Σε μια απαντητική του επιστολή προς την ΠΕΚΚ (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου), ο Δημήτρης Εϊπίδης διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης επισημαίνει κάποιες άξιες συζήτησης αντιφάσεις και παράδοξα στη δράση και στο λόγο της ΠΕΚΚ σε σχέση με το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης...

Η επιστολή παρατίθεται στη συνέχεια:

                                                             Θεσσαλονίκη, 20 Δεκεμβρίου 2012
Αγαπητοί φίλοι,
Σε απάντηση της επιστολής σας προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Φεστιβάλ, σας βεβαιώ ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σαφώς αναγνωρίζει τη συμβολή των Ελλήνων Κριτικών Κινηματογράφου στη διεθνοποίηση και την ανάπτυξη του θεσμού.
Επιτρέψτε μου ωστόσο να σας υπενθυμίσω ότι τα παράλληλα βραβεία τόσο της δική σας Ένωσης όσο και άλλων ελληνικών ενώσεων και σωματείων του ελληνικού κινηματογραφικού τομέα, μέχρι το 2004 ανακοινώνονταν σε ειδική τελετή στην Αποθήκη Γ’ το πρωί της Τελετής Λήξης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
    Το 2004, στην τελετή Λήξης του 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, του πρώτου στο οποίο η ΠΕΚΚ και άλλα σωματεία ανακοίνωσαν και απέμειναν τα βραβεία τους στην Τελετή Λήξης του Φεστιβάλ, η ΠΕΚΚ υποστήριξε από τη σκηνή του Ολύμπιον ότι «στη φετινή ελληνική κινηματογραφική παραγωγή αντανακλάται ξεκάθαρα, για ακόμη μια φορά, η γενικότερη έλλειψη παιδείας στην πολιτιστική πραγματικότητα της χώρας μας. Στο τοπίο ενός διεθνούς φεστιβάλ, όλα αυτά μεγεθύνονται καθώς η σύγκριση με αντίστοιχες ξένες παραγωγές είναι απογοητευτική...».
    Στη διάρκεια της ίδιας τελετής, το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Κινηματογράφου για τον ελληνικό κινηματογράφο 2004 απονεμήθηκε στην ταινία «Delivery» του Νίκου Παναγιωτόπουλου. «Ευτυχώς που υπάρχει και η Διεθνής Ομοσπονδία και παίρνουμε κανένα βραβείο, γιατί ορισμένοι έχουν ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Πάντως θεωρώ ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται το βήμα του Φεστιβάλ από την ΠΕΚΚ για να δυσφημείται το ελληνικό σινεμά», δήλωσε ο κ. Παναγιωτόπουλος.
    Το 2011, στην Τελετή Λήξης του 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η ΠΕΚΚ απονέμοντας τα βραβεία της από σκηνής Ολύμπιον, δηλώνει στο πλαίσιο μιας μακροσκελούς ομιλίας. «Όλοι όσοι προτείναμε και υπηρετήσαμε το όραμα της διεθνοποίησης του θεσμού, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε το ακριβό τίμημα που δεν είναι άλλο από τον ουσιαστικό αφελληνισμό της εκδήλωσης η οποία ξεκίνησε ως γιορτή και καθρέπτης της ελληνικής παραγωγής. Σε πείσμα της κρατικής αδιαφορίας, των λαθεμένων επιλογών και των κάθε λογής ευθυνών, η ΠΕΚΚ βραβεύει μια ελληνική ταινία (και) φέτος, ως δείγμα της υποστήριξης της στον ελληνικό κινηματογράφο που εκπέμπει σήμα κινδύνου, ελπίζοντας ν’ αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες, ώστε η Θεσσαλονίκη να αποτελεί και τα επόμενα χρόνια την πρωτεύουσα των ελληνικών ταινιών και το γόνιμο σημείο της συνάντησης του με το διεθνές περιβάλλον». Επιπλέον, η ομιλία αναφέρεται στη «μέτρια έναρξη, μέτρια λήξη του Φεστιβάλ» και στο «εγχώριο σινεμά που υπάρχει υπό συνθήκες ακήρυχτου πολέμου, μ’ ορατό αποτέλεσμα την επίθεση του σκηνοθέτη Κ. Γιάνναρη εναντίον του σεναριογράφου Αλ. Κακαβά και τον διευθυντή του φεστιβάλ σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου».
    Όλα αυτά τα «εσωτερικής κατανάλωσης» σχόλια, τα οποία με εσωστρέφεια προβάλλουν τις θέσεις του σωματείου σας, και μάλιστα σε μια ιδιαιτέρως μακροσκελή ομιλία, προκάλεσαν έντονη δυσφορία στους διεθνές καλεσμένους –συντελεστές των ταινιών, διεθνείς διανομείς και εκπροσώπους διεθνών ΜΜΕ- οι οποίοι αποτελούσαν το μισό κοινό της αίθουσας και ουδόλως ενδιαφέρονταν για το περιεχόμενο τους. Αναρωτιέμαι αν έτσι αντιλαμβάνεστε την παρουσία σας στη «γιορτή της λήξης», όπως την αποκαλείτε στην επιστολή σας.
    Ποτέ το Φεστιβάλ δεν απέκλεισε την πολυφωνία από τις εκδηλώσεις του. Προσωπικά σέβομαι βαθιά το δικαίωμα όλων στη πολυφωνία και προασπίζομαι με πάθος την ύπαρξη και έκφραση διαφορετικών απόψεων- το έχω άλλωστε αποδείξει με το έργο ολόκληρης της ζωής μου.
    Όμως, όπως εσείς προασπίζεστε τα ΜΜΕ στα οποία εργάζεστε, παρακαλώ να σεβαστείτε τη δική μου υποχρέωση να προασπίζομαι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και την εικόνα του- η Τελετή Λήξης είναι καθοριστική αυτής της εικόνας. Το Φεστιβάλ είναι η πλέον καταξιωμένη διεθνής εκδήλωση για τον κινηματογράφο στη χώρα μας, η οποία τα τελευταία χρόνια βάλλεται ποικιλοτρόπως. Δεν θα επιστρέψω η Τελετή Λήξης του Φεστιβάλ να γίνεται πεδίο προβολής προσωπικών εμπαθειών, πλήττοντας τόσο το κύρος του Οργανισμού όσο και την ίδια τη χώρα μας.
    Για τους παραπάνω λόγους το Φεστιβάλ φέτος πρότεινε να σας παραχωρήσει έναν άλλο χώρο του για να απονείμετε τα βραβεία σας στο πλαίσιο του, όπως γινόταν μέχρι το 2004. Εσείς αρνηθήκατε αυτή την πρόταση εμμένοντας στην απονομή των βραβείων σας κατά τη διάρκεια της Τελετής Λήξης. Και ως αποτέλεσμα «τιμωρήσατε» τον ελληνικό κινηματογράφο που με τόση θέρμη υποστηρίζετε, μη απονέμοντας κανένα βραβείο.
    Εμείς επανερχόμαστε στη πρότασή μας να σας παραχωρήσουμε έναν χώρο του Φεστιβάλ για την απονομή των βραβείων σας και σας την απευθύνουμε εκ νέου για την επόμενη διοργάνωση με την ευχή να την αποδειχτείτε αποδεικνύοντας έτσι έμπρακτα την υποστήριξη σας στον ελληνικό κινηματογράφο.
    Θεωρώ ότι διεθνούς ενδιαφέροντος γεγονότα όπως η Τελετή Λήξης του Φεστιβάλ, οφείλουμε να τα αξιοποιούμε προς όφελος της χώρας μας, ώστε οι ξένοι προσκεκλημένοι που τα παρακολουθούν να λειτουργήσουν ως πρεσβευτές του θεσμού και της χώρας μας στο εξωτερικό, και σας καλώ να μας συνδράμετε σε αυτή την προσπάθεια.

Με τιμή

Δημήτρης Εϊπίδης
Διευθυντής


Σε ανακοίνωσή της, που εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 10 Νοεμβρίου 2012, η ΠΕΚΚ ανέφερε τα εξής:
"Ύστερα από την τακτική Γενική Συνέλευση της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, τα μέλη της:
α) Αποφασίζουμε να μην απονείμουμε βραβεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας, επειδή ο διευθυντής του φεστιβάλ μας απαγορεύει να λάβουμε μέρος στην τελετή λήξης και απονομής.
β) Απέναντι στην αψυχολόγητη και αυθαίρετη απόφαση, ενώνουμε τη φωνή μας με όλους όσοι αγωνίζονται εναντίον κάθε μορφής λογοκρισίας απ' όπου κι αν προέρχεται.
γ) Σε συνθήκες κρίσης, νιώθουμε υποχρεωμένοι να εκφράσουμε την ανησυχία μας για παρόμοια κρούσματα, συνεχίζοντας παρ' ολ' αυτά να στηρίζουμε τον θεσμό όπως δεκαετίες τώρα, με αποκορύφωμα την πρωτοβουλία μας για διεθνοποίηση του, 20 χρόνια πριν.
δ) Επιμένουμε στην υπεράσπιση της πολυφωνίας και στη σταθερή μας αντίθεση στην χειραγώγηση, στην εκδήλωση ιδιοκτησιακών συμπεριφορών και στο παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων.
ε) Ελπίζουμε, ο θεσμός, οι αρμόδιοι και οι επικεφαλής του να συνειδητοποιήσουν το ιστορικό τους λάθος και το συντομότερο ν' αποκατασταθεί η τάξη των πραγμάτων.
Ραντεβού την επόμενη χρονιά."

 (επιμέλεια Δ.Μ.)