Student, Darezhan Omirbayev
Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι «Έγκλημα και Τιμωρία». Ένας φοιτητής χωρίς χρήματα, βυθισμένος στη μοναξιά του, θα διαβεί τα σύνορα του νόμου και της ηθικής. Μια μέρα, ο ιδιοκτήτης ενός καταστήματος και μια πελάτης γίνονται τα πρώτα θύματα του. Η αίσθηση της ενοχής διαρκώς διογκώνεται. Σταδιακά, ο φοιτητής αντιλαμβάνεται τι είχε κάνει, πηγαίνει στην αστυνομία και παραδίδεται.
Ο Darezhan Omirbayev δηλώνει σχετικά:  «Η δεκαετία του '60 του 19ου αιώνα ήταν η περίοδος της έναρξης του καπιταλισμού και προκάλεσε συγκρούσεις μέσα στη ρωσική κοινωνία. Η αντίδραση των νέων της εποχής ήταν έντονη, και ο Ντοστογιέφσκι μ’ αυτά που έγραψε συνέλαβε το «πνεύμα της εποχής». Η ίδια διαδικασία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη στο σημερινό Καζακστάν: υπάρχει πολύ μεγάλο οικονομικό χάσμα μεταξύ των ανθρώπων και αυτό προβληματίζει πάρα πολύ τους νέους του Καζακστάν».

Beyond The Hills, Cristian Mungiu
Η Alina έχει έρθει στην Ρουμανία από τη Γερμανία για να πάρει μαζί της την Voichiţa -το μόνο άτομο που αγαπά και που την αγάπησε σ’ αυτόν τον κόσμο. Όμως η Voichiţa ανακάλυψε τον Θεό. Και ο Θεός είναι ο πιο δύσκολος εραστής -μπορεί να ζηλέψει.
Ο Cristian Mungiu δηλώνει: «Είναι κυρίως μια ταινία για την αγάπη και την ελεύθερη βούληση: κυρίως για το πώς η αγάπη μπορεί να μετατρέψει τις έννοιες του καλού και του κακού. Τα περισσότερα από τα μεγαλύτερα λάθη αυτού του κόσμου έχουν γίνει στο όνομα της πίστης, και με την απόλυτη πεποίθηση ότι έγιναν για καλό σκοπό. (…) Επιπλέον αναφέρεται επίσης σ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο βιώνεται η θρησκεία. Το πρόβλημα αφορά το πόσο πολύ οι πιστοί δίνουν σημασία στον σεβασμό των θρησκευτικών συνηθειών και κανόνων και πόσο λίγο δίνουν σημασία στην εφαρμογή στην καθημερινή τους ζωή της ουσίας του Χριστιανισμού».

Like Someone In Love, Abbas Kiarostami
Ένας ηλικιωμένος και μια νεαρή γυναίκα συναντιούνται στο Τόκιο. Αυτή δεν ξέρει τίποτα γι' αυτόν. Αυτός απλώς νομίζει ότι την ξέρει. Την καλωσορίζει στο σπίτι του. Τού προσφέρει το σώμα της. Ο ιστός που υφαίνεται μεταξύ τους, στο χρονικό διάστημα του ενός 24ωρου, είναι πυκνός στην ύφανση του…
Ο Marin Karmitz παραγωγός της ταινίας σχολιάζει: «Κάνοντας την ταινία του στην Ιαπωνία ο Abbas Kiarostami αναγκάστηκε να γράψει ένα σενάριο. Αυτό τού δημιούργησε μια απόσταση με την ταινία, και μια απόσταση ως προς το Ιράν. Αμέσως τον έκανε να αισθανθεί ξένος, κάτι που του επέτρεψε να φτάσει με πιο άμεσο τρόπο στην ουσία της ταινίας. Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα στην ταινία Like Someone In Love που αξίζει να διερευνηθεί: το θέμα των αντανακλάσεων. Αντανακλάσεις που δημιουργούν σκηνικά, νέους χώρους, εικόνες σε αντανάκλαση που προκαλούν την έκπληξη».

Holy Motors, Leos Carax
Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Λίγες ώρες από τη ζωή του κυρίου Oscar, ενός μυστηριώδους προσώπου που ζει πολλαπλές παράλληλες ζωές: Είναι βιομήχανος, δολοφόνος, ζητιάνος, τέρας, οικογενειάρχης. Σαν να υποδύεται κάποιο χαρακτήρα, να χάνεται μέσα σε ρόλους – Όμως οι κάμερες πού είναι;
Ο κύριος Oscar είναι μόνος. Συνοδεύεται μόνο από την Céline, μια λεπτή ξανθιά γυναίκα η οποία βρίσκεται πίσω από το τιμόνι της τεράστιας μηχανής που τον μεταφέρει σε κάθε σημείου του Παρισιού. Είναι σαν ένας ευσυνείδητος δολοφόνος που περνά από στόχο σε στόχο. Αναζητώντας μια γοητευτική χειρονομία, τη μυστηριώδη κινητήρια δύναμη, τις γυναίκες, τα φαντάσματα προηγούμενων ζωών.
Όμως πού είναι το σπίτι του, η οικογένειά του;
Στην ταινία παίζουν μεταξύ άλλων και οι Eva Mendes, Kylie Minogue, Michel Piccoli.

No, Pablo Larraín
Ο Augusto Pinochet, επί χρόνια δικτάτορας της Χιλής, μετά από διεθνείς πιέσεις, οδηγείται στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την προεδρία του το 1988. Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης πείθουν τον Rene Saavedra, ένα θαραλλέο στέλεχος μιας διαφημιστικής εταιρίας, να ηγηθεί της προεκλογικής εκστρατείας τους. Με πενιχρά μέσα και υπό συνεχή παρακολούθηση από τα ανδρείκελα του δικτάτορα, ο Saavedra και η ομάδα του θα υλοποιήσουν ένα τολμηρό σχέδιο για να κερδίσουν τις εκλογές και να απελευθερώσουν τη χώρας τους από την καταπίεση.
Στον ρόλο του Rene Saavedra ο Gael García Bernal .

In The Fog,  Sergei Loznitsa
Δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ, 1942. Η περιοχή βρίσκεται υπό γερμανική κατοχή και οι αντάρτες αντιστέκονται σκληρά. Μια αμαξοστοιχία εκτροχιάζεται όχι μακριά από το χωριό όπου ο Sushenya, ένας εργαζόμενος στους σιδηροδρόμους, ζει με την οικογένειά του. Ο Sushenya συλλαμβάνεται μαζί με μια ομάδα σαμποτέρ, αλλά ο Γερμανός αξιωματικός αποφασίζει να μην τον κρεμάσει μαζί με τους υπόλοιπους και να τον απελευθερώσει. Φήμες ότι ο Sushenya πρόδωσε διαδίδονται αμέσως και οι αντάρτες καταφθάνουν για να εκδικηθούν.
Βαθιά μέσα στο δάσος, όπου δεν υπάρχουν φίλοι ή εχθροί και όπου η διαχωριστική γραμμή μεταξύ προδοσίας και ηρωισμού είναι αδιόρατη, ο Sushenya αναγκάζεται να κάνει μια ηθική επιλογή κάτω από περιστάσεις ανήθικες
Ο Sergei Loznitsa,σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: «Ο Sushenya κατηγορείται για κάτι που δεν έκανε, και δεν έχει τρόπο να αποδείξει την αθωότητά του. Είναι εντελώς μόνος, ακόμα και η σύζυγός του τον υποπτεύεται. Είναι ακριβώς αυτή η μοναξιά του κεντρικού χαρακτήρα, καθώς προσπαθεί να επικοινωνήσει με μια κοινωνία που δεν τον εμπιστεύεται που κάνει το βιβλίο του Vasili Bykov τόσο σημαντικό. Όμως αυτή η επικοινωνία είναι αδύνατη, επειδή "τα μάτια και τα αυτιά είναι κακοί μάρτυρες για τους άνδρες, των οποίων οι ψυχές έχουν βάρβαρη φύση", για να αναφέρω τον Ηράκλειτο».

Gaosu Tamen, Wo Cheng Baihe Qu Le (Fly With The Crane), Li Ruijun
Οι 73χρονοι Lao Ma και Lao Cao ήταν κάποτε οι πιο γνωστοί ξυλουργοί του χωριού: κατασκεύαζαν φέρετρα. Σήμερα έχουν γεράσει. Το σώμα του δεν είναι όπως ήταν κάποτε. Επιπλέον η κυβέρνηση εφαρμόζει πια την καύση των νεκρών. Και ο Lao Ma και Lao Cao δεν κάνουν  πλέον φέρετρα. Πριν ο Lao Ma πεθάνει, ζητά από τον Lao Cao να τον βοηθήσει να κάνει ένα φέρετρο γι 'αυτόν, για να τον θάψουν μ’ αυτό. Μαζί φτιάχνουν το φέρετρο. Όταν η γιορτή του Μέσο-Φθινοπώρου πλησιάζει η κόρη του Lao Ma τον προσκαλεί να γιορτάσουν τις διακοπές μαζί της. Όταν ο Lao Ma επιστρέφει πίσω στο χωριό ο Lao Cao δεν είναι εκεί να τον υποδεχτεί ...
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Li Ruijun δηλώνει: «Ένας ηλικιωμένος επιθυμεί η ψυχή του να ανέβει στον ουρανό, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι σε θέση να εγκαταλείψει τη γη. Όταν τελικά ο ηλικιωμένος αντιμετωπίζει τον σωματικό του θάνατο, δεν βρίσκει κανένα λόγο για να σώσει το σώμα του, καθώς αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την απελευθέρωση της ψυχής του. Η ιστορία αυτού του ηλικιωμένου μού έδωσε την ευκαιρία να κατανοήσω ότι η επίγεια ζωή είναι ένα τέλος που έχει συγχωνευθεί με την αρχή, και όλα αυτά δεν είναι παρά ένα ουράνιο παιχνίδι σ’ ένα βέβηλο κόσμο».

Lemale Et Ha’chalal (Fill The Void), Rama Burshtein
Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας ορθόδοξης οικογένειας Χασιδιστών από το Τελ Αβίβ. Η 18χρονη Shira είναι η μικρότερη κόρη της οικογένειας. Πρόκειται να παντρευτεί έναν πολλά υποσχόμενο συνομήλικό της . Είναι ένα όνειρο που πραγματοποιείται και η Shira αισθάνεται προετοιμασμένη και ενθουσιασμένη. Όμως την ευτυχία της σκιάζει μια τραγωδία: η 28χρονη αδελφή της, η Esther, πεθαίνει κατά τη γέννα του πρώτου της παιδιού. Λόγω του πένθους ο γάμος αναβάλλεται…
Η σκηνοθέτις Rama Burshtein δηλώνει: «Έρωτας και σχέσεις αποτελούν το κύριο αντικείμενο των ενδιαφερόντων μου. Για να είμαι ειλικρινής, ο καριερισμός, η ατομική ανεξαρτησία και η αυτοπραγμάτωση είναι τα λιγότερα σημαντικά για μένα από ότι η αγάπη, ο σύζυγός μου και η οικογένειά μου. Αυτό που με τράβηξε στον κόσμο της εβραϊκής πίστης ήταν η προσέγγισή της όσον αφορά την αποκωδικοποίηση στο αίνιγμα των σχέσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών».
Ο Δημήτρης Εϊπίδης σημειώνει ότι η πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτις: "προσφέρει μια συναρπαστική παρουσιάση του κόσμου της, της πίστης της, των παραδόσεων, των εθίμων και των θρησκευτικών τελετουργιών - καθώς και τα διλήμματα, που τίθενται από τους περιορισμούς που όλα τα προηγούμενα προκαλούν."

Paradies: Liebe , Ulrich Seidl
Στις παραλίες της Κένυας είναι γνωστές ως "sugar mamas": Ευρωπαίες που αναζητούν στην Αφρική, αγόρια που προσφέρουν «επί πληρωμή» ερωτική συντροφιά. Η Τερέζα, μια 50χρονη αυστριακή, ταξιδεύει σε αυτόν τον παράδεισο των διακοπών.
Η ταινία αφηγείται ιστορίες αυτών των μεγαλύτερων σε ηλικία γυναικών και των νέων ερωτικών τους συντρόφων, ιστορίες της Ευρώπης και της Αφρικής, ιστορίες όσων τούς εκμεταλλεύονται, και ιστορίες όσων καταλήγουν να εκμεταλλεύονται άλλους. Η ταινία του Ulrich Seidl είναι η πρώτη μιας τριλογίας για τρεις γυναίκες, τρεις ιστορίες διακοπών και τρεις ιστορίες για την λαχτάρα να βρεθεί η ευτυχία σήμερα.
Ο γνωστός και από τα ντοκιμαντέρ του Ulrich Seidl δηλώνει: «Και οι τρεις ταινίες μυθοπλασίας μου -Dog Days, Import Export και τώρα Paradies: Liebe – αφηγούνται ιστορίες που είναι μυθοπλασίες, αλλά σ’ ένα μεγάλο βαθμό εμπεριέχουν, ως σημείο εκκίνησης, προσωπικές παρατηρήσεις, εμπειρίες και συναντήσεις με άλλους. Αντλείς από την πραγματικότητα και ταυτόχρονα την επανα-συνθέτεις εκ νέου».

Paradies: Glaube (Paradise: Faith), Ulrich Seidl
Στη δεύτερη ταινία της τριλογίας «Paradies», ο Ulrich Seidl διερευνά τι σημαίνει να φέρεις το Σταυρό. Επιπλέον η ταινία αφηγείται τις απρόοπτες δοκιμασίες του έγγαμου βίου και της επιθυμίας για αγάπη.
Για την Annamaria, μια ακτινολόγο τεχνικό, ο παράδεισος βρίσκεται στον Ιησού. Αφιερώνει τις διακοπές της στο ιεραποστολικό έργο, έτσι ώστε η Αυστρία μπορεί να επανέλθει στο δρόμο της αρετής. Στην καθημερινή διαδρομή της στη Βιέννη, πηγαίνει από πόρτα σε πόρτα, μεταφέροντας ένα άγαλμα της Παρθένου Μαρίας.
Ο Ulrich Seidl δηλώνει: «Το σημείο εκκίνησης για το σενάριο ήταν μια αληθινή ιστορία που παρουσίασα στο ντοκιμαντέρ μου, Jesus, Du weisst, και η οποία αναπτύχθηκε μέσω της μυθοπλασίας. Πρόκειται για μια γυναίκα, που απογοητευμένη από την αγάπη και το γάμο της (μ’ ένα μουσουλμάνο), στρέφεται προς τον Ιησού, τον οποίο όχι μόνο λατρεύει και αγαπά πνευματικά, αλλά επίσης επιθυμεί σεξουαλικά ως εραστή».

Izmena (Betrayal), Kirill Serebrennikov
Ένας άνδρας και μια γυναίκα μαθαίνουν ότι σύζυγοί τους τούς απατούν. Αυτή η ανακάλυψη τούς ωθεί να κάνουν πράγματα που ποτέ πριν δεν τόλμησαν. Ανάμεσα στη ζήλια και το πάθος, την εκδίκηση και τη συγχώρεση, οι πρωταγωνιστές ψάχνουν για νέα αφετηρία στη ζωή τους. Κάτι όχι εύκολο: κάθε πράξη τους καθορίζεται από την απιστία.
Ο Kirill Serebrennikov δηλώνει: «Έκανα μια «ταινία καταστροφής» για τη σχέση άνδρα-γυναίκας. Η συζυγική απιστία λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη της ιστορίας μου. Πρόκειται για μια ταινία για τα κρυμμένα συναισθήματα και τις σκέψεις. (…) Κάθε λεπτομέρεια τονίζει το ίδιο θέμα -τη διακαή επιθυμία των πρωταγωνιστών να μην μείνουν μόνοι και την ενστικτώδη επιθυμία τους να αγαπούν.

(επιμέλεια Δ.Μ.)