(Ο ήχος της Πόλης)
του Fatih Akin

Ένας γερμανός μουσικός ο Alexander Hacke, μπασίστας του θρυλικού πλέον συγκροτήματος Einsturzende Neubauten, φθάνει στην Κωνσταντινούπολη.
Έχει έρθει και στο παρελθόν στη Πόλη για να συνεργαστεί με τον τουρκογερμανό σκηνοθέτη Fatih Akin για την ταινία Head on. Θα μείνει στη περιοχή Beyoglu, στο ξενοδοχείο Grand Hotel de Londres.
Τώρα στόχος του είναι να γνωρίσει καλύτερα το μουσικό τοπίο της πόλης, να ακούσει τους ήχους και τις μουσικής της. Θα γνωρίσει ψυχεδελικά συγκροτήματα, που έχουν ένα πολύ έντονο ethnic χρώμα, όπως οι Baba Zula και θα συνεργαστεί μαζί τους. Θα περιπλανηθεί στα σοκάκια, θα ζήσει τη νυχτερινή ζωή. Θα συναντηθεί με ράπερ όπως ο Ceza ή με τους χορευτές του δρόμου όπως οι Instanbul Style Breakers.
Στη περιπλάνηση του οι περιστρεφόμενοι Δερβίσηδες και οι τσιγγάνοι μουσικοί αποτελούν σημαντικές στάσεις. Θα βρει τους παλιούς ρόκερ της τουρκικής μουσικής, όπως ο Erkin Koray και ροκ μπάντες grunge, όπως οι Duman και οι Replikas. Τέλος θα ηχογραφήσει με κάποια πολύ σημαντικά πρόσωπα της τουρκικής μουσικής σκηνής την τραγουδίστρια Sezen Aksu (η οποία έχει συνεργαστεί με την Χάρις Αλεξίου) και τον ουτίστα και τραγουδιστή Orhan Gencebay. Θα ακούσει τις κρυφές και «απαγορευμένες» μελωδίες: θα ηχογραφήσει την κουρδικής καταγωγής τραγουδίστρια Anyar. Αναμφίβολα από τις πιο επιβλητικές σκηνές της ταινίας είναι η ηχογράφηση της Anyar μέσα στο χώρο του χαμάμ.
Μια φράση του Κομφούκιου που ακούγεται στη ταινία κρύβει το σκεπτικό του σκηνοθέτη: «Όταν φθάνεις σ'ένα μέρος και θέλεις να το κατανοήσεις, άκουσε την μουσική του τόπου». Ουσιαστικά η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ για την Κωνσταντινούπολη, με όχημα την μουσική. Παράλληλα όμως αποκαλύπτει την πίσω όψη μιας κοινωνίας, μας δίνει την ζωντανή της πραγματικότητα μακριά από κάθε ειδησεογραφική κοινοτυπία. Εδώ έχουμε μια ζωντανή μητρόπολη που δέχεται με προθυμία κάθε επιρροή -είτε αυτή προέρχεται κυρίως από τη Δύση είτε λιγότερο από την Ανατολή- για να την εντάξει μέσα στο επιβλητικό της ηχητικό σύμπαν. Και κατά αυτόν τρόπο χαρτογραφούνται τα θολά όρια που χωρίζουν Ανατολή και Δύση.
Όπως παρατηρεί και ο Derek Elley στο Variety «η ταινία είναι μια ερωτική επιστολή του βραβευμένου στο Φεστιβάλ Βερολίνου σε μια μητρόπολη».

 Σ.