Εάν κάποιος έπρεπε να περιγράψει τη ζωή και το έργο του Πιερ Ετέξ /Pierre Étaix με μία λέξη, η πρώτη που έρχεται στο μυαλό είναι "κλόουν" ακόμα κι αν χρησιμοποιείται συχνά υποτιμητικά από τους συγχρόνους μας.
Το έργο του Ετέξ στο τσίρκο, στο μιούζικ χολ, στις ταινίες του, στα γραπτά του και στη ζωγραφική μαρτυρούν το ότι είναι άξιος κληρονόμος της μακράς παράδοσης των κλόουν. Αλλά τι ακριβώς είναι ένας κλόουν; Πάνω απ' όλα, είναι ένας μοναδικός χαρακτήρας, που διαμορφώνεται από την ίδια τη φύση του καλλιτέχνη, ο οποίος σκιαγραφεί τον χαρακτήρα του μέσα από πολλαπλές εμπειρίες και γνώσεις που έχουν αποκτηθεί επάνω στο ταπί ή στη σκηνή.
Ο Πιερ Ετέξ γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου του 1928 στην πόλη Ροάν στο Λίγηρα και είναι κωμικός, κλόουν και σκηνοθέτης. Την περίοδο 1958-61 εμφανίζεται σε διάφορα καμπαρέ και μιούζικ χολ. Συνεργάστηκε στενά με τον σπουδαίο σεναριογράφο Ζαν-Κλοντ Καριέρ σε πολλές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Το 1961 σκηνοθετεί την πρώτη μικρού μήκους ταινία το Rupture και το 1963 κερδίζει το Όσκαρ για το μικρού μήκους φιλμ Heureux Anniversaire.
Το 1954 γνωρίζει τον Ζακ Τατί και το 1958 εικονογραφεί το βιβλίο Οι Διακοπές του Κυρίου Ιλό σε κείμενα Ζαν-Κλοντ Καριέρ.
Από το 1963 έως 1970 σκηνοθετεί πέντε ταινίες μεγάλου μήκους: Le Soupirant, Yoyo, Tant qu’on a la Santé, Le Grand Amour (Ο μεγάλος Έρωτας) και Pays de Cocagne.
Εμφανίζεται επίσης σε ταινίες των Ναγκίσα Οσίμα (Max mon Amour), Οτάρ Ιοσελιάνι (Jardin en Automne, Chantrapas), Ζαν-Πιερ Ζενέ (Micmacs), Άκι Καουρισμάκι (Le Havre).
Ο Πιερ Ετέξ έχει συνεργαστεί είτε ως ηθοποιός, είτε ως βοηθός σκηνοθέτης είτε ως υπεύθυνος για τις κωμικές σκηνές με σπουδαίες προσωπικότητες της έβδομης τέχνης όπως ο Ρομπέρ Μπρεσόν, ο Ναγκίσα Οσίμα, ο Οτάρ Ιοσελιάνι, ο Τζέρι Λιούις και φυσικά ο Ζακ Τατί ο οποίος είχε και μεγάλη επιρροή στο έργο του.
Άξιες επισήμανσεις είναι οι επιστολές που έχει λάβει από άλλους δημιουργούς. Ο Φρανσουά Τριφό τού γράφει: "Συναντηθήκαμε φευγαλέα, όχι πολύ καιρό πριν, στο Cheval d'Or. Στο Τόκιο είδα και απόλαυσα την ταινία σας Le Soupirant που μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν μόνο τρεις πράξεις! Μόλις είδα το Yoyo στο Παρίσι και αν με ρωτήσει κάποιος εάν μου αρέσει θα απαντούσα: είναι μια όμορφη ταινία στην οποία αγάπησα κάθε πλάνο και κάθε ιδέα και που μου έμαθε πολλά για το σινεμά". Ενώ ο Ρομπέρ Μπρεσόν τού γράφει: Σ' ευχαριστώ για τα γραπτά σου. Από καιρό σε καιρό έχουμε ανάγκη έναν λόγο όπως ο δικός σου, ώστε να μην χάσουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Λειτουργεί θετικά. Είσαι πραγματικά σπάνιος ..."
(πηγή δ.τ.)
