Οι εικόνες της τηλεόρασης είναι εικόνες της εξουσίας. Οι ειδήσεις, οι εκπομπές πολιτικού σχολιασμού (talk show), τα πολλαπλά παράθυρα με τις «ομιλούσες κεφαλές», δεν έχουν παρά ένα μόνο στόχο να επιβάλλουν την εξουσία.
Για να εξασφαλισθεί η υποταγή, για να επιβληθεί η «συναίνεση» και η «γαλήνη» πρέπει να εξαφανισθεί κάθε αντίθετη φωνή. Όπλο στις επιδιώξεις της εξουσίας είναι μονοφωνία, είναι η συνεχής επανάληψη του λόγου της εξουσίας.
Είναι αυτή η συνεχής επανάληψη που δημιουργεί μια «αλήθεια» -την αλήθεια της εξουσίας.
Οι τηλεοπτικές ειδήσεις είναι ο τόπος όπου η εξουσία με ένταση ασκεί την δύναμη της πάνω στον αδύνατο: θέλει να κυριαρχήσει στο βλέμμα του, θέλει να κατακτήσει τη σκέψη του.
Στην τηλεόραση η αλήθεια διαστρέφεται, οι εικόνες της πραγματικότητας απουσιάζουν. Στον τηλεοπτικό λόγο κάθε αντίρρηση και κάθε διαφορετική φωνή είναι ανεπιθύμητη.
Η αδύνατη φωνή καλείται να υποταχθεί, διαφορετικά διαπομπεύεται, εξορίζεται, συνθλίβεται, εξαφανίζεται.

Στο τηλεοπτικό θέαμα ο "κακός" είναι ο άλλος λόγος, ο διαφορετικός, ο αδύναμος, ο απών λόγος.
Και ο καλός είναι ο "οικείος" λόγος, ο λόγος της εξουσίας.

Η τηλεοπτική εικόνα σκηνοθετείται από την εξουσία: ο «σοβαρός» παρουσιαστής, οι «γραφικοί αντιρρησίες» σχολιαστές, η εμβριθής πολιτική «ανάλυση», οι δημοσκοπήσεις που εξηγούν στον λαό ποια πρέπει να είναι η άποψη του. Όλα αυτά είναι τα πρόσωπα και τα τεχνάσματα ενός θεάματος, που βρίσκεται πολύ μακριά από την αληθινή ζωή. [Άλλωστε οι μισθοί και οι συνθήκες διαβίωσης αυτών των τηλεοπτικών «πρωταγωνιστών» παρασάγγες απέχουν από τον μέσο άνθρωπο.] Υποδύονται όλοι αυτοί ένα ρόλο, σ’ ένα σενάριο που εκ των προτέρων είναι γνωστό.

Ότι απουσιάζει από την τηλεοπτική εικόνα είναι η αληθινή ζωή.

Όμως αρκεί μια στιγμή, για να καταρρεύσει όλο αυτό το οικοδόμημα. Η είσοδος σ’ ένα τηλεοπτικό στούντιο την ώρα των ειδήσεων, η διακοπή του πρωθυπουργού την ώρα που μιλά –σίγουρα αγενής, αλλά τόσο διασκεδαστική - , ένα πανό που ξεδιπλώνεται, κάποια γελαστά πρόσωπα.
Και τότε ο «σοβαρός» παρουσιαστής, οι «γραφικοί αντιρρησίες» σχολιαστές, η εμβριθής πολιτική «ανάλυση», οι δημοσκοπήσεις...
Όλα καταρρέουν σαν ένας πύργος στην άμμο…
Οι εικόνες της εξέγερσης συντρίβουν κάθε τηλεοπτική εικόνα.
Άναρχες, ασύντακτες, ακατάτακτες, άτεχνες, συνθλίβουν κάθε εικόνα της εξουσίας.
Η αληθινή ζωή δεν βρίσκεται στην τηλεόραση.
Η αληθινή ζωή βρίσκεται στα όνειρα που ζωγραφίζονται στους δρόμους…

Δ.Μ.