του John Waters

Η πόλη της Βαλτιμόρης έχει για τον εαυτό της μία φοβερή αίσθηση του χιούμορ. Η επιτροπή κινηματογράφου του Maryland υπήρξε πάντα υπέροχη μαζί μου -αν και στην ταινία Cecil B. Demented την διακωμωδούμε. Ένα από τα μέλη της επιτροπής κινηματογράφου του Maryland, τον οποίο κοροϊδεύουμε, εμφανίζεται ακόμα και στην ταινία: τρωει στρείδια και βρίσκεται πίσω ακριβώς από τον ηθοποιό που τον υποδύεται.
Στις αρχές της δεκαετίας του 60 γυρνούσαμε μαζί με τον Barry Levinson στους δρόμους την πόλης με μια κάμερα. Θυμάμαι έναν τύπο που λεγόταν Turkey Joe. Ο Turkey Joe ήταν ιδιοκτήτης ενός μπαρ και έπαιξε τον τραβεστί αστυνομικό στην ταινία Desperate Living -φορά γυναικεία εσώρουχα και λεει ατάκες στον Mink Stole όπως: "Θα κολλήσω το κεφάλι μου στο στόμα σου και θα σ' αφήσω να μου ρουφήξεις τα μάτια". Για ένα διάστημα ο Turkey Joe ήταν μέλος της επιτροπής κινηματογράφου στην Βαλτιμόρη!
Η τωρινή επιτροπή κινηματογράφου του Maryland είναι φοβερά επιθετική. Όταν γυρίζαμε την ταινία Cecil B. Demented χτυπούσαν τα κουδούνια στα σπίτια των ανθρώπων και τους έλεγαν να μετακινήσουν τα αυτοκίνητα τους, γιατί ο John Waters γυρίζει ταινία στον δρόμο τους. Είναι σαν να εγγυώνται την κινηματογραφική μου ασυλία, ανεξάρτητα το πόσο αρνητική ή περιθωριακή θα είναι ίσως εικόνα της Βαλτιμόρης στην ταινία.
Πριν γράψω το σενάριο μιας ταινίας αναζητώ τα σημεία στην πόλη όπου θα γυριστεί. Μ' αρέσει να οδηγώ, περνώντας από διαφορετικές γειτονιές της πόλης, συζητώντας με τον εαυτό μου για το που ζουν τα πρόσωπα της ταινίας.
Συνήθιζα να λεω ένα αστείο για την πόλη: ότι το εμπορικό επιμελητήριο θα έπρεπε να βγάλει ένα διαφημιστικό αυτοκόλλητο το οποίο θα έλεγε: "Ελάτε στην Βαλτιμόρη να σοκαριστείτε". Λοιπόν φέτος κυκλοφόρησαν ένα τέτοιο διαφημιστικό αυτοκόλλητο.
Οι θαυμαστές μου περιμένουν σε κάθε ταινία να δουν την Βαλτιμόρη -και η αλήθεια είναι ότι και εγώ δεν έχω καμία διάθεση να γυρίσω τις ταινίες μου πουθενά αλλού.
[Η πιο αντιπροσωπευτική σκηνή της Βαλτιμόρης σε ταινία μου είναι από το Pecker:]. Όταν η Christina Ricci κατεβαίνει από το λεωφορείο και φιλά το έδαφος, στον σταθμό λεωφορείων Greyhound. Αυτή είναι μια σκηνή Βαλτιμόρης.
Η αλήθεια είναι ότι στην Βαλτιμόρη όλοι πιστεύουν ότι είναι απόλυτα φυσιολογικοί -την στιγμή που στην πραγματικότητα όλοι είναι απόλυτα τρελοί.
Όταν κάποιοι έρχονται στην Βαλτιμόρη για πρώτη φορά μου λένε: "Πιστεύαμε ότι στις ταινίες σου υπερβάλλεις, όμως τώρα νομίζουμε ότι αυτές οι ταινίες μοιάζουν με ντοκιμαντέρ".

(περιοδικό MovieMaker, Spring 2001)