Η πορεία των ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα είναι συνυφασμένη με την ιστορία του Φεστιβάλ της Δράμας. Από την ίδρυσή του το 1978, με πρωτοβουλία της Κινηματογραφικής Λέσχης Δράμας μέχρι σήμερα, το Φεστιβάλ ακολούθησε ανοδική πορεία, πρώτα με την υιοθέτησή του από το δήμο της Δράμας και κατόπιν, στα μέσα της δεκαετίας του 80, από την πολιτεία. Με τα χρόνια, καταξιώθηκε στη συνείδηση των κινηματογραφόφιλων, αποδεικνύοντας ότι στη χώρα μας είναι απαραίτητος ένας θεσμός που θα αγκαλιάζει τη μικρού μήκους ταινία ως αυτόνομη μορφή κινηματογραφικής έκφρασης.
Στη διαδρομή του ταξιδιού του ανά την Ελλάδα, το 23ο Φεστιβάλ Δράμας έκανε στάση και στην Αθήνα. Από τις 29 Οκτωβρίου ως τις 3 Νοεμβρίου, ο κινηματογράφος ΠΑΛΛΑΣ φιλοξένησε το διαγωνιστικό τμήμα, τις σπουδαστικές ταινίες, μέρος του διεθνούς διαγωνιστικού τμήματος και φυσικά τις ταινίες που διακρίθηκαν με τα βραβεία της Επιτροπής.

"Ένας Λαμπερός Ήλιος" του Βασίλη Λουλέ
Η Νατάσα ανοίγει το παράθυρό της για να ζεστάνει το καθαρό της πρόσωπο στο λαμπερό ήλιο. Η Νατάσα είναι μετανάστρια από τη Ρωσία. Ζει στην Ελλάδα, καθαρίζει σκάλες, στέλνει χρήματα στους δικούς της και μαθαίνει ελληνικά. Η καθημερινότητα, οι οικονομικές δυσχέρειες, η νοσταλγία για την πατρίδα και τον έρωτα που άφησε πίσω της, αιχμαλωτίζονται από το φακό με γλυκόπικρο χιούμορ, καθώς ο δημιουργός αποφεύγει τους εύκολους μελοδραματισμούς. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και ανεπιτήδευτη, σχεδόν μινιμαλιστική, ενώ το σενάριο ισορροπεί θαυμάσια ανάμεσα στο συναισθηματισμό και το ρεαλισμό. Η Βικτώρια Χαραλαμπίδου, με τη θαυμάσια ελλειπτική ερμηνεία της και την άψογη -ομολογουμένως- ρώσικη προφορά της, ενσαρκώνει το κορίτσι της διπλανής πόρτας, στο ταξίδι από τη Ρωσία στην Ελλάδα, από τη φτώχια στην αναζήτηση μιας θέσης στον ήλιο, από το κρύο της πατρίδας στη ζέστη της ξένης χώρας, από την αθωότητα της αληθινής αγάπης που έμεινε πίσω για πάντα, στην αγοραπωλησία του έρωτα.
· 1ο βραβείο ταινίας μυθοπλασίας (23ο Φεστιβάλ Δράμας)
· Τιμητική διάκριση γυναικείας ερμηνείας στην Βικτώρια Χαραλαμπίδου (23ο Φεστιβάλ Δράμας)
· Διάκριση Ε.Κ.Κ.

"Καυτός Ορίζοντας" του Αντώνη Σαμουράκη
Ο"Καυτός Ορίζοντας"είναι μια ταινία για ανεκπλήρωτα όνειρα, μίζερες ζωές και απροσδόκητες συναντήσεις κάτω από τον καυτό ήλιο : αδιάφορο σενάριο, διεκπεραιωτική σκηνοθεσία, ενδιαφέρουσα φωτογραφία και μια ανέλπιστα καλή Δήμητρα Ματσούκα.
· 2ο βραβείο ταινίας μυθοπλασίας (23ο Φεστιβάλ Δράμας)
· Διάκριση Ε.Κ.Κ.

"Γκρίζο Φρούτο" της Θούλης Δοσίου
Φορμαλιστικές αναζητήσεις και σουρεαλισμός σε ένα ενδιαφέρον φιλμικό αποτέλεσμα δημιουργούν μια ευχάριστη κινηματογραφική έκπληξη από μια σπουδάστρια σκηνοθεσίας.
· 1ο βραβείο σπουδαστικής ταινίας (23ο Φεστιβάλ Δράμας)

"Επιδίωξη" της Μυρτώς Μακρίδη
Γραμμική φιλμική αφήγηση, ενδιαφέρουσα φωτογραφία και καλές ερμηνείες συνθέτουν την κινηματογραφική ιστορία ενός junkie μουσικού, που καλείται να διαλέξει ανάμεσα στα ναρκωτικά και την αγάπη για τη μουσική.
· Ειδικό βραβείο για την κατηγορία"Έλληνες Του Κόσμου"(23ο Φεστιβάλ Δράμας)

"Η κυρία Των Σκύλων" της Εύης Καραμπάτσου
Ένας οδηγός ταξί αναλαμβάνει να κλέψει το ρολόι μιας ηλικιωμένης γυναίκας, για να γλιτώσει από τη φτώχια τη γυναίκα και το παιδί του. Γυρισμένο στις φτωχογειτονιές της Αβάνας, το φιλμ ξεχωρίζει για το λυρισμό του, τη λανθάνουσα όσο και αδιόρατη μεταφυσική ατμόσφαιρα, την οποία πετυχαίνει να δημιουργήσει η νεαρή κινηματογραφίστρια μέσω του πολύ καλού μοντάζ και της φωτογραφίας.
· Ειδικό βραβείο γυναικείας σκηνοθετικής παρουσίας (23ο Φεστιβάλ Δράμας)
· Τιμητική Διάκριση για τη σκηνοθεσία βαλκανικής ταινίας (6ο Διεθνές Φεστιβάλ Δράμας)
· Διάκριση Ε.Κ.Κ.
· Βραβείο πανελλήνιας ένωσης κριτικών κινηματογράφων

"Θολό Ποτάμι" της Στρατούλας Θεοδωράτου
Το ακατέργαστο σενάριο και κάποιοι ατυχείς φορμαλιστικοί πειραματισμοί στερούν τη δυναμική από την κατά τα άλλα ενδιαφέρουσα ιστορία του έλληνα μετανάστη που επί δεκαετίες ζει στην Τσεχοσλοβακία και επιδιώκει να επιστρέψει στην Ελλάδα.
· Ειδικό βραβείο"Κοινωνικού Προβληματισμού" της Νομαρχίας Δράμας (23ο Φεστιβάλ Δράμας)
· Τιμητική διάκριση μοντάζ στην Ελισάβετ Χρονοπούλου (23ο Φεστιβάλ Δράμας)
· Διάκριση Ε.Κ.Κ.

"Γιούπι" της Κωνσταντίνας Βούλγαρη
Η πρώτη δουλειά της νεαρής δημιουργού, που απέσπασε το ειδικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη"Ντίνος Κατσουρίδης", βασίζεται σε μια κοινότοπη σεναριακή ιδέα (τρεις φίλες συζητούν για αγόρια), ενώ το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα υβρίδιο ψευδο-ντοκιμαντέρ και home video.
· Ειδικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη "Ντίνος Κατσουρίδης" (23ο Φεστιβάλ Δράμας)
· Διάκριση Ε.Κ.Κ.

"Έλα Να Σου Πω..."τ ης Κατερίνας Φιλιώτου
Η Σοφία και ο Γιάννης έχουν έναν ευτυχισμένο γάμο και μια κόρη, τη Μαρία. Όταν μια μέρα η Σοφία θα πάει για ψώνια, εντελώς ξαφνικά θα γνωρίσει και θα κάνει έρωτα με έναν άντρα νεότερό της. Η Κατερίνα Φιλιώτου παίζει με τους ανθρώπινους χαρακτήρες, με συμμάχους της ένα αρκετά πρωτότυπο σενάριο, μια γλυκιά και χιουμοριστική ματιά πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και την πολύ καλή ερμηνεία της Ντίνας Μιχαηλίδη (Σοφία), σε ένα φιλμικό αποτέλεσμα που θυμίζει αμυδρά γαλλική nouvelle vague.
· Τιμητική διάκριση σεναρίου (23ο Φεστιβάλ Δράμας)
· Τιμητική διάκριση γυναικείας ερμηνείας στη Ντίνα Μιχαηλίδη (6ο Διεθνές Φεστιβάλ Δράμας)
· Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφων
· Διάκριση Ε.Κ.Κ.

"Φλεγόμενη Στέλλα" του Λευτέρη Χαρίτου
Αρκετοί από μας θα θυμούνται την προηγούμενη μικρού μήκους δουλειά του Λευτέρη Χαρίτου. Το"Να με προσέχεις"πριν από δύο χρόνια, μας έκανε να γελάσουμε με την ψυχή μας. Η φετινή του δημιουργία απέσπασε τιμητική διάκριση φωτογραφίας στο 23ο Φεστιβάλ Δράμας : ένας πομπώδης τίτλος και μια φιλόδοξη προσπάθεια για μια μεταμοντέρνα ιστορία πάθους, μέσα από την απόπειρα δημιουργίας μιας ατμόσφαιρας μυστηρίου (το ποιος είναι ο πατέρας της Στέλλας δεν το μαθαίνουμε ποτέ), που καταλήγει επιτηδευμένα επίπλαστη, καθώς κινηματογραφείται με καθαρά mainstream φιλμικούς κώδικες.
· Τιμητική διάκριση φωτογραφίας στο Χρήστο Αλεξανδρή (23ο Φεστιβάλ Δράμας)

"Monday" της Στέλλας Καβαδάτου
Ένα ζευγάρι ζει μαζί, κοιμάται, βλέπει τηλεόραση, γυμνάζεται, κάνει έρωτα μέσα σε ένα διαμέρισμα περιτριγυρισμένο από τους ήχους των διπλανών σπιτιών και της T.V. Η Στέλλα Καβαδάτου φτιάχνει ένα μικρού μήκους κινηματογραφικό σχόλιο πάνω στη σύγχρονη αστική ζωή, με βάση ένα πρωτότυπο σεναριακό πυρήνα, που θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως η πρώτη βουβή μικρού μήκους ελληνική ταινία. Το σύνολο διακρίνεται από την ασπρόμαυρη φωτογραφία, το καταπληκτικό ηχητικό μοντάζ και την τηλεοπτική - διαφημιστική αισθητική των πλάνων.
· Τιμητική διάκριση ηχητικής επένδυσης στον Κενάν Ακάουι (23ο Φεστιβάλ Δράμας)

"Peaceville+" του Γιώργου Πιτσάκη
Σαφώς επηρεασμένο από το σινεμά του David Lynch, το ασπρόμαυρο Peaceville+ είναι ένα επιτηδευμένο τίποτα, ένα ακατανόητο όνειρο. Η πολύ καλή φωτογραφία και η εξαιρετική gothic μουσική υπόκρουση των πρώτων λεπτών προετοιμάζουν το θεατή για κάτι"σκοτεινό"και μυστηριώδες. Εντούτοις, οι πρώτες καλές εντυπώσεις δίνουν τη θέση τους σε ένα σκόπιμα ακαταλαβίστικο σενάριο και σε ακατέργαστες απόπειρες πειραματισμού της κινηματογραφικής εικόνας με την ψηφιακή τεχνολογία, δεμένες σε ένα βιντεοκλιπίστικο μοντάζ.
· Διάκριση Ε.Κ.Κ.
· Βραβείο της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης

Μαίρη Δισερή