(Απόφαση φυγής)
του Park Chan-wook
(γράφει ο Σωτήρης Ζήκος)

Μια άρτια καλλιγραφημένη παραγωγή, κεντημένη ψιλοβελονιά πάνω σε fiction καμβά νεο-νουάρ (νοτιοκορεάτικης κοπής) που είναι και της μόδας τελευταία.
Ένα κινηματογραφικό παζλ με πάρα πολλά κομμάτια, που ξεκινάει από ένα θανατικό που απλώς ανοίγει την αυλαία για να εμφανιστεί η κεντρική μορφή, μια όμορφη Κινέζα, η χήρα του νεκρού άντρα, γύρω από την οποία θα κτιστεί μέσα από κομμάτια και θρύψαλα η αφήγηση... Με μικρά δευτερεύοντα θέματα που πολλαπλασιάζονται διαρκώς, όπως το άλλο φονικό που διερευνάται, το ηθικό ζήτημα της ευθανασίας, η επιμονή με τις άλυτες υποθέσεις, η άρρωστη γριά... Με πλάνα “διπλά” στις αντανακλάσεις τους, με φανταστικές “μεταπηδήσεις” στο χώρο (ο αστυνόμος ενώ παρακολουθεί την χήρα από το αυτοκίνητο του βρίσκεται και μέσα στο δωμάτιο μαζί της) και αναπαραστάσεις -εγκληματολογικού τύπου- κάποιων ενδεχόμενων γεγονότων οπτικοποιημένες στη φαντασία... Με τις αυτόματες ηχητικές μεταφράσεις από γλώσσα σε γλώσσα με εφαρμογή στο κινητό, με το μαγείρεμα και την προσφορά φαγητού σαν άδηλη ερωτική προσέγγιση, με τον συντονισμό των αναπνοών σαν πράξη αγάπης που θεραπεύει την αϋπνία, με τη μυρωδιά του καπνού σαν έμμεσο σημάδι απιστίας...
Στο δεύτερο μέρος, που ξεκινάει σαν μια καινούρια ταινία (σαν σίκουελ ή μια δεύτερη σεζόν σε σειρά) με τα βασικά πρόσωπα της πρώτης, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα αφηγηματικά, χωρίς πολλά πολλά δευτερεύοντα θέματα και υποπλοκές.
Με ένα ακόμη θανατικό που έχει σχέση με την ίδια γυναίκα, τα γεγονότα που ακολουθούν στην έρευνα και τα flashback γίνονται ολοένα και πιο φορτισμένα και δραματοποιημένα από ένα πάθος που επιστρέφει, σ' ένα κουβάρι από αλήθειες και ψέματα, ενοχές και παλιές πληγές, που κρύβουν και φανερώνουν βαθιά συναισθήματα... Ώσπου όλα οδηγούνται σε ένα οδυνηρό ξεκαθάρισμα “λογαριασμών” όχι τόσο όσον αφορά στην αστυνομική υπόθεση («ποιος-το-έκανε») αλλά στον γόρδιο δεσμό ενός αμφίδρομου ερωτικού “εμείς”.
Για να κορυφωθεί όλο αυτό, καθώς θα μπαίνουν τα τελευταία κομμάτια του παζλ, στην αποκάλυψη μιας αντιστροφής των ρόλων “θύτη” και “θύματος” αυτού του “μοιραίου” έρωτα. Όπως του ομολογεί αυτή αναδρομικά, από μακριά -στο τηλέφωνο, λίγο πριν το φινάλε: «Την στιγμή που είπες ότι μ' αγαπάς, η αγάπη σου τελείωσε για μένα. Και την στιγμή που η αγάπη σου τελείωσε, άρχισε η δική μου». Αλλά του το λέει στα Κινέζικα, μια γλώσσα που αυτός δεν καταλαβαίνει!

Decision to Leave / Heojil kyolshim