του Jeroen Van Velzen

Επιστρέφοντας στην κρυφή ενδοχώρα της παιδικής ηλικίας, ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ αναζητά κάτι από τη χαμένη μαγεία και το μυστήριο της. Βρίσκεται στην Κένυα, τόπο όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της παιδικής του ηλικίας, πριν καταλήξει εσώκλειστος στα ιδιωτικά σχολεία της Μεγάλης Βρετανίας. Νοσταλγώντας και αναζητώντας με επιμονή τους μύθους και τους θρύλους της παιδικής ηλικίας, τα μυθικά πλάσματα της φαντασίας του, αυτό που θα βρει, σ’ ένα μικρό ψαράδικο χωριό, είναι έναν ηλικιωμένο ψαρά, τον Masoud και τις ιστορίες του. Θα συναντήσει επίσης και τους σαμάνους του χωριού –άνδρες και γυναίκες-, και θα ακούσει τις αφηγήσεις τους για τους θρύλους και τους μύθους του τόπου.
Η σε πρώτο πρόσωπο αφήγηση του σκηνοθέτη θέτει το πλαίσιο και τον τόνο: είναι η αναζήτηση του υπερφυσικού, του μυστηριακού και του μαγικού, που τροφοδοτεί τις εικόνες. Όμως είναι η συνάντησή του με τον Masoud και τον εγγονό του Juma που βρίσκεται στο κέντρο. Η αφήγηση οργανώνεται γύρω από τις ψαράδικες δραστηριότητες του Masoud και γι’ αυτό η ταινία θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως ένα πορτραίτο του: μια εκδοχή της τρίτης ηλικίας στις εσχατιές του κόσμου. Πρόσωπο που μοιάζει να βγήκε μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος The Old Man and the Sea/ Ο γέρος και η θάλασσα του Ernest Hemingway, ο Masoud, παρόλο που νιώθει σιγά –σιγά τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν, επιμένει. Ζει σε αρμονία με τη φύση, τον τόπο, τη θάλασσα, κατοικεί μέσα σ’ ένα σύμπαν μαγικό.
Επιβλητικός και υποβλητικός, ο χώρος -η θάλασσα και οι ακτές-, έτσι όπως είναι κινηματογραφημένος από τον σκηνοθέτη, συνιστά αυτό το μυστηριακό και μαγικό σύμπαν: ένα χώρο όπου άνθρωποι και πνεύματα συνυπάρχουν. Οι ρυτίδες που βαθιά χαρακώνουν το πρόσωπο του Masoud, τα σημεία του γήρατος πάνω στο σώμα του, εντέλει δεν είναι παρά οι τόποι και μέρη αυτού του άλλου σύμπαντος, του παράλληλου με το πραγματικό.
Και είναι εντέλει αυτό το σύμπαν που εικονογραφεί, με τους πολύχρωμους τόνους ενός μαγικού ρεαλισμού, αυτό το τόσο ιδιαίτερο στη μορφή ντοκιμαντέρ.

Δημήτρης Μπάμπας