του Peter Strickland

Φόρος τιμής στην ιταλική εκδοχή των αιματοβαμμένων ταινιών τρόμου, η ταινία παράλληλα είναι και ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ πιστό στις καλύτερες παραδόσεις του είδους.
Ένας Άγγλος τεχνικός ήχου εμφανίζεται ξαφνικά σ’ ένα ιταλικό στούντιο: έχει προσληφθεί σαν ειδικός στα ηχητικά εφέ. Αντιμέτωπος με μια διαφορετική κουλτούρα (εργασιακή και όχι μόνο) γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια σειρά περιστατικά που θα τον προκαλέσουν καταρχάς την αμηχανία του και στη συνέχεια απορία, έκπληξη, σοκ…
Η ταινία, κατά πρώτον, είναι ένα μάθημα κινηματογράφου για το πώς οικοδομείται η ηχητική μπάντα μιας ταινίας, πως κατασκευάζονται τα ειδικά εφέ της. Παράλληλα είναι και μια επισήμανση για τη θέση που κατέχει ο ήχος στη δημιουργία ατμόσφαιρας, αλλά και  για το κάθε άλλο παρά συμπληρωματικό ρόλο που έχει ως προς την εικόνα.
Η σκηνοθεσία εγκλωβίζει όλη τη δράση μέσα στον περιορισμένο χώρο του κινηματογραφικού στούντιο, όπου γίνεται το dubbing (δηλαδή η εκ των υστέρων ηχογράφηση και επεξεργασία της ηχητικής μπάντας της ταινίας). Μέσα σ’ αυτό το περίκλειστο χώρο, όπου οι ήχοι κυριαρχούν, υπερτονίζεται η διαφορετικότητα του ήρωα  – ένας ξένος, ένα άγγλος στη μεσογειακή Ιταλία- και διογκώνεται η αμηχανία με την οποία αντιμετωπίζει το περιβάλλον, καθώς επίσης και η παράξενη γοητεία που ασκούν πάνω του τα διάφορα πρόσωπα.
Η αφήγηση ενστερνίζεται την οπτική του ήρωα, καθώς παγιδεύεται στον χώρο αυτό, εξαναγκάζοντας έτσι και τον θεατή της ταινίας να εγκλωβιστεί και αυτός μέσα στο ηχητικό σύμπαν, να παγιδευτεί από τη παράξενη γοητεία των ήχων. Ισορροπώντας ανάμεσα στο όνειρο και μια εκδοχή της πραγματικότητας, ο ήρωας δείχνει συχνά μετέωρος.
Μια από τις σημαντικές  διαφορές του μ’ αυτό το περιβάλλον -δηλαδή η γλώσσα- σιγά σιγά θα εξαλειφθεί και αυτό θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα για την αφήγηση. Η ατμόσφαιρα μυστηρίου οικοδομείται σταδιακά μέσα από τους ήχους και η βάση της είναι το ερώτημα «Για ποίο λόγο βρίσκεται ο ήρωας σ’ αυτό το χώρο;» Η απάντηση στο ερώτημα είναι απρόοπτη και τρομακτική… 

Δημήτρης Μπάμπας