(Η Ελευθερία)
του Lisandro Alonso
(Η συνέντευξη του σκηνοθέτη)

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Η Ελευθερία, ο Lisandro Alonso είναι ο νεαρότερος σε ηλικία απ' όλους τους Αργεντινούς σκηνοθέτες που παρουσιάζονταο στο 42ο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης: μόλις 26 χρονών. Η ταινία του που έκανε την πρεμιέρα της στις Κάννες, προκάλεσε τα διθυραμβικά σχόλια των κριτικών τόσο για την ευαισθησία με την οποία απεικόνισε την ανθρώπινη ζωή σήμερα, όσο και για τις απροσδόκητες ποιητικές της διαστάσεις.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Πρώτο Πλάνο -στην οποία παρόν ήταν και ο πατέρας του και παραγωγός της ταινίας-, ο Lisandro Alonso αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί τον χώρο του κινηματογράφου στην Αργεντινή. Ως λόγους της έντονης και δυναμικής παρουσίας της νέας γενιάς σκηνοθετών, ανέφερε κατ' αρχήν τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην χώρα (η οικονομική κρίση) κάτι που προκαλεί στους νέους ανθρώπους την ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση. Επίσης ένας άλλος αποφασιστικός παράγων είναι η παρουσία της Universidad del Cine, μιας ιδιωτικής κινηματογραφικής σχολής, από την οποία αποφοίτησαν οι περισσότεροι νέοι σκηνοθέτες. Απόφοιτος και ο ίδιος της σχολής πιστεύει ότι η σημαντικότερη διαφορά που έχει από τις υπόλοιπές κινηματογραφικές σχολές είναι το γεγονός ότι από πολύ νωρίς η εξάσκηση γίνεται σε φιλμ και όχι σε βίντεο, κάτι που δίνει τη δυνατότητα στους σπουδαστές να εξοικειωθούν σε πραγματικές συνθήκες με την παραγωγή ταινιών.
Όπως ανέφερε η ενασχόληση του με τον κινηματογράφο δεν ήταν κάποιο παιδικό όνειρο: απλώς όταν τέλειωσε το λύκειο αποφάσισε ότι δεν ήθελε να γίνει δικηγόρος, γιατρός ή μηχανικός και γράφτηκε στην σχολή, επειδή ήταν της μόδας να σπουδάζεις κινηματογράφο.
Αναφερόμενος στα κίνητρα που τον οδήγησαν να γυρίσει την ταινία του, επισήμανε το γεγονός ότι γνώριζε από πριν τον κεντρικό πρωταγωνιστή (εργαζόταν στο κτήμα του πατέρα του). Θεωρεί ότι η ζωή του Misael, παρ' όλες τις διαφορές στις συνθήκες διαβίωσης, έχει αρκετά κοινά σημεία με την ζωή ενός νέου της πόλης, όπως είναι ο ίδιος: Υπάρχει η ίδια μοναξιά, η ίδια ανάγκη για επικοινωνία -ζουν μια ζωή χωρίς ευκαιρίες και θέλουν να εκφραστούν. Γνωρίστηκαν και έκαναν παρέα (ο Misael είναι 28 χρονών).
Μιλώντας για τον πρωταγωνιστή της ταινίας, τον Misael, ο Lisandro Alonso αναφέρει ότι δεν είχε στο παρελθόν καμία εμπειρία από κινηματογράφο ("δεν έχει δει ποτέ του σινεμά") και αυτό προκάλεσε τους προβληματισμούς του για το πως θα αντιδράσει έχοντας μια κάμερα και ένα συνεργείο επτά ατόμων να τον παρακολουθεί. Όμως τελικά στα γυρίσματα δεν δημιουργήθηκαν προβλήματα.
Για τις συνθήκες παραγωγής επισημαίνει ότι η ταινία γυρίστηκε μέσα σε εννέα μέρες. Δεν τον απασχόλησε ποτέ τό αν γυρίζει μια ταινία μυθοπλασίας ή ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή ενός ξυλοκόπου - και δεν τον ενοχλεί το γεγονός ότι κάποιοι θεατές θεωρούν ότι η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ. Αναφερόμενος στον συμπαραγωγό του Pablo Trapero λεει ότι γνωρίζονται 5 χρόνια και ότι εργάστηκε την παραγωγή της ταινίας Κόσμος Γερανός.
Η ταινία έχει ήδη κάνει μια αξιόλογη καριέρα σε διεθνή φεστιβάλ: εκτός από τις Κάννες και την Θεσσαλονίκη, προβλήθηκε στα φεστιβάλ της Βιέννης, του Βανκούβερ, της Νέας Υόρκης και του Όσλο (όπου και κέρδισε το βραβείο της Fipresci, της Παγκόσμιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου). Στην χώρα η ταινία αντιμετώπισε προβλήματα διανομής (τα οποία είναι κοινά για όλες τις ανεξάρτητες παραγωγές) και προβλήθηκε σε 3 αίθουσες κόβοντας μόλις 2500, αριθμός, ο οποίος για τον Lisandro Alonso δεν είναι ικανοποιητικός. Εν αντιθέσει με την χώρα του, η ταινία προβλήθηκε στην Γαλλία σε 10 αίθουσες.
Για τα μελλοντικά του σχέδια ανέφερε ότι εδώ στην Θεσσαλονίκη, μόλις τέλειωσε το σενάριο της νέας του ταινίας, με τίτλο Αίμα. Θα χρηματοδοτηθεί από το Φεστιβάλ του Ρότερνταμ και από πηγές χρηματοδότησης της Αργεντινής. Η υπόθεσή της αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα ο οποίος βγαίνει από την φυλακή, όπου εξέτιε ποινή για ανθρωποκτονία. Η αφήγηση παρακολουθεί το ταξίδι της επιστροφής του προς το σπίτι και τη διαδρομή που ακολουθεί καθώς διαπλέει ένα ποταμό, με κανό.
Μιλώντας για τις κινηματογραφικές του προτιμήσεις, ο Lisandro Alonso, στάθηκε στον ασιατικό κινηματογράφο και σε σκηνοθέτες όπως ο Tsai Ming-Liang και Hou Hsiao Hsien αλλά και σε ευρωπαίους δημιουργούς όπως ο Bruno Dimont (σ.τ.σ. η ταινία του Ανθρωπότητα είχε προβληθεί πριν δυο χρόνια στους Νέους Ορίζοντες). Επίσης εκτιμά το έργο σκηνοθετών όπως ο Stanley Kubrick, ο Werner Herzog και Akira Kurosawa. Γενικά του αρέσουν ταινίες όπου μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει το βλέμμα ενός δημιουργού.
Τέλος ο Lisandro Alonso δήλωσε εντυπωσιασμένος από την ατμόσφαιρα του φεστιβάλ και το πλήθος του κόσμου που παρακολουθεί τις ταινίες. Πιστεύει ότι είναι πολύ καλό που οι θεατές -νέοι και όχι τόσο νέοι σε ηλικία- ενδιαφέρονται για ένα σινεμά που δεν έχει καμία σχέση με τον εμπορικό κινηματογράφο.

(Ευχαριστούμε την Αντιγόνη Ζόγκα για την μετάφραση της από τα ισπανικά.
Συνέντευξη: Δημήτρης Μπάμπας. Δημοσιεύθηκε στην εφ. Πρώτο Πλάνο  του 42ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)