του Antonio-Pedro Vanconcelos

Διαδραματιζόμενη σε μία χρονική περίοδο, από την 25η Απριλίου του 1974 μέχρι τον Οκτώβρη του 1978, η ταινία περιγράφει ένα μακρύ ταξίδι επιστροφής στη γενέθλια γη. Αναποφάσιστος και αμήχανος, επιστρέφοντας από την εξορία, είναι ο κεντρικός χαρακτήρας στην ταινία του Antonio-Pedro Vanconcelos. Οι αλλαγές στην πολιτική και κοινωνική κατάσταση, η μακρόχρονη απουσία του, οι αλλαγές στο οικογενειακό περιβάλλον και τέλος οι σχέσεις του με τα αγαπημένα πρόσωπα -την πρώην γυναίκα του και τη μικρή του κόρη: όλα τα προηγούμενα τον θέτουν σε μια θέση δύσκολη. Στην περιγραφή της ψυχολογίας του ήρωα καθοριστικά είναι τα πρόσωπα, οι χώροι και οι στιγμές. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο είναι οι μνήμες του παρελθόντος και η νοσταλγία, είναι η επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα, είναι οι ανικανοποίητες επιθυμίες και η μοναξιά που θα στοιχειώσουν το παρόν του ήρωα.
Δ.Μ.

Ο σκηνοθέτης Antonio-Pedro Vanconcelos δηλώνει: "Διάλεξα τον συγκεκριμένο τίτλο - Oxala - γιατί είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται στην καθημερινή γλώσσα, για να εκφράσει ένα είδος ελπίδας, παράλογης και αυτοκαταστροφικής, μια ασυνείδητη επίκληση για αποτυχία και δυστυχία -της οποίας μια έμμεση επιρροή μπορούμε να αναγνωρίσουμε στην Πορτογαλική ιστορία, στην ποίηση και στην λογοτεχνία.
Επέλεξα ένα εξόριστο -τον Jose- γιατί, από την μια πλευρά, οι καλύτεροι μου φίλοι ήταν εξόριστοι για πολλά χρόνια και από την άλλη, γιατί οι εξόριστοι, όπως λεει και ο Μπρεχτ, είναι πρόσωπα καθαρά και στοχαστικά, με ένα πνεύμα αληθινά διαλεκτικό.
(…) Πριν το τέλος της ταινίας, στις τρεις τελευταίες σκηνές, οι οποίες σύμφωνα με το σχέδιό μου είναι ταυτόχρονα υπερβολικά πικρόχολες και ειρωνικές, οι μικροαστοί παίρνουν τον λόγο -και αυτό καθόσον με αφορά είναι η αληθινή τραγωδία: ο Έρωτας και η Επανάσταση κατάντησαν λέξεις για κουτσομπόληδες.
Τα πιο όμορφα όνειρα μας, οι πιο ωραίες επιθυμίες αντικαταστάθηκαν από την πραγματικότητα."