη του έρωτα και να αφεθεί στην εξουσία του, ακούγοντας από τη φωνή της αγαπημένης του (Μπερενίσε Μπεζό) να του ζητά να αφήσει επιτέλους τη νεκρή να φύγει, προκειμένου να αποκτήσει το διαβατήριο της απελευθέρωσής του. Τρεις γοητευτικότατες ταινίες, φτιαγμένες από ευαίσθητους, έμπειρους και ικανούς καλλιτέχνες.
[Πλατφόρμα Cinebo].
(Πρώτη δημοσίευση: ανάρτηση στο facebook)
