(Humanist Vampire Seeking Consenting Suicidal Person)
της Ariane Louis-Seize
(κριτική: Δημήτρης Μπάμπας)
b_505X0_505X0_16777215_00_images_2324_vampire-humaniste-cherche.jpg

Μια δημιουργική και πρωτότυπη ανάγνωση της βαμπιρικής μυθολογίας, αυτή η κωμική στο ύφος νεανική καναδική ταινία έχει στο κέντρο τη διαφορετικότητα και την εξέγερση της νεότητας απέναντι στις οικογενειακές παραδόσεις.
Μέλος μιας οικογένειας βαμπίρ, η κεντρική ηρωίδα, η Sasha (την υποδύεται η εξαιρετική Sara Montpetit) ζει μία διαφορετική ζωή από την οικογένειά της. Η κληρονομημένη από την οικογένεια κλίση της προς το βαμπιρισμό δεν αναπτύσσεται λόγω ενός παιδικού συναισθηματικού μετατραυματικού σοκ, και η ηρωίδα μοιάζει καθηλωμένη σ’ ένα ενδιάμεσο χώρο: ούτε αληθινό βαμπίρ, ούτε «φυσιολογική». Απωθείται από την ιδέα και το στυλ ζωής του βαμπιρισμού και το γεγονός αυτό προκαλεί ανησυχία στην οικογένειά της. Με σκοπό να μάθει να επιβιώνει ως βαμπίρ και να πάψει να είναι εξαρτημένη από την οικογενειακή υποστήριξη, εκδιώκεται από το πατρικό σπίτι και πηγαίνει να ζήσει στης ξαδέρφής της . Ωστόσο, η αιφνίδια συνάντησή της μ’ ένα νεαρό με προβλήματα προσαρμογής και στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, αλλάζει τη ζωή της ηρωίδας…
Όπως στο κλασικό βαμπιρικό μύθο έτσι και εδώ, ο βαμπιρισμός συνδέεται με κάποιου είδους σκοτεινό ερωτισμό, ωστόσο αυτός δεν βρίσκεται στο κέντρο: μάλλον μπορούμε να βρούμε ένα σκοτεινό μελαγχολικό συναισθηματισμό. Στους τόνους μιας μαύρης κωμωδίας, αυτή η ταινία από το Κεμπέκ αξιοποιεί τον βαμπιρικό μύθο ως το πλαίσιο για να αναπτυχθεί μία ιστορία σχετικά με τις δυσκολίες της νεότητας, για την δυσαρμονία ως προς το περιβάλλον, τη δυσανεξία ως προς την καταγωγή, την απουσίας προσαρμογής ή υπακοής στις κοινωνικές νόρμες. Και είναι ακριβώς αυτά τα τελευταία που αναδεικνύουν από την αφήγηση την ερωτική ιστορία, ανάμεσα σε δύο πρόσωπα δυσπροσάρμοστα στο κοινωνικό και οικογενειακό τους περιβάλλον.
Ό,τι χαρακτηρίζει την κεντρική ηρωίδα είναι ο υψηλός βαθμός ενσυναίσθησης. Και είναι αυτό που υπονομεύει τη βαμπιρική της υπόσταση και την οδηγεί σ’ ένα είδος εξανθρωπισμού. Η όποια ειρωνεία υπάρχει στην αφήγηση διαλύεται στην τελευταία εξαιρετική σκηνή της ταινίας, όπου ο μύθος του βαμπιρισμού εξανθρωπίζεται και συνδέεται με την τραγικότητα της ύπαρξης.

Φεστιβάλ Βενετίας 2023 / Giornate degli Autori