των Paolo & Vittorio Taviani

Δραματικό ντοκιμαντέρ των ιταλών Paolo & Vittorio Taviani για μια θεατρική παράσταση του Ιούλιου Καίσαρα του Σαίξπηρ, σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας.
Το θέατρο στη  φυλακή Rebibbia της Ρώμης. Μια παράσταση του Ιούλιου Καίσαρα του Σαίξπηρ έχει μόλις τελειώσει και ακούγεται το δυνατό χειροκρότημα των θεατών. Τα φώτα χαμηλώνουν και οι ηθοποιοί γίνονται κρατούμενοι ξανά καθώς συνοδεύονται πίσω στα κελιά τους.
Έξι μήνες νωρίτερα. Ο διευθυντής και ένας θεατρικός σκηνοθέτης μιλούν στους τροφίμους της φυλακής για ένα νέο έργο, το θεατρικό ανέβασμα του Ιούλιου Καίσαρα. Το πρώτο βήμα είναι η διανομή των ρόλων. Το δεύτερο βήμα είναι η ανάλυση του κειμένου. Ο Σαίξπηρ βοηθά τους κρατούμενους –ηθοποιούς να ταυτιστούν με τους χαρακτήρες τους. Η διαδρομή είναι μακρά και γεμάτη αγωνία, ελπίδα και θέατρο. Αυτά τα συναισθήματα συντροφεύουν τους τροφίμους τη νύχτα στα κελιά της φυλακής τους, μετά την πρόβα της ημέρας.
Οι σκηνοθέτες Paolo & Vittorio Taviani δηλώνουν: «Μια πολύ καλή φίλη μάς διηγήθηκε μια θεατρική εμπειρία που είχε πριν μερικές νύχτες. Έκλαιγε, μας είπε, και αυτό δεν της είχε συμβεί εδώ και χρόνια. Πήγαμε σε αυτό το θέατρο μέσα σε μια φυλακή. Ήταν η φυλακή ύψιστης ασφάλειας Rebibbia, στη Ρώμη. Αφού περάσαμε μια σειρά από πύλες και ελέγχους και φτάσαμε σε μια σκηνή όπου είκοσι κρατούμενοι, ορισμένοι από αυτούς ισοβίτες, απάγγελλαν τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Είχαν επιλέξει μερικά cantos της Κόλασης και τώρα ζούσαν ξανά τον πόνο και τα βάσανα του Paolo, της Francesca, - όλα αυτά μέσα στην δική τους κόλαση στη φυλακή ...
Μιλούσαν  τη δική τους διάλεκτο, και ορισμένες φορές έκανα παραλληλισμούς  μεταξύ της ιστορία των Cantos και της δικής τους ζωής. Θυμηθήκαμε τα λόγια και τα δάκρυα της φίλης μας. Αισθανθήκαμε την ανάγκη να ανακαλύψουμε διαμέσου μιας ταινίας πώς η ομορφιά της θεατρικής τους παράστασης
γεννήθηκε μέσα στα κελιά της φυλακής, από απόβλητους που ζούσαν τόσο μακριά από τον πολιτισμό».

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)