(Virgin Blue)
της Niu Xiaoyu

Μια νεαρή κοπέλα κάνει μια ιατρική εξέταση. Η γιατρός είναι σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Δύο ηλικιωμένες φίλες συζητούν.  Ένας υδραυλικός δέχεται μια απρόκλητη «επίθεση» από ένα φάντασμα…
Η Yezi συγκατοικεί με την γιαγιά της  μετά τον θάνατο του παππού της. Στιγματισμένη από  μια ανεξήγητη μελαγχολία και θλίψη η νεαρή ηρωίδα έχει να διαχειριστεί και το σταδιακό πέρασμα της γιαγιάς της στην άνοια. Παράλληλα, στο σπίτι την  εμφάνιση του κάνει και ένα φάντασμα…
Η ταινία μας συστήνει μια νέα ιδιαίτερη και ευαίσθητη φωνή στο χώρο του κινέζικου κινηματογράφου: η Niu Xiaoyu επιχειρεί σ' ένα χώρο όπου η πραγματικότητα είναι απλώς η είσοδος σε μια εσωτερική επικράτεια, όπου το συναίσθημα, η ανάμνηση και το όνειρο κυριαρχούν -μια επικράτεια οικεία από τους Apichatpong Weerasethakul και David Lynch. Επικεντρωμένη στη νεαρή της ηρωίδα, στην 22χρονη Yezi, η σκηνοθέτις αρνείται το κυρίαρχο στο κινέζικο σινεμά ρεύμα του ρεαλισμού. Βυθίζει τον θεατή της στο κλειστό σύμπαν των ονείρων, της παιδικής ηλικίας και των προσωπικών αναμνήσεων. Εδώ τα όρια ανάμεσα στο πραγματικό, το ονειρικό  και το φανταστικό είναι ασαφή, οι λογικές συνδέσεις είναι αχνές και θολές και οι συνειρμοί, σαν σε ένα όνειρο, μπορούν να έχουν  μια απρόοπτη εξέλιξη…
Δείγμα ενός γυναικείου λόγου τόσο σπάνιου από τον κινέζικο σινεμά και οργανωμένη εκ πρώτης όψεως σαν μια ταινία φαντασμάτων, η ταινία  είναι στην ουσία σχεδιάγραμμα μιας ψυχολογικής κατάστασης, της μελαγχολίας. Είναι παράλληλα, και το πορτραίτο μιας νεαρής γυναίκας που κατακλύζεται από συναισθήματα και αναμνήσεις, τόσο δικών της όσο και των κοντινών της προσώπων. Μικρά μουσικά- χορευτικά ιντερλούδια διακόπτουν και απαλύνουν τους σκοτεινούς τόνους. Ό,τι έχει σημασία εδώ είναι η αναζήτηση του πρωταρχικού τραύματος και των συναισθημάτων που αυτό προκάλεσε…

Δημήτρης Μπάμπας