του Baz Luhrmann

Υπάρχουν ταινίες για τις οποίες πρέπει να παραδεχθείς, πως αν και δεν είναι καλές τεχνικά, είναι πολύτιμες εξ' αιτίας της περιόδου της ζωής που τις έχει δει.
Για παράδειγμα η ταινία The world of Susie Wong (Richard Quine, 1960) με τον William Holden. Στην ταινία υποδύεται ένα πετυχημένο αρχιτέκτονα που πηγαίνει στο Χονγκ-Κονγκ για να γίνει καλλιτέχνης. Εκεί μένει πάνω από ένα πορνείο, και ερωτεύεται την Susie Wong μία πόρνη.
Για μένα αυτή η ταινία είναι σπουδαία -ωστόσο είναι μία ταινία -σκουπίδι.
Την είδα όταν ήμουν παιδί και ο πατέρας μου ήταν στον πόλεμο του Βιετνάμ. Έτσι φανταζόμουν σ' αυτή τον πατέρα μου στο Χονγκ -Κονγκ.
Η ταινία The Young Lions (Edward Dmytryk, 1958): δεν είναι ένα ποπ σκουπίδι αλλά υπάρχει σ' αυτή κάτι από μελόδραμα.
Είναι μια ταινία με τον Marlon Brando, τον Montgomery Clfit και τον Dean Martin. O Brando υποδύεται έναν ναζί -είναι όμως ένας καλός ναζί.
Όλη η καλλιτεχνική μου διαδρομή υπήρξε μια διαδικασία ανακάλυψης ότι ο Σεξπιρ τελικά υπήρξε   η τηλεόραση της εποχής του. Έτσι αυτό που σήμερα θεωρούμε ότι είναι σκουπίδι είναι ο θησαυρός του αύριο.
Στα αλήθεια είμαι κάποιος για τον οποίο η ένοχη απόλαυση είναι λίγο σαν ένα "τυφλό" σημείο. Απορρίπτω αυτό τον χαρακτηρισμό. Χθες έβλεπα τρεις βιντεοκασέτες της ρωσικής εκδοχής του Πολέμου και της Ειρήνης και την έβγαλα για να βάλω μια ταινία του Jackie Chan. Και για μένα αυτά τα δύο είναι το ίδιο.
Έτσι υποθέτω θα δηλώσω όχι ένοχος -αθώος.

*Ο Baz Luhrmann είναι σκηνοθέτης των ταινίων Strictly Ballroom, Romeo+Juliet και Moulin Rouge

(Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Film Comment July /Aug 01)