της Μαρίας Γαβαλά

Η Σαντάλ Άκερμαν (μια ριζοσπάστρια κινηματογραφίστρια). Η ταινία «Ζαν Ντιλμάν» (ένα διαχρονικό επίτευγμα, που ποτέ δεν υπήρξε υποτιμημένο, αντιθέτως έχουν γραφτεί δεκάδες κριτικών και θεωρητικών κειμένων, και υπάρχει καταγεγραμμένο πλήθος αναφορών-κανείς σοβαρός δεν περίμενε τη λίστα του περιοδικού για να ενδιαφερθεί). Και οι κατάλογοι (αξιολογικές λίστες, συνήθως και με βαθμολόγηση μέσω συμβολικών αστέρων, όπως με τα ρεστοράν) με προτιμήσεις σκηνοθετών και κριτικών. Εδώ να προσθέσουμε και το περιοδικό Sight & Sound, που παίρνει ανάλογες πρωτοβουλίες. Αν δεν γελιέμαι, ουδόλως γίνεται λόγος, μέσα στη συγκεκριμένη λίστα, για κάποιους δημιουργούς όπως οι Μπουνιουέλ, Ρομέρ, Παζολίνι, Κιούκορ (λέμε τώρα, ό,τι μας έρχεται προχείρως στο νου). Αυτό που θα ευχόταν κανείς, απλώς, ως άνθρωπος που αγαπά να βλέπει κινηματογράφο, είναι το εξής. Το καλλιτεχνικό ανάστημα, τόσο της Άκερμαν, όσο και άλλων μεγάλων καλλιτεχνών, που έγραψαν και γράφουν Ιστορία στον χώρο του κινηματογράφου, να μην περνά κάτω από ανάλογους οδοστρωτήρες. Κι ούτε να χρειάζονται μεζούρες, τόσοι πόντοι, τέτοιο βάθρο. Διότι υπάρχουν, πάνω απ’ όλα, και μάτια, και ξυράφια. Κι αυτά είναι που σοβαρολογούν, χωρίς να χάνουν τον χρόνο τους με λίστες. Απλώς περιίπτανται ως αγαθοί δαίμονες ή ως εξολοθρευτές άγγελοι ή απλώς ως πολύτιμα έργα τέχνης. Λοιπόν, ραντεβού στις αίθουσες κι άσε τις λίστες να χτενίζονται.

(πρώτη δημοσίευση στο Facebook)