(μια συνέντευξη τύπου)

ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΠΟΥΣΙΑ
Η απουσία μου από το σινεμά είναι όπως ο παροπλισμός που νιώθει ένας ανθρακωρύχος ή ένας εργάτης, όταν κλείνει το ορυχείο ή το εργοστάσιο όπου εργαζόταν και βιώνει μία αίσθηση απόλυτης αδράνειας. Όταν, όμως, μπήκα στη διαδικασία των γυρισμάτων και κλήθηκα ξαφνικά να λαμβάνει 30-40 αποφάσεις σε καθημερινή βάση για διάφορα ζητήματα, η προσήλωση μου στο πρότζεκτ της ταινίας Testről és lélekről (On Body and Soul/ Η ψυχή και το σώμα) ήταν απόλυτη και η 17ετής απουσία μου από τα πλατό έμοιαζε μακρινό παρελθόν.

Η ΑΝΟΙΞΗ
(...) Η αρχική σπίθα έμπνευσης προέκυψε πριν από δέκα χρόνια. Η κεντρική ιδέα πίσω από την ιστορία της ταινίας Testről és lélekről (On Body and Soul/ Η ψυχή και το σώμα) βρίσκεται στις επιπτώσεις που ασκεί ο ερχομός της άνοιξης στην ανθρώπινη ψυχολογία.
(...) Η άνοιξη, συμβολίζοντας την άνθιση και αποπνέοντας μία αίσθηση νέας αρχής, δημιουργεί αισθήματα προσμονής και ευφορίας, τα οποία πολύ συχνά δυσκολευόμαστε να εξωτερικεύσουμε και να μοιραστούμε. Η ψυχή και το σώμα είναι μία ταινία για εκείνη την καλά κρυμμένη περιοχή μέσα μας, στην οποία φωλιάζουν οι προσδοκίες και τα όνειρά μας.

ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΝΟΙΕΣ
(...) Προσπάθησα να σκιαγραφήσω τους κεντρικούς χαρακτήρες μέσα από μικρά σημάδια και μικρές υπόνοιες, χωρίς να καταφύγω στην αναλυτική παράθεση λεπτομερειών.
(...) Ήθελα διακαώς το φιλμ να αποτυπώσει τους χαρακτήρες θραυσματικά και συνειρμικά, παραλληλίζοντας αυτό το σκεπτικό με την αληθινή ζωή. Όταν δύο άνθρωποι γνωρίζονται για πρώτη φορά, ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον αποσπασματικά και ελλειπτικά, και όχι σε πλήρη έκταση.

ΟΝΕΙΡΑ
(...) Ήθελα στην ταινία να συμπεριλάβω στοιχεία της χλωρίδας και της πανίδας, αλλά όχι με ένα ξεκάθαρα και εμφατικά ονειρώδη αλληγορικό τρόπο. Ήθελα να απεικονίσω τα ζώα στις αληθινές τους διαστάσεις, πχ να φοβούνται για το κρύο και τους θηρευτές, να ανησυχούν για την εύρεση τροφής, και όχι με ένα τρόπο υπερβατικό και εξιδανικευμένο. Οι χαρακτήρες της ταινίας, καταφεύγοντας στο όνειρο και στη φύση, αποδρούν από μία στείρα πραγματικότητα, η οποία τους απομακρύνει αυτό που κανονικά η ζωή οφείλει να προσφέρει.
(...) Στα όνειρα είναι πρακτικά αδύνατον να ορθώσουμε τείχη πολιτικής ορθότητας, καθώς παύουμε να σκεφτόμαστε συνειδητά και βιώνουμε τα συναισθήματά μας στην ολότητά τους. Γι’ αυτόν άλλωστε τον λόγο, η νύχτα και τα όνειρα δρουν ως ασυναίσθητο καταφύγιο που αναζητούμε για να απελευθερωθούμε.

(πηγή δελτίο τύπου 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)