της Eva Dahr
(κείμενο του συγγραφέα Jostein Gaarder)

Φανταστείτε ότι είστε στην αρχή αυτού του παραμυθιού πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν δημιουργήθηκαν τα πάντα. Και ότι είστε σε θέση να επιλέξετε αν θα θέλατε να γεννηθείτε κάποια στιγμή σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν θα σας ήταν γνωστό πότε επρόκειτο να γεννηθείτε, ούτε για πόσο καιρό θα ζούσατε, αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν θα διαρκούσε η ζωή σας περισσότερο από κάποια χρόνια. Το μόνο που θα ξέρατε θα ήταν ότι, εάν επιλέγατε να έρθετε στον κόσμο, κάποια μέρα θα έπρεπε να εγκαταλείψετε τα πάντα και να φύγετε. Αυτό μπορεί να σας προκαλούσε θλίψη, καθώς πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ζωή στο μεγάλο αυτό παραμύθι είναι τόσο υπέροχη που μόνο η σκέψη ότι θα τελειώσει, μπορεί να τους κάνει να δακρύσουν. Τα πράγματα μπορεί να είναι τόσο ωραία εδώ, που είναι τρομερά οδυνηρό να σκεφτεί κανείς ότι κάποτε θα τελειώσει ο χρόνος του. Τι θα επιλέγατε αν υπήρχε κάποια ανώτερη δύναμη που θα σας έδινε αυτή την επιλογή; Μπορούμε να φανταστούμε κάτι σαν μια «κοσμική νεράιδα» σε αυτό το μεγάλο και παράξενο παραμύθι. Θα είχατε επιλέξει να ζήσετε μια ζωή στη Γη, για λίγα ή και πολλά χρόνια, σε εκατό χιλιάδες ή εκατό εκατομμύρια χρόνια; Ή θα είχατε αρνηθεί να παίξετε στο παιχνίδι αυτό, απλά γιατί δεν σας άρεσαν οι κανόνες; 
(...) Έθεσα στον εαυτό μου την ίδια ερώτηση πολλές φορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων. Θα επέλεγα να ζήσω μια ζωή στη Γη, γνωρίζοντας ότι ξαφνικά θα έφευγα, ακόμη και ήταν να φύγω στα μέσα μιας μεθυστικής ευτυχίας; 
(...) Λοιπόν, δεν είμαι σίγουρος τι θα είχα επιλέξει. (...) Αν είχα επιλέξει ποτέ να λάβω μέρος στο μεγάλο αυτό παραμύθι, δεν θα γνώριζα τι θα είχα χάσει. Βλέπετε πού θέλω να καταλήξω; Μερικές φορές είναι χειρότερο για εμάς τους ανθρώπους να χάσουμε κάτι που αγαπάμε, από το να μην το είχαμε αποκτήσει ποτέ.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)