του Στέργιου Πάσχου

Κυρίως ένα πορτραίτο ενός νεαρού άνδρα και μιας νεαρής γυναίκας, που βιώνουν μ' ένα τρόπο ιδιαίτερο την ερωτική απογοήτευση, η ταινία είναι, με τρόπους συχνά αυτοσχεδιαστικούς, η ενδοσκόπηση μιας σχέσης.
Ο Νίκος, ένας νεαρός άνδρας, ζει τις απογοητεύσεις μιας ερωτικής σχέσης σε κρίση. Η σχέση με τη Σοφία είναι υπό διάλυση, ή μάλλον έχει ήδη τελειώσει. Όταν αναλαμβάνει ως καλοκαιρινή εργασία να φυλάξει μια βίλα, πιστεύει ότι αυτή είναι η κατάλληλη περίσταση για να αναθερμάνει τη σχέση τους. Μόνοι στον αχανή χώρο της βίλας, οι δύο νέοι παίζουν τα παιχνίδια των ερωτικών σχέσεων, των έλξεων και των απωθήσεων. Ο άνδρας θέλει τις εξηγήσεις του για το πως και γιατί η σχέση τελείωσε. Ενώ, η γυναίκα το μόνο που επιφανειακά επιθυμεί είναι να περάσει ευχάριστα. Ωστόσο, ό,τι συμβαίνει είναι η φυλάκισή της στη βίλα.
Πληθώρα του λόγου, συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις λεκτικές (και όχι μόνο), οι στιγμές του έρωτα και οι απογοητεύσεις του, οι ρόλοι του άνδρα και της γυναίκας, του δεσμοφύλακα και του δέσμιου: αυτά συνιστούν την πρώτη ύλη. Μουσικά ιντερλούδια, εικόνες από τον περιβάλλοντα χώρο του κήπου -λουλούδια, φυτά- εν είδει παύσεων, διακόπτουν το διαρκή διάλογο μεταξύ των δύο προσώπων. Καθώς όμως η αφήγηση προχωρά αυτά τα αφηγηματικά ιντερλούδια γίνονται κεντρικά για τη σκηνοθετική στρατηγική: επιβάλουν μια ατμόσφαιρα μελαγχολίας.
Παράλληλα, συχνά αποκαλύπτονται οι “ραφές' της αφήγησης : στιγμιότυπα όπου οι ήρωες απευθύνονται στο φακό ή αποκαλύπτονται τα της σκηνοθετικής /κινηματογραφικής διαδικασίας.
Ωστόσο, ότι συνιστά την κορύφωση είναι η εγκατάλειψη του λόγου. Η πάλη των σωμάτων αντιτίθεται στις υψηλές εντάσεις των λεκτικών αντιπαραθέσεων και τη θεατρικότητα της δραματικής πλοκής. Τα ηθογραφικά στοιχεία, που συχνά στιγματίζουν την υποκριτική των ηθοποιών, δίνουν στην ταινία ένα επίκαιρο στοιχείο: Η ταινία μοιάζει να' ναι μια αποτύπωση, δραματική στους τόνους και εσωτερική στην οπτική, μιας σχέσης στη δεκαετία του 10.
Ισχνή σε επεισόδια η δραματική πλοκή, αφού στηρίζεται στο λόγο και όχι στο γεγονός ή τις πράξεις, υποστηρίζεται από τη γεμάτη ζωτικότητα υποκριτική των δύο ηθοποιών, της Ηρούς Μπέζου και του Χάρης Φραγκούλης.

Δημήτρης Μπάμπας