του Αχιλλέα Κυριακίδη

Με αφορμή το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, κάποιοι (αιρετικοί) αφορισμοί μου για το ντοκιμαντέρ:
1. Ο όρος "δημιουργικό ντοκιμαντέρ" (creative documentary) είναι πλεονασμός.
2. Το ντοκιμαντέρ, για να είναι ντοκιμαντέρ, δεν μπορεί παρά να είναι δημιουργικό.
3. Αλλιώς, στην καλύτερη περίπτωση είναι ένα απλό non-fiction. Στη χειρότερη, ένα ρεπορτάζ.
4. Όσο περισσότερες πληροφορίες δίνει ένα ντοκιμαντέρ, τόσο λιγότερο επιτυχημένο είναι.
5. Το ντοκιμαντέρ (ταινία τεκμηρίωσης εις τα καθ' ημάς) δεν τεκμηριώνει την πραγματικότητα, τεκμηριώνει την άποψη του δημιουργού του για την πραγματικότητα.
6. Αυτό είναι που το καθιστά και γοητευτικά ριψοκίνδυνο (πολλές φορές και επικίνδυνο).
7. Σε κανένα άλλο κινηματογραφικό είδος το μοντάζ δεν παίζει τόσο πρωταρχικό και ουσιαστικό ρόλο.
8. Το μοντάζ στο ντοκιμαντέρ είναι το συντακτικό με το οποίο ο δημιουργός διατυπώνει την άποψή του για την πραγματικότητα.
7. Ας φανταστούμε έναν αντιναζιστή μοντέρ να "ξαναδουλεύει" όλα τα πλάνα που τράβηξε η Ρίφενσταλ για το "Θρίαμβο της θέλησης".

(Πρώτη δημοσίευση ανάρτηση στο facebook)