του Kazik Radwanski
(κριτική: Καλλιόπη Πουτούρογλου)

Μια όχι και τόσο τυχαία συνάντηση ξαναφέρνει κοντά, μετά από εφτά χρόνια, τον Matt και τη Mara. Φαίνεται να τους συνδέει κάτι βαθύτερο από μια παλιά φιλία από τα φοιτητικά χρόνια. Εκείνη, με ειδίκευση στην ποίηση , διδάσκει δημιουργική γραφή σε πανεπιστήμιο του Τορόντο. Είναι παντρεμένη με τον Samir, μουσικό της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής και έχουν μία κόρη, που είναι ακόμα μωρό. Εκείνος  ταλαντούχος πεζογράφος με βάση τη Νέα Υόρκη, έχει εισπράξει θετικές κριτικές για το έργο του και βρίσκεται σε δημιουργική αναζήτηση και συγγραφική φόρμα. Η κάμερα στο χέρι παρακολουθεί τις περιπλανήσεις τους στους δρόμους του Τορόντο. Τις χαλαρές  συζητήσεις τους, τις έντονες διαφωνίες τους, το τολμηρό ελεύθερο πνεύμα του χαρισματικού Matt, που του αρέσει να προκαλεί, την σκεπτικιστική εσωστρέφεια της πιο συγκρατημένης Μara. Εκείνος τη θεωρεί εύθραυστη, εκείνη θα τον ήθελε πιο ευγενικό. Παράλληλα, σκηνές από την οικιακή ρουτίνα της ηρωίδας (στιγμές ιδιαίτερα ήρεμες και τρυφερές), αλλά και συνευρέσεις με φίλους  φέρνουν διακριτικά στην επιφάνεια μία αμηχανία ή κούραση, ίσως και το τέλμα  της συζυγικής σχέσης. Κι ενώ μέσα από την επανασύνδεση των δύο ηρώων και τα κοινά τους ενδιαφέροντα αρχίζει να διαφαίνεται, παρά τις αντιθέσεις, ένα είδος αμοιβαίας έλξης και χημείας, στο τέλος της ημέρας, - ενός συνεδρίου εκτός πόλης -, όλα τα ψήγματα αυτής της απροσδιόριστης σχέσης, (ή ενός ανομολόγητου έρωτα), θα σκορπίσουν στον αέρα, αφήνοντας ως ανάμνηση απλά μια απόδειξη. Ένα τσαλακωμένο χαρτάκι, που θα πάρει τη θέση του πλάι σε ένα παλιό σημείωμα και μια προσωπική αφιέρωση στο εσώφυλλο ενός βιβλίου, για να θυμίζει στη Μara : «πόσο εκνευριστικός ήταν πάντα ο Matt»
Ο Radwanski στο απλό αλλά πνευματώδες Matt and Mara δίνει με αβίαστο, κάποιες φορές αστείο και σίγουρα ανεπιτήδευτο τρόπο (μέρος των διαλόγων είναι αυθόρμητοι και αυτοσχέδιοι) την ιστορία μιας σχέσης σύγχρονης, δύσκολης να αποκρυπτογραφηθεί, σε μια ταινία που η δύναμή της βασίζεται στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Του Matt Johnson  και της Deragh Campbell. Αφηγηματικά η ταινία ακολουθεί  την υποβόσκουσα ένταση που διατρέχει τη σχέση του ζευγαριού και καταλήγει –σχεδόν πάντα- σε μικρές ή μεγάλες συγκρούσεις. Ο Matt ευφάνταστος αλλά πιο μονόπλευρος, η Mara με περισσότερες αποχρώσεις, που δίνουν ευρύτητα και συναισθηματικό βάθος στην ιστορία. Αυτή είναι και το πρόσωπο που αναζητάει τον εαυτό της ή προσπαθεί να ανιχνεύσει τις κρυφές επιθυμίες της, θυμίζοντας σε κάποιες σκηνές την Ντελφίν της Πράσινης Αχτίδας του Ερίκ Ρομέρ, σκηνοθέτη που έχει σίγουρα αφήσει το στίγμα του στην ταινία.
Αστείο και μελαγχολικό, αμφίρροπο και αληθινό, το Matt and Mara, μέσα από τις μικρές του τεθλασμένες διαδρομές, είναι μια ταινία για  βίους αβίωτους, για τις συναντήσεις που έρχονται για να φύγουν, για τις ευχάριστες και αδέξιες στιγμές που κουβαλάνε μέσα τους, για την αναζήτηση και τη διάψευση, για την υπέροχη  γαλήνη μετά τη θαλασσοταραχή.

Φεστιβάλ Βερολίνου 2024