του James McTeigue
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

David Lloyd, συν-δημιουργός του κόμικς με τον Alan Moore
Το βασικό θέμα του πρωτότυπου έργου είναι ότι το κάθε άτομο είναι ξεχωριστό, και έχει δικαίωμα και καθήκον να αντισταθεί όταν το αναγκάζουν να αποδεχθεί τον κομφορμισμό. Ο V αντιστέκεται άμεσα, επιτιθέμενος σε κυβερνητικά κτίρια και δολοφονώντας αυτούς οι οποίοι υποστηρίζουν το καθεστώς. Οπότε δεν είναι μια απλή ιστορία για τη μάχη κάποιου ενάντια σε μια τυραννία, αλλά η ιστορία ενός τρομοκράτη και το εάν η τρομοκρατία μπορεί ποτέ να δικαιολογηθεί –και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προσπαθήσουμε να το κατανοήσουμε αν θα χρειαστεί ποτέ να λύσουμε ένα τέτοιο πρόβλημα στον αληθινό μας κόσμο.
Η στάση μας απέναντι στην υπερ-συντηρητική κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν μία από τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από το φασιστικό βρετανικό αστυνομοκρατούμενο κράτος που δημιουργήσαμε για τη Vendetta. Η καταστροφή αυτού του συστήματος διακυβέρνησης είναι και ο κυρίαρχος ρόλος για την ύπαρξη του V.
Ο Γκάι Φωκς ήταν ένα είδος πρώιμου αναρχικού. Ήταν η τέλεια έμπνευση για τη δημιουργία του V. Οι μάσκες του Γκάι Φωκς έχουν μια απόκοσμη όψη εξαιτίας του χαμόγελου. Κάνουν αυτόν που τη φορά να δείχνει περίεργος και απειλητικός ταυτόχρονα –το τελευταίο πράγμα που περιμένεις από κάποιον που έρχεται να σε σκοτώσει είναι ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του.

James McTeigue, σκηνοθέτης
Ήμασταν στην τεχνική επεξεργασία του Matrix Revolutions όταν ο Andy και ο Larry Wachowski μού έδωσαν για πρώτη φορά ένα αντίγραφο του V For Vendetta. Νιώσαμε ότι η νουβέλα ήταν πολύ προφητική για το πώς είναι το πολιτικό κλίμα αυτή τη στιγμή. Πραγματικά δείχνει τι μπορεί να συμβεί όταν μια κοινωνία διοικείται από μία κυβέρνηση, εκεί που θα έπρεπε κανονικά η κυβέρνηση να λειτουργεί ως φωνή της κοινωνίας και του λαού. Δεν νομίζω ότι είναι πολύ τολμηρό να πούμε ότι τέτοια πράγματα μπορεί να συμβούν όταν οι ηγέτες σταματήσουν να ακούνε το λαό.
Η αρχική τους εκδοχή ήταν μια καλή προσαρμογή, αλλά ήταν μία βήμα προς βήμα καταγραφή της εικονογραφημένης νουβέλας. Σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλό για την ταινία να τοποθετήσουμε την ιστορία λίγο πιο πέρα χρονικά, βάζοντας το κομμάτι του φλάσμπακ στη δεκαετία του ’90, και προχωρώντας την εποχή του σήμερα στο μελλοντικό κόσμο, περίπου, του 2020.
Το κόμικ είναι αρκετά εκτεταμένο και έχει πάρα πολλούς χαρακτήρες. Κάποιοι από αυτούς τους χαρακτήρες έπρεπε να συγχωνευθούν ή να βγουν τελείως έξω, ενώ έπρεπε διαρκώς να είμαστε σίγουροι ότι παραμένουμε πιστοί στα θέματα και την ομοιομορφία της εικονογραφημένης νουβέλας. Από τη μια μεριά, ο V είναι αλτρουιστής, πιστεύοντας ότι μπορεί να φέρει μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, αλλά απ’ την άλλη κουβαλάει μια δολοφονική βεντέτα απέναντι σε οποιονδήποτε του έκανε κακό στο παρελθόν.
Από τη στιγμή που ο Hugo Weaving φόρεσε τη μάσκα, ξέραμε ότι θα πετύχαινε. Έχει ένα θεατρικό υπόβαθρο, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για το συγκεκριμένο ήρωα που ερμηνεύει. Επίσης ξέρει να χειρίζεται άψογα τη στάση του σώματός του και διαθέτει μια εξαιρετική φωνή. Κατάφερε να ξεπεράσει τους κλειστοφοβικούς περιορισμούς που δημιουργεί η μάσκα και να μεταφέρει συναισθήματα μέσα απ’ τη φωνή και τις κινήσεις.

(πηγή: σημειώσεις για την παραγωγή)