του Γιώργου Λάνθιμου
(σχετικά με την ταινία)

Μια παράξενη ιστορία αγάπης, τοποθετημένη σε ένα κοντινό μέλλον, κατά το οποίο όλοι όσοι έχουν μείνει μόνοι, σύμφωνα με τους κανόνες της Πόλης, συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στο Ξενοδοχείο. Εκεί υποχρεώνονται να βρουν έναν ταιριαστό σύντροφο μέσα σε 45 ημέρες. Αν αποτύχουν, μεταμορφώνονται σε ένα ζώο της επιλογής τους και αφήνονται ελεύθεροι στο Δάσος. Ένας απεγνωσμένος άντρας δραπετεύει από το Ξενοδοχείο στο Δάσος, όπου ζουν οι μοναχικοί, και εκεί ερωτεύεται παρά τους κανονισμούς.
Στην πρώτη αγγλόφωνη ταινία του ο Γιώργος Λάνθιμος, μέσα από μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας, περιγράφει έναν κωμικοτραγικό εφιάλτη: έναν φασιστοειδή κόσμο στον οποίο μόνο τα ζευγάρια είναι αποδεκτά, ενώ όσοι είναι μόνοι αποπέμπονται από την ανθρώπινη κοινότητα. Σε έναν τέτοιο κόσμο η αναζήτηση της αγάπης αναδεικνύεται σε ζήτημα ζωής και θανάτου. Με στοιχεία από τον ανώνυμο κόσμο του Όργουελ και του Κάφκα, όπου όλοι και όλα είναι υπό έλεγχο, η ταινία προβάλλει με έντονη ειρωνεία τις καταπιεστικές κοινωνικές συμβάσεις που δέχεται ο άνθρωπος, την αποτυχία του και τη μεταμόρφωση. Από την ταινία παρελαύνει μια σειρά γνωστών ηθοποιών, με κεντρικούς πρωταγωνιστές τον Colin Farrell και την Rachel Weisz.
Ο Γιώργος Λάνθιμος, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει «Η ιδέα για την ταινία προήλθε από μια συζήτηση για το πώς οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη ότι να πρέπει να είναι πάντα σε μια σχέση, για το πώς οι άλλοι βλέπουν όσους δεν μπορούν να το κάνουν, για το πώς κάποιος θεωρείται ότι είναι αποτυχημένος αν δεν μπορεί να είναι ζευγάρι με κάποιον, για το τι περνάν οι άνθρωποι για να για να είναι ζευγάρι με κάποιον, για τον φόβο και για ό,τι υπάρχει όταν προσπαθείς να ζευγαρώσεις. (...) Ελπίζω ότι κάνουμε ταινίες μας μ’ ένα τέτοιο ανοιχτό τρόπο που υποδέχονται την άποψη του καθενός θεατή. Έχουμε πάρει κάποιες αποφάσεις: είναι μια πολύ ιδιαίτερη και συγκεκριμένη ταινία και ελπίζω να έχει τη δική της φωνή της και να θέτει κάποια ερωτήματα.»
Ο Ευθύμης Φιλίππου, σεναριογράφος της ταινίας, δηλώνει: «Όλα έχουν να κάνουν με την παρατήρηση φίλων και αγνώστων. Και στη συνέχεια με τη σκέψη του πώς ζουν και του πώς αντιδρούν σε διάφορες καταστάσεις. Η βασική ανάγκη ήταν να γράψω κάτι για την αγάπη. Γι 'αυτό και προσπάθησα να σκεφτώ τι σημαίνει αγάπη για τους ανθρώπους σήμερα και το πώς αυτή συνδέεται με τη συντροφικότητα και τη μοναξιά. (…) Ο) κόσμος όπου τα ζευγάρια ζουν, είναι σε αντίθεση με τον κόσμο που ζουν οι μοναχικοί. Το κύριο θέμα της ιστορίας είναι η αγάπη. Προσπαθεί να περιγράψει το πώς είναι να είναι ζευγάρι με κάποιον και το πώς είναι να είσαι μόνος στη ζωή. (…) Προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε κάτι αληθινό, αλλά όχι μ’ ένα ρεαλιστικό τρόπο. Για μένα είναι πολύ δύσκολο να γράψω ή να σκεφτώ κάτι με έναν ρεαλιστικό τρόπο - και εγώ θαυμάζω όταν βλέπω κάτι ανάλογο, αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω. Έτσι, όταν προσπαθώ και να αφηγηθώ μια ιστορία προσπαθώ να διαλέξω ένα πραγματικό θέμα, μια πραγματική κατάσταση και μια πραγματική ανάγκη, αλλά να το παρουσιάσω μ’ έναν τρόπο που είναι εύκολο για μένα, και τις περισσότερες φορές δεν είναι ο ρεαλιστικός».

(πηγή επίσημος ιστότοπος, κατάλογος του φεστιβάλ Καννών, δημοσιεύματα του τύπου. Σύνταξη Π.)