(Late Autumn)
του Yasujirō Ozu

Στο μνημόσυνο του φίλου τους Μιούα, τρεις φίλοι αποφασίζουν να βρουν σύζυγο για την κόρη του Αγιάκο. Όμως αυτή αρνείται επειδή θέλει να μείνει δίπλα στην μητέρα της Ακίκο. Όμως οι άνδρες, οι οποίοι είναι όλοι τους ερωτευμένοι με την Ακίκο, συνωμοτούν να παντρευτεί ένας απ’ αυτούς μαζί της. Αυτές οι συνεννοήσεις προκαλούν εντάσεις και αναταραχές. Με την παρέμβαση της φίλη της Αγιάκο, Γιουρίκο, μητέρα και κόρη συμφιλιώνονται. Ο γάμος της Αγιάκο γίνεται μέσα σε συναισθήματα χαράς αλλά και λύπης.

«Οι άνθρωποι ορισμένες φορές κάνουν περίπλοκα τα πιο απλά. Η ζωή η οποία φαίνεται περίπλοκη, ξαφνικά αποδεικνύεται ότι είναι πολύ απλή. Αυτό ήθελα να δείξω σ’ αυτή την ταινία. Οι άνθρωποι τους αρέσει να κάνουν περίπλοκα τα πιο απλά ζητήματα».

«Τα πράγματα μπορεί να εμφανίζονται ότι είναι περίπλοκα όμως αυτός που γνωρίζει την ουσία της ζωής ξέρει ότι είναι απροσδόκητα απλά. Αυτό προσπάθησα να εκφράσω.
Είναι εύκολο να δημιουργήσεις δράμα μέσα από συναισθήματα, το κλάμα και το γέλιο υποδηλώνουν θλίψη ή χαρά στο κοινό. Ακόμα και αν τα συναισθήματα εκφράζονται, αυτό δεν σημαίνει ότι το ύφος ή προσωπικότητα του χαρακτήρα εκφράζεται σωστά. Για πολύ καιρό ήθελα να απομακρύνω τα δραματικά στοιχεία: να εκφράσω την λύπη χωρίς δάκρυα, να συλλάβω την ουσία της ζωής χωρίς καμιά έντονη συναισθηματική κορύφωση. Αγωνίζομαι γι’ αυτό το αποτέλεσμα, όμως αυτή η προσέγγιση δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Το Late Autumn είναι αποδεκτό, όμως δεν έχει ολοκληρωτικά επιτύχει να φθάσει σ’ αυτή την κατάσταση».
Ozu Yajujiro

«Ο Όζου κάνει τα μαγικά του για δύο ώρες και πετυχαίνει μια κορύφωση στο τέλος, όπου η πιο απλή και μικρή έκφραση φαίνεται βαρυσήμαντη και σπαραξικάρδια».
(Senses of Cinema).

(δ.τ.)