του Andreas Dresen

H ταινία που έκανε γνωστό τον Dresen και του χάρισε την αργυρή άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της  κινηματογραφικής του γραφής. Χωρίς ακριβές σενάριο και στηριγμένη σχεδόν αποκλειστικά στους αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών της,  η ταινία παρακολουθεί με ψηφιακή βιντεοκάμερα τις συζυγικές ζωές δύο φιλικών ζευγαριών, λίγο πριν τα σαράντα. Ζωές και σχέσεις που έχουν φθαρεί από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και στις οποίες είναι θέμα χρόνου  να εισβάλει η απιστία. Το ειδύλλιο που πλέκεται μεταξύ του συζύγου του ενός ζευγαριού με τη σύζυγο του άλλου, δεν αργεί να αποκαλυφθεί και να τινάξει στον αέρα τις λεπτές οικογενειακές ισορροπίες. Σε ένα θλιβερό μικροαστικό περιβάλλον, όπου τίποτα δεν ωραιοποιείται, το κωμικό με το μελαγχολικό στοιχείο συνυπάρχουν και οι ήρωες με όλες τους τις ατέλειες προβάλλουν ως κατεξοχήν αυθεντικοί και συμπαθείς χαρακτήρες. Το χιούμορ που πηγάζει τόσο από τους διαλόγους όσο κυρίως από τις καταστάσεις είναι εξάλλου ένα από τα δυνατά σημεία της ταινίας. Το παράδοξο των προσωπικών συνεντεύξεων που δίνουν οι ήρωες σε έναν αόρατο συνομιλητή και οι οποίες παρεμβάλλονται στην ταινία, κάνουν το Halbe Treppe την πιο ντοκιμαντερίστικη ταινία του σκηνοθέτη, συμβάλλουν σε μια μπρεχτική αποστασιοποίηση, κυρίως όμως προδίδουν την πειραματική διάθεση του δημιουργού της.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]