της Valerie Donzelli
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Jeremie Elkaim (σεναριογράφος)
Υπήρχαν πολλά που μας ανησυχούσαν σχετικά με το θέμα της ταινίας.Ανησυχούσαμε ότι στο τέλος θα υπήρχε πολύ πάθος. Χρειαζόμασταν να ξεκαθαρίσουμε από ποια γωνία θα το  βλέπαμε. Επειδή περάσαμε μια έντονη εμπειρία –και η ταινία είναι αυτοβιογραφική- αυτό δεν σημαίνει ότι αυτομάτως  θα κάναμε και μια καλή ταινία. Έτσι θελήσαμε να εστιάσουμε στην ερωτική ιστορία.  Πιστεύω ότι η Valerie Donzelli είναι πολύ καλή στο να αλλάζει  τόνους, να περνά από τον ένα τόνο στον άλλο με ένα τρόπο φυσικό. Μ’ ένα τρόπο πολύ νατουραλιστικό και ποιητικό –και πιστεύω ότι αυτό χαρακτηρίζει το έργο της Valerie.

Valerie Donzelli (σκηνοθέτης)
Όταν δούλευα στο σενάριο μπορούσα να δω τι είδους ταινία θα ήθελα να κάνω. Είχα μια αίσθηση τι θα μπορούσε να γίνει. Όμως ποτέ εκ των προτέρων δεν μπορείς να ‘σαι σίγουρος τι διαστάσεις μπορεί να προκύψουν από μια συναισθηματική οπτική πάνω σ’ αυτή την ιστορία. Όπως ότι περίμενα ο τόνος να ‘ναι κάπως πιο ελαφρύς, σε σχέση με αυτό που ήταν: η αρχική μου ιδέα ήταν να κάνω ένα είδος κωμωδίας- ταινίας δράσης. Αυτό που οι ηθοποιοί κουβαλούν, η μουσική, ο φωτισμός, το μοντάζ, κάνει την ταινία να αποκτήσει την τελική της μορφή - και αυτό είναι πάντα κατά κάποιον τρόπο πέρα από τον έλεγχό σου. Προσπαθείς να κυριαρχήσεις στα πάντα, αλλά η ταινία είναι πάντα ισχυρότερη από σένα.
Το γεγονός ότι είχαμε ένα παιδί που, πολύ νωρίς στη ζωή, ήταν μεταξύ ζωής και θανάτου – μας έκανε να είμαστε αληθινά ανήσυχοι. Και ακόμα και τώρα που αυτό έχει μεγαλώσει, συνεχίζουμε να ανησυχούμε. Έχουμε και ένα δεύτερο παιδί, όμως γι’ αυτό δεν ανησυχούμε με τον ίδιο τρόπο. Είναι παράξενο.
(…)  Δεν ξέρουμε πως είναι πραγματικά να χάνεις ένα παιδί. Μ’ αρέσει η ταινία La stanza del figlio/ Το δωμάτιο του γιου μου του Nanni Moretti [Χρυσός Φοίνικας το 2001]. Την είδαμε την εποχή που το παιδί μας ήταν άρρωστο. Ήταν πολύ ενοχλητική ταιινία. Όταν είσαι γονιός, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να χάσεις το παιδί σου. Το φυσιολογικό είναι ότι οι γονείς θα πρέπει να πεθάνουν πριν από τα παιδιά.


Jeremie Elkaim (σεναριογράφος)
Κατά τη γνώμη μου, ζούμε σε μια δικτατορία της ευτυχίας, μια τυραννία του «cool». Ο καθένας συνεχώς προσπαθεί να απομακρύνει από κοντά του ότι είναι θλιβερό – και εμείς [εγώ και η Valerie Donzelli] ανήκουμε σ’ αυτό τον κόσμο. Φαίνεται ότι όταν δεν υπάρχουν ιδανικά τότε ο στόχος είναι να ‘σαι ευτυχισμένος, χαρούμενος, και να αδιαφορείς για τα πάντα.  Αυτό είναι κάτι που η Valerie και εγώ αισθανόμαστε ότι υπάρχει: μια γενιά μαλθακή που είναι απροετοίμαστη για πόλεμο.

[Αποσπάσματα από συνέντευξη των Valerie Donzelli , Jeremie Elkaim στο  http://www.indiemoviesonline.com/]