(Μόνο για σήμερα)
του Ariel Rotter

Μπουένος Άιρες. Σήμερα. Πέντε νέοι σε πέντε μέρες. Ο Equis εργάζεται ως μάγειρας σ' ένα εστιατόριο: ονειρεύεται τον έρωτα και θέλει να φύγει από το Μπουένος Άιρες. Ο Toro δουλεύει ως καθαριστής: θέλει να γίνει ηθοποιούς -το μόνο μειονέκτημα του είναι ότι δεν έχει την απαραίτητη λάμψη. Ο Moron είναι ντροπαλός και αδέξιος: το όνειρο του είναι να γίνει σκηνοθέτης. Ο Fer είναι ο πιο μεγάλος σε ηλικία, δουλεύει ως μπογιατζής και προσπαθεί να βρει το δρόμο του: θέλει να αλλάξει, αλλά αισθάνεται ότι τα περιθώρια συνεχώς στενεύουν. Και τέλος Aili η μοναδική γυναίκα. Κατάγεται από την Κίνα και είναι μια φιλόδοξη ζωγράφος: αισθάνεται ότι ζει μια ζωή χωρίς νόημα, αναζητά στις σχέσεις της κάτι που να έχει μία σημασία.
Η σκηνοθεσία παρακολουθεί την καθημερινότητα αυτών των νέων, καθώς προσπαθούν να γίνουν κυρίαρχοι στην ζωή και στο μέλλον τους. Προσωρινές δουλειές, οι ταπεινώσεις και απογοητεύσεις στην εργασία, δίνουν συχνά ένα χιουμοριστικό τόνο, διακοσμώντας την αφήγηση. Ωστόσο εκεί που στέκεται η σκηνοθεσία είναι στις διαπροσωπικές σχέσεις και στις επαγγελματίες επιδιώξεις των χαρακτήρων, στα σχέδια και στα όνειρα τους για την ζωή. Οι προσδοκίες για μια άλλη ζωή και η σκληρή πραγματικότητα είναι το δίπολο που ορίζει τα νεανικά αυτά πρόσωπα. Είναι ένα στοίχημα με το μέλλον που πρέπει να κερδηθεί -και το οποίο, δυστυχώς, πολύ συχνά χάνεται.
Η κάμερα στο χέρι, η αποσπασματική αφήγηση (σαν φωτογραφικά στιγμιότυπα) και η παραγωγή της ταινίας από την γνωστή σχολή Universidad del Cine (εργάστηκαν σπουδαστές) δίδει στην ταινία την απροσδόκητη αίσθηση μίας προσωπικής μαρτυρίας για τα χρόνια της νεότητας.
Δείγμα του νέου ανεξάρτητου αργεντινού κινηματογράφου, η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στο Βερολίνο.
Δ.Μ.