Η Βασίλισσα Μαργκό (ή Μαργαρίτα των Βαλόνων, όπως είναι γνωστή) παντρεύεται ύστερα από πιέσεις της οικογένειάς της, τον προτεστάντη Ερρίκο της Ναβάρας. Παγιδευμένη στις μηχανορραφίες και τη διαφθορά της βασιλικής αυλής, η Μαργκό θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός νεαρού προτεστάντη. Γεγονός που θα την φέρει σε σύγκρουση με το περίγυρο της...
Η σκηνοθεσία οργανώνει όλη την αφήγηση γύρω από σκηνές-ταμπλώ, στις οποίες ο θεατής μπορεί να αναγνωρίσει επιρροές από την αναγεννησιακή ζωγραφική. Η ιστορική υπερπαραγωγή του Πατρίς Σερό/ Patrice Chéreau φιλοδοξεί να μιλήσει για την μισαλλοδοξία -κεντρικό σημείο στην αφήγηση αποτελεί η σφαγή της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου-, αλλά γρήγορα υποκύπτει χωρίς αντιστάσεις, στην γοητεία και την σαγήνη της ηρωίδας της, απόρροια των δραματικών της αντιφάσεων.
Η παρουσία της Ιζαμπέλ Αντζανί/ Isabelle Adjani αποδίδει με ακρίβεια τις αντιφάσεις που παρουσίαζε η ιστορική προσωπικότητα της Βασίλισσα Μαργκό: Ευαίσθητη και σκληρή, διεφθαρμένη και αθώα, ένα ιστορικά αμφιλεγόμενο πρόσωπο, δέσμιο των παθών και των συναισθημάτων του.
Δ.Μ.