του Μισέλ Δημόπουλου

Πόσο πλήγωσε η καραντίνα τον πολιτισμό θα το μάθουμε σχετικά σύντομα. Το τσουνάμι του κορονοϊού με την υγειονομική κρίση που ακολούθησε προκάλεσε διεθνώς πρωτοφανές έμφραγμα και ολοκληρωτικό μπλοκάρισμα στον κόσμο των τεχνών και του θεάματος. Κινηματογράφοι, βιβλιοπωλεία, θέατρα, μουσεία, ζωντανές παραστάσεις, φεστιβάλ, συναυλίες ακινητοποιήθηκαν και στη χώρα μας με αβέβαιη την επαναλειτουργία τους, αβέβαιο το μέλλον τους. Κάποιοι τομείς ξαναρχίζουν σταδιακά αλλά με ζημίες, απώλειες (εργασιακές, οικονομικές, κλπ) και διαφορετικές συνθήκες μετά το κρας τεστ. Άλλοι πάλι θα αναμετρηθούν σε αχαρτογράφητες συγκυρίες. Ο κινηματογράφος, οι κινηματογράφοι, οι αίθουσες, οι θερινές καταρχήν θα βιώσουν αναπόφευκτα ένα νέο ρήγμα με την κρίσιμη αβεβαιότητα και τα αναγκαστικά μέτρα προστασίας ενώ σοκαριστική είναι για μια ακόμη φορά στη χώρα μας η ανυπαρξία της Πολιτείας στην ενίσχυση των εκφραστών και των φορέων της κουλτούρας, κυρίως των πιο αδύνατων κρίκων της.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο παραδοσιακός κινηματογραφικός πολιτισμός δια μέσου των αιθουσών θα αντέξει στην ολοένα και πιο σαρωτική πίεση της ψηφιακής βιομηχανίας. Διότι ας μην γελιόμαστε η καραντίνα της πανδημίας εδραίωσε πια την παγκόσμια επικράτηση της ψηφιακής ψυχαγωγίας. Και όχι μόνο. Ακόμα και η τηλεόραση, τα κανάλια, ξαναπήραν χρώμα ξαφνικά. Οι αμερικάνικες πλατφόρμες streaming ταινιών τύπου Νετφλιξ εκτοξεύτηκαν στα ύψη, τετραπλασίασαν τους συνδρομητές τους (183 εκατ με απίθανο ρεκόρ νέων) και ακολουθούν άλλα μεγαθήρια όπως η Disney + που μπήκε πιο πρόσφατα στο παιχνίδι με το τεράστιο σε πρώτη φάση οπλοστάσιο της των 500 ταινιών, 300 σειρών, αναρίθμητων κινούμενων, κλπ (διαβάζω ότι μέσα σε 24ώρες κέρδισε 5 εκατ. συνδρομητές στην Ευρώπη) και μετά η Amazon, κλπ... Οπότε φυσικά τίθεται το ερώτημα πόσοι απ ‘αυτούς που γλυκάθηκαν από την προσφορά μιας πλατφόρμας μαζικής κατανάλωσης θα θελήσουν να εγκαταλείψουν το σαλονάκι τους για να μπουν σε θερινό σινεμά και με αγχωτικές συνθήκες; Θα υπάρχει πάντα ζωντανή στο μέλλον η επιθυμία (έστω στη χώρα μας μειοψηφική) για την σκοτεινή αίθουσα; Ίδωμεν λοιπόν...
Και για να γυρίσουμε στην αρχική μας απορία, οι θιασώτες πολιτιστικών αγαθών και όχι οπαδοί πλειοψηφικής κατανάλωσης ή βιντεοπαιχνιδιών χαρήκαν στη διάρκεια της δίμηνης καραντίνας, σ’ αυτό το μετέωρο χρόνο που διανύσαμε, μια εκτεταμένη και πολυποίκιλη διαδικτυακή προσφορά προσβάσιμη δημοκρατικά και με ελεύθερη χρήση λόγω πανδημίας από μουσεία, θεατρικά ιδρύματα, ταινιοθήκες, βιβλιοθήκες, σπέσιαλ ιστοσελίδες, κλπ. Η κουλτούρα φώλιαζε παντού ανάλογα με τις επιθυμίες και τις διαθέσεις του καθενός.

(Πρώτη δημοσίευση ανάρτηση στο facebook)