Σάββατο 27/5
D'après Une Histoire Vraie (Based on a True Story) , Roman Polanski
Συγκλονισμένη από την επιτυχία του τελευταίου της μυθιστορήματος, η Delphine εξαντλημένη βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα της συγγραφής.
Τότε συναντά την Elle, μια έξυπνη και διαισθητική γυναίκα που φαίνεται να την καταλαβαίνει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο.
Σύντομα, η ένταση της φιλίας τους εκδηλώνεται με όλο και πιο ανησυχητικούς τρόπους.

You Were Never Really Here, Lynne Ramsay
Μια έφηβη που αγνοείται. Ένας βίαιος και βασανισμένος επιθεωρητής της αστυνομίας σε μια αποστολή διάσωσης. Η διεφθαρμένη εξουσία και η εκδίκηση απελευθερώνουν μια καταιγίδα βίας που μπορεί να οδηγήσει στην αφύπνιση του.

(Δ.)

Παρασκευή 26/5

Aus Dem Nichts (In the Fade), Fatih Akin
Η ζωή της Katja καταρρέει μετά το θάνατο του συζύγου και του γιου της σε βομβιστική επίθεση. Μετά από την εποχή της αδικίας και του πένθους, έρχεται η εποχή της εκδίκησης.

L'amant Double (Amant Double), François Ozon
Η Chloé, μια νεαρή εύθραυστη στα συναισθήματα κοπέλα, ερωτεύεται τον ψυχαναλυτή της, τον Paul.
Λίγους μήνες αργότερα μετακομίζει στο σπίτι του, αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι ο εραστής της κρύβει ένα μέρος της ταυτότητάς του.

(επιμέλεια Δ.)

Πέμπτη 25/5

Good Time, Benny Safdie & Josh Safdie
Μετά από μια ληστεία σε τράπεζα, ο Constantine (στο ρόλο ο Robert Pattinson) ξεκινάει μια οδύσσεια μέσα στον υπόκοσμο της πόλης. Ότι επιδιώκει σ’ αυτήν την ολοένα και πιο απελπιστική και επικίνδυνη περιήγηση είναι να βγάλει τον αδερφό του από τη φυλακή. Κατά τη διάρκεια μιας νύχτας που ομοιάζει ως μια τρελή κάθοδο μέσα στη βία και το χάος, ο Constantine αγωνίζεται ενάντια στο χρόνο για να σώσει τον αδελφό και τον εαυτό του.

Krotkaya (A Gentle Creature), Sergei Loznitsa
Μια μέρα, μια γυναίκα παραλαμβάνει το δέμα που στάλθηκε στον φυλακισμένο σύζυγό της πριν λίγο καιρό. Μπερδεμένη και βαθιά ανήσυχη, αποφασίζει να μεταβεί στη φυλακή που κρατείται σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ρωσίας, για να αναζητήσει πληροφορίες . Έτσι αρχίζει ένα ταξίδι γεμάτο ταπείνωση και βία, που δεν είναι παρά η ιστορία μιας παράλογης μάχης ενάντια σ’ ένα αδιαπέραστο φρούριο.

(Δ.)

Τετάρτη 24/5

The Beguiled, Sofia Coppola
Θρίλερ που η ιστορία του εκτυλίσσεται στη διάρκεια του εμφύλιου σε ένα οικοτροφείο θηλέων στον αμερικάνικο Νότο. Όταν οι κοπέλες του ιδρύματος θα προσφέρουν στέγη και φροντίδα σε έναν τραυματισμένο στρατιώτη του αντίπαλου στρατοπέδου, όλα θα αλλάξουν. Η περίθαλψη του νεαρού στρατιώτη θα ξυπνήσει έντονες ερωτικές επιθυμίες αλλά και επικίνδυνους ανταγωνισμούς. Tα κορίτσια στρέφονται η μία εναντίον της άλλης και τελικά ενάντια στον άντρα. Και καθώς τα ταμπού σπάνε, οι εξελίξεις θα έχουν απροσδόκητες συνέπειες. Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Thomas Cullivan, “A Painted Devil, The Beguiled” η ταινία είναι remake της ομώνυμης ταινίας του Don Siegel (Ο προδότης, 1971), στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Clint Eastwood και Geraldine Page. Στην ταινία της Coppola συναντάμε τους Colin Farrell, Nicole Kidman, Kirsten Dunst και Elle Fanning στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Η σκηνοθέτις δηλώνει «Είχα δει την ταινία του 1971, που ήταν πολύ σημαντική, και λάτρεψα το σχολείο θηλέων με το γοτθικό του στυλ και τη σεξουαλική ένταση του καυτού Νότου. Η ιστορία είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα και παίρνει μια σκοτεινή στροφή εκεί που δεν το περιμένεις.» Ενώ όμως η ταινία του Siegel εστίαζε στον αντρικό ρόλο, η ταινία της Coppola θέτει στο επίκεντρο της αφήγησης τις νεαρές γυναίκες, παρακολουθώντας τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσά τους αλλά με τον άντρα που απειλεί να διαταράξει την αρμονική τους συμβίωση. Η ίδια σχολιάζει σχετικά: « Στον πυρήνα της ταινίας βρίσκεται η δυναμική των σχέσεων μιας ομάδας γυναικών που είναι προσκολλημένες η μία στην άλλη. Δεν ήθελα πραγματικά να κάνω ένα θρίλερ αλλά να προσεγγίσω το είδος δημιουργώντας αυτό τον όμορφο ονειρικό κόσμο που μου αρέσει. »

Rodin, Jacques Doillon
Παρίσι 1880. Ο Auguste Rodin /Ωγκύστ Ροντέν στην ηλικία των 40 ετών, δέχεται επιτέλους την πρώτη του κρατική παραγγελία: να διακοσμήσει την πύλη του Μουσείου Καλών Τεχνών. Για το συγκεκριμένο έργο, που αργότερα ονομάστηκε Οι Πύλες της Κολάσεως, ο Ροντέν βασίστηκε στη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Κάποια από τα γλυπτά που το αποτελούν θα γίνουν τα πιο διάσημα έργα του, όπως ο Σκεπτόμενος ή το Φιλί.
Ζει μαζί με την Rose, τη σύντροφό του, όταν συναντά την νεαρή Camille Claudel. Η πιο ταλαντούχα μαθήτριά του, γρήγορα γίνεται βοηθός του, και τελικά η ερωμένη του. Ό,τι ακολουθεί είναι μια δεκαετία πάθους, αμοιβαίου θαυμασμού και συνενοχής. Μετά το χωρισμό τους, ο Rodin συνεχίζει να εργάζεται με αμείωτη ένταση. Έρχεται αντιμέτωπος τόσο με την απόρριψη όσο και τον ενθουσιασμό που προκαλεί ο αισθησιασμός των γλυπτών του. Με τη προτομή του Balzac, που αρχικά απορρίφθηκε, δημιουργεί το αναμφισβήτητο σημείο εκκίνησης της σύγχρονης γλυπτικής....
Με τους Vincent Lindon, Izïa Higelin, Séverine Caneele, Edward Akrout.
Ο Jacques Doillon, σκηνοθέτης της ταινίας δηλώνει: «Στον κινηματογράφο, εστιάζουμε στα πρόσωπα και στο λόγο, όμως τα σώματα γενικά δεν χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν κάτι και συχνά φαίνονται «νεκρά». Πάντα ήθελα τα σώματα των χαρακτήρων να "μιλάνε". Είναι αλήθεια ότι οι σκηνοθέτες θέλουν επίσης να συνεργάζονται με ηθοποιούς των οποίων την «κίνηση» ή τη γλώσσα του σώματος τους αρέσει. Εδώ βρισκόμαστε πιο κοντά με τον Ροντέν: τα σώματα των γλυπτών του είναι τόσο εκφραστικά και το γεγονός ότι θεωρώ ότι σκηνοθετώ μια ταινία γι 'αυτόν δεν είναι για μένα καθόλου παράξενο.
(….) Η μεγάλη ευχαρίστηση των γυρισμάτων είναι η έκπληξη της ανακάλυψης της αλήθειας μιας σκηνής μετά τη δέκατη έβδομη λήψη. Σαν είναι κάτι εντελώς νέο και άγνωστο που γίνεται τόσο πιστευτό που με κάνει να ξεχάσω τελείως ότι εγώ το έχω γράψει και ότι δουλεύομαι γι’ αυτό για τις τελευταίες δύο ή τρεις ώρες».

( Π.)

Τρίτη 23/5

Geu-Hu (The Day After), Hong Sang-soo
Είναι η πρώτη μέρα της Areum στη δουλειά σε ένα μικρό εκδοτικό οίκο. Το αφεντικό της, ο Bongwan, αγαπούσε τη γυναίκα που δούλευε προηγουμένως εκεί, αλλά η σχέση τους έχει μόλις διαλυθεί. Σήμερα, όπως κάθε μέρα, ο Bongwan φεύγει από το σπίτι του νωρίς το πρωί για να πάει στη δουλειά. Η θύμηση της γυναίκας που εγκατέλειψε τον βαραίνει. Την ίδια μέρα η σύζυγος του Bongwan βρίσκει ένα ερωτικό σημείωμα, ορμάει στο γραφείο του και περνάει την Areum για την πρώην ερωμένη του άντρα της.

Hikari (Radiance), Naomi Kawase
Η Misako είναι παθιασμένη συγγραφέας κινηματογραφικών διασκευών για άτομα με προβλήματα όρασης. Σε μια προβολή συναντάει τον Nakamori, έναν μεγαλύτερο της φωτογράφο, ο οποίος σταδιακά χάνει το φως του. Η Misako σύντομα θα ανακαλύψει τις φωτογραφίες του Nakamori που θα τη μεταφέρουν πίσω στο παρελθόν. Μαζί του θα μάθει να βλέπει ένα λαμπερό κόσμο που ως τότε ήταν αόρατος στα μάτια της.
Η Naomi Kawase αναφέρει σχετικά με την ταινία: «Χωρίς φως δεν υπάρχουν χρώματα. Χωρίς φως δεν υπάρχουν εικόνες. Χωρίς φως είναι αδύνατον να κάνεις ταινία. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το σινεμά είναι φως. Βουτάμε εντελώς φυσικά μέσα του. Κι αυτό είναι κάτι που το συνειδητοποίησα πλήρως μόνο όταν ανακάλυψα την ύπαρξη της κινηματογραφικής κάμερας. Αν ένας τυφλός μπορούσε να δει μια ταινία, αν μπορούσε να γράψει μια ιστορία για τους ανθρώπους γύρω του, το κινηματογραφικό δημιούργημα που προέκυπτε θα γοήτευε όλους τους ανθρώπους που έλκονται από τη μαγεία του σινεμά. Αυτή ήταν η κινητήρια ιδέα μου για να κάνω αυτή την ταινία.» Και συνεχίζει: «Οι κεντρικοί ήρωες φαίνονται να έχουν αντίθετες αξίες και απωθούν ο ένας τον άλλον, αλλά βαθιά μέσα τους έχουν πολλά κοινά. Και μόνο όταν βουτάνε ο ένας στα βάθη του άλλου, γεννιέται ένας πραγματικός δεσμός ανάμεσα τους. Και δεν είναι τίποτε άλλο από τη δύναμη του κινηματογράφου που τους συνδέει. Οι ήρωες στις ταινίες μου είναι άλλοτε πληγωμένοι και άλλοτε χαμένοι. Διανύουν μια διαδρομή, ένα ταξίδι ζωής, κατά το οποίο έρχονται σε επαφή με τις τέχνες. (Στην ταινία της An ήταν το φαγητό, εδώ είναι το σινεμά). Εδώ ο κινηματογράφος δίνει στις ζωές των ηρώων μου μια δύναμη, σαν μια ακτίνα φωτός».

(Π.)

Δευτέρα 22/5

The Killing of a sacred Deer, Γιώργος Λάνθιμος
H δεύτερη αγγλόφωνη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου μετά το «The Lobster» αφηγείται την ιστορία ενός χαρισματικού χειρουργού, ο οποίος αναγκάζεται να προβεί σε μια αδιανόητη θυσία προκειμένου να σώσει την ιδανική του ζωή και την οικογενειακή του γαλήνη. Η τελευταία φαίνεται να κινδυνεύει σοβαρά ύστερα από την απόφαση του γιατρού να προσθέσει ένα νέο μέλος στην οικογένειά του, ένα έφηβο αγόρι η συμπεριφορά του οποίου θα αποδειχθεί προβληματική. Στην ταινία, που είναι εμπνευσμένη από τον Ευριπίδη και έχει αναφορές σε αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, πρωταγωνιστούν οι Colin Farrell και η Nicol Kidman, ενώ το σενάριο συνυπογράφουν και εδώ ο σκηνοθέτης και ο Ευθύμης Φιλίππου.

Happy End, Michael Haneke
O Αυστριακός σκηνοθέτης επιστρέφει στο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών με τη νέα του ταινία «Happy End» και πρωταγωνίστρια τη μούσα του Isabelle Huppert. Μαζί της οι Toby Jones, Mathieu Kassovitz και Jean-Louis Trintignant. Πρόκειται για την ιστορία μιας αστική οικογένειας η οποία ζει στην πόλη του Calais και έρχεται αντιμέτωπη με την προσφυγική κρίση. H οικογένεια είναι κλεισμένη στο δικό της μικρόκοσμο και δεν αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που συντελούνται έξω από την πόρτα της. Την ταινία συνοδεύει ο τίτλος «τα πάντα γύρω μας, ο κόσμος, κι εμείς, ανάμεσά τους, τυφλοί».

( Π.)

Κυριακή 21/5

The Meyerowitz Stories, Noah Baumbach
Τα μέλη μιας αποξενωμένης οικογένειας συγκεντρώνονται στη Νέα Υόρκη με αφορμή τον εορτασμό του καλλιτεχνικού έργου του πατέρα τους. Μετά το Mistress America o Baumbach επιστρέφει αυτή τη φορά με το γνωστό θέμα της οικογενειακής συγκέντρωσης για να αφηγηθεί με το δικό του τρόπο μια ιστορία για τις διαφορετικές γενιές αλλά και για την επιδραστική δύναμη ενός γερασμένου πατέρα στα ενήλικα παιδιά του.
Για την ταινία ο αμερικανός σκηνοθέτης συγκεντρώνει με τη σειρά του μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι Adam Sandler, Ben Stiller, Dustin Hoffman και Emma Thompson.

Le Redoutable, Michel Hazanavicious
Παρίσι, 1967. Ο Jean-Luc Godard, κορυφαίος σκηνοθέτης της γενιάς του, ερωτεύεται στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας του La Chinoise την πρωταγωνίστρια και κατά είκοσι χρόνια νεότερη του Anne Wiazemsky, την οποία στη συνέχεια παντρεύεται. Η υποδοχή της ταινίας ωστόσο ρίχνει το δημιουργό σε μια υπαρξιακή κρίση. Τα γεγονότα του Μάη του 68 θα επιταχύνουν τις εξελίξεις και η κρίση που ταλανίζει το σκηνοθέτη θα τον μεταμορφώσει ριζικά από μεγάλο όνομα στο χώρο του κινηματογράφου σε μαοϊστή καλλιτέχνη, εντελώς εκτός συστήματος, παρεξηγήσιμο όσο και δυσνόητο.
H ταινία βασίζεται στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «Un an après» (The Year After) της Anne Wiazemsky, που υπήρξε σύζυγος του Godard επί δώδεκα χρόνια. Και καθώς ο θρυλικός δημιουργός της Nouvelle Vague προτιμάει να μιλάει μέσα από τις ταινίες του δίνοντας σπάνια συνεντεύξεις, το μυθιστόρημα της Wiazemsky υπήρξε πολύτιμη πηγή πληροφοριών τόσο για το μεγάλο Γάλλο δημιουργό όσο και για τα κίνητρα πίσω από το έργο του. Ο Louis Garell υποδύεται τον Jean-Luc Godard, ηθοποιός εξοικειωμένος με ρόλους σχετικούς με τις φοιτητικές εξεγέρσεις της δεκαετίας του 60 (The Dreamers, Bertolucci), 2003, ενώ μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στο Quartier Latin, παραδοσιακή συνοικία των φοιτητών με έντονη πολιτική δράση. Το Redoutable αποτελεί ένα τολμηρό εγχείρημα λόγω κυρίως της προσωπικότητας του κεντρικού της ήρωα αλλά αν μη τι άλλο αναμένεται και ως ένα ενδιαφέρον πορτρέτο μιας εποχής, δοσμένο με τον ιδιαίτερο σατιρικό τρόπο του Hazanavicious.

(Π.)

Δευτέρα 22/5

The Square, Ruben Östlund
Ο Christian, ένας διαζευγμένος αλλά αφοσιωμένος πατέρας δύο παιδιών, που οδηγεί ηλεκτρικό αυτοκίνητο και υποστηρίζει φιλανθρωπικά έργα, χαίρει άκρας εκτίμησης ως διευθυντής μουσείου σύγχρονης τέχνης. Το επόμενο του έργο, «Η Πλατεία, είναι μια εγκατάσταση που προσκαλεί τον επισκέπτη-θεατή στη θέαση της αλληλεγγύης και στην υπενθύμιση του ρόλου του ως υπεύθυνης ανθρώπινης ύπαρξης. Μερικές φορές ωστόσο είναι δύσκολο να φανείς ισάξιος των προσωπικών σου ιδεών. Η ανόητη αντίδραση του Christian σε ένα περιστατικό κλοπής του κινητού του τον διασύρει, αφού τον οδηγεί σε ντροπιαστικές καταστάσεις. Εν τω μεταξύ η εταιρεία δημοσίων σχέσεων του Μουσείου έχει ξεκινήσει μια μνημειώδη καμπάνια για το έργο. Οι συνέπειες είναι τεράστιες και βυθίζουν τόσο το μουσείο όσο και το διευθυντή του σε μια βαθιά υπαρξιακή κρίση.

120 Battements par Minute, Robin Campillo
Αρχές της δεκαετίας του 90. Ο ιός του AIDS έχει καταγράψει ήδη αμέτρητους νεκρούς. Στο Παρίσι ακτιβιστές της οργάνωσης Act-up μάχονται με όλες τους τις δυνάμεις κατά της γενικής αδιαφορίας. Η ζωή του Nathan, ενός νέου μέλους της ομάδας, αναστατώνεται από τον ριζοσπάστη ακτιβιστή Sean, ο οποίος ρίχνεται με τα μούτρα στον αγώνα.
Ο Robin Campillo, που υπέγραψε το σενάριο της βραβευμένης με το Χρυσό Φοίνικα ταινίας Entre les Murs (2008), προχωράει εδώ στη σκηνοθεσία μιας ταινίας που έχει ως θέμα της τη μάχη που δίνεται κατά τη δεκαετία του 90 ανάμεσα σε κυβερνήσεις, ακτιβιστές και φαρμακευτικές εταιρείες για το δικαίωμα στην κατάλληλη θεραπεία κατά του Aids.

(Π.)

Παρασκευή 19/5

Okja, Bong Joon-ho
Ένας από τους δημοφιλέστερους Νοτιοκορεάτες σκηνοθέτες, επιστρέφει με μια ταινία περιπέτειας κοντά στο πνεύμα των τελευταίων του ταινιών.
Επί δέκα χρόνια η μικρή Mija είχε την αποκλειστική φροντίδα του Okja, ενός τεράστιου ζώου, κάπου στα βουνά της Νότιας Κορέας. Την ειδυλλιακή αυτή σχέση έρχεται να διαταράξει μια πολυεθνική εταιρεία που αρπάζει το ζώο για να το μεταφέρει στη Νέα Υόρκη. Εκεί όπου η εμμονική ιδιοκτήτρια του ομίλου κάνει σχέδια για την εκμετάλλευση του παράξενου ζώου. Χωρίς συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό αλλά αποφασισμένη να σώσει τον φίλο της, η Mija ξεκινάει μια επικίνδυνη επιχείρηση διάσωσης. Το ούτως ή άλλως δύσκολο ταξίδι της περιπλέκεται περισσότερ,ο όταν στην πορεία της θα έρθει αντιμέτωπη με ποικίλες κοινωνικές ομάδες. Καπιταλιστές, διαδηλωτές και καταναλωτές, όλοι μάχονται να αποκτήσουν τον έλεγχο της μοίρας του Okja. Από την άλλη το μόνο που επιθυμεί η μικρή είναι να επιστρέψει με τον φίλο της στην πατρίδα.
Με τους Ahn Seo-hyun, Tilda Swinton, Paul Dano, Jake Gyllenhaal, Steven Yeun, Lily Collins.
Ο Bong Joon-ho, δημιουργός της εξαιρετικής ταινίας «Mother» , γνωστός κυρίως μετά την επιτυχία των ταινιών του «The Host» (Ο Επισκέπτης, 2006) και «Snowpiercer» (2013) θεωρείται σήμερα ένας σκηνοθέτης που κατάφερε να αναδείξει ταινίες με στοιχεία τρόμου και φαντασίας σε πραγματικά καλλιτεχνικά επιτεύγματα.

Jupiter’s Moon, Kornél Mundruczó
Ένας νεαρός μετανάστης πυροβολείται στην προσπάθειά του να περάσει παράνομα τα σύνορα της Ουγγαρίας. Κάτω από την επήρεια του σοκ ο τραυματισμένος Aryan θα αποκτήσει μια υπερφυσική ικανότητα. Θα μπορεί να πετάει κατά βούληση. Εκτοπισμένος σε ένα προσφυγικό στρατόπεδο ελευθερώνεται λαθραία από τον Dr Stern, ο οποίος στοχεύει στην εκμετάλλευση του παράδοξου μυστικού του. Εν τω μεταξύ οι πρόσφυγες κυνηγημένοι από τον εξοργισμένο διευθυντή του στρατοπέδου αναζητούν απεγνωσμένα ασφάλεια και χρήματα. Παρακινημένος από τις μυστηριώδεις δυνάμεις του νεαρού Aryan o Stern παραδίδεται σε έναν κόσμο θαυμάτων για να προχωρήσει σε αλλαγές.
Ο σκηνοθέτης του «White God», που βραβεύτηκε το 2014 με το Μεγάλο Βραβείο στο τμήμα « Ένα κάποιο Βλέμμα», δηλώνει σχετικά με την τελευταία του ταινία: «Ο πλανήτης Δίας έχει πολλούς δορυφόρους που ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο και ένας από αυτούς ονομάζεται Ευρώπη. Ήταν σημαντικό για μένα να δω αυτή την ταινία σαν μια ιστορία της Ευρώπης και μάλιστα της Ευρώπης της κρίσης, τοποθετημένης στην Ουγγαρία. Όμως ταυτόχρονα ήθελα να δώσω και μια ατμόσφαιρα σύγχρονης επιστημονικής φαντασίας. Δυστυχώς ό,τι ξεκίνησε σα μια ιδέα φανταστική, μέχρι να υλοποιηθεί αποδείχτηκε άκρως ρεαλιστική. Ανασκαλίσαμε επίσης την έννοια του ξένου, θέτοντας το ερώτημα ποιος είναι πραγματικά ξένος. Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Eπειδή το θέμα είναι υπερβολικά επίκαιρο, υπήρχαν και ανάμεσα μας πολλές διαφωνίες. Προσωπικά είμαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι στα ιδεολογικά αφηγήματα που εγγράφονται μέσα σε μια θερμή επικαιρότητα.»
Σχετικά με το υπερφυσικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τον ήρωα του επισημαίνει ότι ένα από τα αγαπημένα του βιβλία όταν ήταν παιδί ήταν το Ariel του Alexandre Beliaϊev, για ένα μικρό αγόρι που ήξερε να πετάει. Στην ταινία η ικανότητα αυτή συνδέεται με το θέμα της πίστης που τον απασχολεί από παλιά. Της πίστης όχι μόνο σε μια ανώτερη δύναμη αλλά και σε ό,τι βλέπουμε ως θεατές. Τελικά το Jupiter’s Moon δεν είναι μόνο μια ταινία για πρόσφυγες αλλά και για την αναζήτηση του Θεού, την αναγνώρισή του μέσα από καταστάσεις μυστηριώδεις και απόλυτες.

(Π.)

Πέμπτη 18/5

Wonderstruck, Todd Haynes
Οι παράλληλες ιστορίες δύο παιδιών που ζουν σε διαφορετικές εποχές, αλλά συνδέονται με μυστηριώδη τρόπο, βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της ταινίας του Todd Haynes, ενός σκηνοθέτη που λατρεύει την ατμοσφαιρική απόδοση εποχών (Carol). H ιστορία του Ben, ενός αγοριού που ζει στη Μινεσότα γύρω στα 1977 και βασανίζεται από την απουσία του πατέρα που δε γνώρισε ποτέ και η ιστορία της Rose, ενός κοριτσιού από τo New Jersey που πενήντα χρόνια πριν, το 1927, ονειρευόταν να συναντήσει το είδωλό της, μια μυστηριώδη ηθοποιό από τη Νέα Υόρκη, δίνονται παράλληλα για να συναντηθούν κάπου προς το τέλος. Όταν το αγόρι ανακαλύπτει ένα σημαντικό στοιχείο στο σπίτι του και το κορίτσι διαβάζει ένα δελεαστικό τίτλο στην εφημερίδα, τα δυο παιδιά που τα χωρίζει απόσταση πενήντα χρόνων, θα ξεκινήσουν μια περιπετειώδη αναζήτηση που ξεδιπλώνεται με υπνωτική συμμετρία.
Βασισμένη στο ομώνυμο νεανικό μυθιστόρημα του Brian Selznick η ταινία φέρνει στο προσκήνιο δύο παιδικούς χαρακτήρες που παρά την απόσταση που τους χωρίζει έχουν κάτι κοινό. Είναι και οι δύο κωφοί και ποθούν ένα τρόπο ζωής εντελώς διαφορετικό από αυτόν που βιώνουν.
Ο σκηνοθέτης σε συνέντευξή του δηλώνει: « Προσπάθησα να πάρω στοιχεία από το βιβλίο και να φτιάξω το δικό μου βιβλίο, τηρώντας αφηγηματικά τις αναλογίες. Η πρώτη ιστορία δίνεται με λέξεις, με κείμενο, όπως ακριβώς και στο μυθιστόρημα. Η δεύτερη που διαδραματίζεται πενήντα χρόνια πριν δίνεται βωβή, μόνο με εικόνες, όπως και πάλι βλέπουμε στο βιβλίο. Οι δυο ιστορίες κάπου συγκλίνουν για να δημιουργήσουν μια κοινή αφήγηση. Μου αρέσει να κάνω πολλή έρευνα, να μελετώ τις λεπτομέρειες, να μπαίνω στην εποχή. Αυτή είναι μια ταινία για τα μουσεία, τους κωφούς, τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 20 αλλά και του 70.»

Nelyubov (Loveless), Andrey Zvyagintsev
Ένα ζευγάρι στα πρόθυρα διαζυγίου. Ο Boris και η Zhenya βρίσκονται σε μια άγρια αντιπαράθεση γεμάτη κακίες, διαψεύσεις και αλληλοκατηγορίες. Παράλληλα έχοντας ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία πώλησης του διαμερίσματός τους, προετοιμάζονται για μια καινούρια ζωή. Ο Boris με τη νεότερη φιλενάδα του που είναι έγκυος, η Zhenya με τον πλούσιο εραστή της που βιάζεται να την παντρευτεί. Κανένας τους δε φαίνεται να ενδιαφέρεται για το δωδεκάχρονο γιο τους Alyosha. Μέχρι που αυτός, μάρτυρας ενός διαπληκτισμού τους, εξαφανίζεται.
Ο σκηνοθέτης δηλώνει σχετικά με την ταινία: «Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογένειας που περνάει κρίσιμες ώρες, καθώς το ζευγάρι χωρίζει. Ήθελα να βρω παραλληλίες ανάμεσα στο Loveles και στο « Σκηνές από ένα γάμο» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Κάτι σα μεταφορά της ταινίας του Μπέργκμαν σε άλλη εποχή και με άλλους χαρακτήρες. Μια ταινία με έξι επεισόδια σαράντα πέντε λεπτών στα οποία ό,τι βλέπαμε ήταν στην ουσία μόνο αυτοί οι δύο ηθοποιοί. Ο Josephson και η Ullmann. Και παρόλα αυτά δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη. Οι χαρακτήρες του Μπέργκμαν σκέφτονται και συζητούν. Ωστόσο η ευφυία, η ικανότητα για ανάλυση, η ευγένεια και οι καλοί τρόποι δεν μπορούν να αποτρέψουν μια τρομερή καταστροφή. Η ιδέα για τo Loveless πήγασε από την ταινία αυτή για την οποία, δεν το κρύβω, είχα πάντα μια αδυναμία. Συζήτησα λοιπόν με τον Oleg Negin, που είναι ο σταθερός σεναριογράφος μου, να εξετάσουμε ένα γάμο σε κρίση μετά από 10-12 χρόνια συμβίωσης. Και να εντάξουμε ένα στοιχείο που θα διαλύσει τη σύγχυση και την αντιφατικότητα που επικρατεί ανάμεσα στο ζευγάρι. Την εξαφάνιση του παιδιού τους.» Και συνεχίζει:« Η μεταμοντέρνα εποχή μας είναι μια μεταβιομηχανική κοινωνία που κατακλύζεται από μια διαρκή ροή πληροφοριών των οποίων οι δέκτες δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για το άτομό τους. Ο μόνος τρόπος να βγούμε από αυτή την αδιαφορία είναι να αφοσιωθούμε στους άλλους, ακόμα και στους εντελώς ξένους, όπως ο εθελοντής που χτενίζει την πόλη για να βρει το εξαφανισμένο αγόρι, χωρίς κανένα ατομικό συμφέρον, σα να ήταν αυτός ο αληθινός σκοπός της ζωής του. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσουμε την απανθρωποποίηση και την αποδιοργάνωση του κόσμου».
Για την ταινία, η οποία διαδραματίζεται στη Μόσχα, ο Zvyagintsev επιστράτευσε εκτός από τον Oleg Negin και άλλους γνωστούς συνεργάτες του από την τελευταία βραβευμένη του ταινία «Leviathan».

( Π.)

Τετάρτη 17/5

Les fantômes d'Ismaël, (Ismael’s Ghosts), Arnaud Desplechin
O Ismaël Vuillard είναι σκηνοθέτης και βρίσκεται ήδη στη μέση μιας ταινίας για έναν ασυνήθιστο διπλωμάτη, εμπνευσμένο από τον αδελφό του. Αν και έχουν περάσει εικοσιένα χρόνια, ο Ismaël θρηνεί ακόμα-μαζί με τον μέντορα και πεθερό του- το θάνατο της αγαπημένης του Carlotta. Παρόλα αυτά έχει ξεκινήσει και πάλι μια καινούρια ζωή δίπλα στη Sylvia. Αυτή δίνει τώρα νόημα στη ζωή του. Και τότε η Carlotta επιστρέφει ξαφνικά από τη χώρα των νεκρών. Η Sylvia φεύγει. Ο Ismaël απορρίπτει την Carlotta. Τρελαμένος από τις σκέψεις εγκαταλείπει τα γυρίσματα και καταφεύγει στο οικογενειακό του σπίτι στο Roubaix. Εκεί ζει σαν ερημίτης, περιστοιχισμένος από τα φαντάσματά του.
Έχοντας στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον αγαπημένο του ηθοποιό Mathieu Amalric και με δύο πολύ σημαντικές γαλλίδες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, τη Marion Cotillard και τη Charlotte Gainsbourg στους ρόλους της Carlotta και της Sylvia αντίστοιχα, ο Arnaud Desplechin ανοίγει με το Les fantômes d'Ismaël το 70ο Φεστιβάλ των Καννών. Πρόκειται για μια ταινία «επανεφεύρεσης της ζωής», αναφέρει ο γνωστός σκηνοθέτης, ο οποίος παραδέχεται ότι πηγή έμπνευσής του ήταν κυρίως η ταινία Vertigo του Hitchcock και το μυθιστόρημα Sabbath’s Theater του Philip Roth.

( Π.)