(Διάφανο δέρμα)
του Philip Ridley
 

Το επερχόμενο τέλος της παιδικής αθωότητας, ο αγώνας για την υπεράσπιση της και οι δυσκολίες της μετάβασης από τον παιδικό κόσμο σ’ αυτόν των ενηλίκων είναι το θέμα αυτής της γκροτέσκας στην αισθητική και με επιρρόες από τον David Lynch, ταινίας του Φίλιπ Ρίντλεϊ/ Philip Ridley.
Σε μια αγροτική περιοχή των ΗΠΑ, ο μικρός Σεθ θα αρχίσει να νιώθει ότι τα πράγματα να αλλάζουν. Αρχίζει να χάνει έναν-έναν τους φίλους του, καθώς δολοφονούνται από μια συμμορία παιδεραστών. Τον πατέρα του τον υποψιάζεται η τοπική αστυνομία σαν δολοφόνο, εξαιτίας του παρελθόντος του. Ο αδελφός του -στο ρόλο ο Viggo Mortensen- επιστρέφει τελείως αλλαγμένος από τον πόλεμο. Επιπλέον «ανακαλύπτει» τη μυστηριώδη γοητευτική γειτόνισσα του. Κατά διάρκεια της αφήγησης θα έρθει αντιμέτωπος με δύο άγνωστες για αυτόν έννοιες: το θάνατο και το σεξ. Η σκηνοθεσία κινηματογραφεί στην ύπαιθρο της Αμερικής, χωράφια έτοιμα για θερισμό, τα οποία ο Σεθ διασχίζει στις περιπλανήσεις του. Στις διαδρομές του θα συναντηθεί με ένα μυστηριώδες αυτοκίνητο, η άφιξη του οποίου στην περιοχή θα σημαίνει και την αρχή της περιπέτειας του Σεθ.
Οι περιπλανήσεις του μικρού ήρωα κινούνται ανάμεσα σε τρεις εσωτερικούς χώρους. Ο πρώτος χώρος, το σπίτι του Σεθ, ορίζει τη διάλυση της οικογένειας (μια αυταρχική μισότρελη μάνα χωρίς ουσιαστική μητρική παρουσία και αδύναμος πατέρας). Ανάμεσα στον πατέρα και τον Σεθ υπάρχει μια κρυφή σχέση, που δηλώνεται από την αγάπη τους για τους μύθους, σχέση που η κοινή τους βάση είναι η άρνηση της πραγματικότητας. Παράλληλα ο αδελφός είναι μια διαρκής υπενθύμιση της απειλής: η επιστροφή του από το πόλεμο δηλώνει και την απώλεια της αθωότητας του. Οι μνήμες του και οι επιπτώσεις από την ατομική έκρηξη προειδοποιούν για την επερχόμενη διάλυση του κόσμου του Σέθ.
Ο δεύτερος χώρος είναι μια εγκαταλειμμένη εκκλησία που λειτουργεί σαν καταφύγιο και σαν τόπος σύναξης για την παιδική συντροφιά που διαλύεται. Εδώ θα συναντήσει το Έμβρυο- Άγγελο, το οποίο θα προσπαθήσει να αναδείξει σαν συνομιλητή. Ένας Άγγελος προστάτης, η συνομιλία με τον οποίο επαναφέρει μνήμες από το παρελθόν, όταν η αθωότητα δεν αμφισβητούταν, δεν απειλούταν.
Ο τρίτος, το σπίτι της Ντολφίν –στο ρόλο η Lindsay Duncan-, είναι χώρος εξερεύνησης, ένας προθάλαμος για τον κόσμο των ενηλίκων. Ο Σεθ αντιλαμβάνεται τη Ντολφίν σαν σύμβολο του ξένου και της γυναίκας. Κυριαρχείται απέναντι της από μια σχέση έλξης- απώθησης, και με την παρουσία της αναπληρώνει την ουσιαστική απουσία της μητέρας. Το σπίτι της είναι ένας τόπος θανάτου και μνήμης (πενθεί το σύζυγο της), αλλά και ένας χώρος σεξουαλικότητας (θα στεγάσει τον έρωτα της για το αδελφό του Σεθ): ένα χώρος σαγήνης και συνάμα τρόμου. Η είσοδος του αδελφού στο σπίτι θα μετατρέψει το χώρο από χώρο θανάτου σε χώρο ζωής.
Μια σειρά από συμπτώματα -ενδείξεις της απειλής περικυκλώνουν τον Σεθ: η σχέση αδελφού με την Ντολφίν, η σωματική φθορά που αναγνωρίζει στον αδελφό του. Αλλά επίσης και ο θάνατος των φίλων, ο θάνατος του πατέρα, η επίθεση που δέχεται από το κοινωνικό περιβάλλον (αμφισβητείται η αθωότητα του). Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση ο Σεθ θα προσπαθεί μάταια να αμυνθεί. Είναι όμως ο θάνατος της Ντολφίν που θα δηλώσει με τον πιο εμφαντικό τρόπο το τέλος της μητρικής παρουσίας (και της κάθε είδους προστασίας). Αυτό το γεγονός είναι και η αφορμή για την πλήρη κατάρρευση του Σεθ και την είσοδο του στο σκοτεινό κόσμο των ενηλίκων.
Στο τέλος, η δύση ηλίου ορίζει το τέλος της παιδικότητας και της αθωότητας: είναι η στιγμή που συμβαίνει η πραγματική έξοδος από την μήτρα, η είσοδος του στον πραγματικό κόσμο.

Δημήτρης Μπάμπας