(Νομάδες του χειμώνα)
του Manuel von Stürler

Ταινία δρόμου, αλλά και πορτραίτο προσώπων που ζουν μια άλλη από την αστική ζωή, το ντοκιμαντέρ του Manuel von Stürler είναι μια καταγραφή ενός πανάρχαιου τρόπου ζωής που σήμερα πια βρίσκεται στο περιθώριο.
Μακριά από τη ζωή στα αστικά κέντρα ή ακόμα και τους αυτοκινητόδρομους της Ελβετίας, τα δύο κεντρικά πρόσωπα της ταινίας –η νεαρή Carole και ο 50χρονος Pascal - ασκούν ένα από τα αρχαιότερα επαγγέλματα του κόσμου: αυτό του βοσκού. Το επάγγελμα τους, αλλά και η ζωή τους μοιάζει ως ένας αναχρονισμός: ένας τρόπος ζωής τόσο παλιός όσο και άνθρωπος, που όμως πλέον σήμερα ελάχιστη επαφή έχει με ότι συνιστά τον σύγχρονο πολιτισμό. Από τις αρχές του χειμώνα μέχρι τις αρχές της άνοιξης, οι δύο βοσκοί οδηγώντας το αποτελούμενο από 800 πρόβατα κοπάδι τους στην αναζήτηση βοσκοτόπων. Κινούνται ανάμεσα στις αστικές, ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές της Ελβετίας, αναζητώντας το ολοένα και περισσότερο σπάνιο χορτάρι για τη θρέψη του κοπαδιού τους.
Ο σκηνοθέτης καταγράφει τις διαδρομές τους στη χιονισμένη ύπαιθρο της Ελβετίας: τη σκληρή και δύσκολη διαβίωση τους μέσα στην ύπαιθρο, τις σχέσεις τους με όσους συναντούν στην περιπλάνηση τους, αλλά και τις σχεδόν συντροφικές σχέσεις τους με τα ζώα -τόσο τα 800 πρόβατα όσο και με τα 4 σκυλιά και τα 3 γαϊδούρια. Το χιονισμένο τοπίο και η φιγούρα της νεαρής Carole, η κίνηση του κοπαδιού μέσα στο λευκό φόντο, το πρωινό φως που φωτίζει το πρόσωπο του Pascal, το χριστουγεννιάτικο εορταστικό δείπνο γύρω από τη φωτιά στην ύπαιθρο, ο ήχος από τα κουδούνια των προβάτων, αλλά και η σχέση μεταξύ της Carole και του Pascal -σχέση συζυγική ή σχέση πατέρα -κόρης;- είναι ψηφίδες που συνθέτουν την τελική εικόνα.
Στην καθημερινότητα της δουλειάς τους, ο μοντέρνος πολιτισμός και ότι τον συνοδεύει, γίνεται εμφανής μόνο μέσα από τη χρήση των κινητών τηλεφώνων αλλά και την παρουσία του αφεντικού τους, που σε τακτά διαστήματα έρχεται και παίρνει πρόβατα για να τα πουλήσει.
Ότι άλλο υπάρχει στην ταινία είναι μια «La Vie Naturelle» στην πιο σύγχρονη εκδοχή της: μόνο ο Άνθρωπος και η Φύση.

Δημήτρης Μπάμπας