Om det oändliga (About Endlessness), Roy Andersson
Απεικόνιση της ανθρώπινης ζωής σε όλη της την ομορφιά και την σκληρότητα, τη μεγαλοπρέπεια και την κοινοτοπία της. Περιπλανήσεις, σαν σε όνειρο, στις οποίες οδηγός είναι ένας αφηγητής παραμυθάς. Οι ασήμαντες στιγμές αποκτούν την ίδια σημασία με τα ιστορικά γεγονότα: ένα ζευγάρι στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Κολωνία, καθ’ οδόν για ένα πάρτι γενεθλίων, ένας πατέρας σταματά να δέσει τα κορδόνια της κόρης του στη βροχή, κορίτσια που χορεύουν έξω από ένα καφέ, ηττημένοι στρατιώτες σε πορεία προς ένα στρατόπεδο αιχμάλωτου πολέμου. Μια ωδή αλλά και ένας θρήνος, η ταινία είναι ένα καλειδοσκόπιο του ανθρώπινου, μια ιστορία της ύπαρξης μέσα στην ευθραστότητά της.
Ο Roy Andersson, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: “ Το κέρατο της αφθονίας είναι ένα κέρατο κατσίκας της μυθολογίας γεμάτο με ό,τι σημαίνει πλούτο και αφθονία. Συνήθως απεικονίζεται ως υπερχειλισμένο με μια πληθώρα προϊόντων και φρούτων κάθε είδους, μια γενναιοδωρία που, κατά τον μύθο , ποτέ δεν εξασθενεί, αυτή είναι η ίδια η ενσάρκωση του ανεξάντλητου. Ο ελληνικός μύθος με ενέπνευσε να συγκεντρώσω όλες αυτές τις σκηνές, όλα αυτά τα θέματα στην ίδια ταινία. Θέλω να τονίσω την ομορφιά τού να είσαι άνθρωπος, τού να ζεις. Και για να το δείξω αυτό, χρειαζόταν να υπάρχει μια αντίθεση, που να δείχνει επίσης την άσχημη πλευρά. Αυτή η ταινία είναι για το άπειρο των σημείων ύπαρξης”.

Gloria Mundi, Robert Guédiguian
Στη Μασσαλία, μια οικογένεια συγκεντρώνεται για να γιορτάσει τη γέννηση της Gloria. Ωστόσο, παρά τη χαρά, οι νέοι γονείς βιώνουν δύσκολες στιγμές. Καθώς προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, συναντούν μετά από καιρό τον πρώην κατάδικο παππού της Γκλόρια.
Με τους Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darroussin, Gérard Meylan, Anaïs Demoustier, Robinson Stévenin, Lola Nay.
Ο Robert Guédiguian, σκηνοθέτης της ταινίας: “Για να παραφράσουμε τον Μαρξ, όπου βασιλεύει ο νεο-καπιταλισμός συντρίβονται οι αδελφικές, φιλικές και υποστηρικτικές σχέσεις, εκεί δεν υπάρχει πλέον κανένας άλλος σύνδεσμος μεταξύ ανθρώπων παρά μόνο το συμφέρον και το χρήμα. [Ο νεο-καπιταλισμός ] Έχει πνίξει όλα τα όνειρά μας στα παγωμένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού. Αυτό ακριβώς είναι που επιχειρεί να δείξει αυτή η σκοτεινή κοινωνική ιστορία μέσα από την ιστορία μιας ανασυγκροτημένης οικογένειας, εύθραυστης όμως σαν ένα σπίτι στην άμμο. (...) Εν ολίγοις, χρειαζόμαστε τόσο τις κωμωδίες όσο και τις τραγωδίες για να συνεχίσουμε να αμφισβητούμε τον τρόπο ζωής μας ... Και πρέπει να συνεχίσουμε να τον αμφισβητούμε, περισσότερο από ποτέ ,σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς, έτσι ώστε να μην υποκύψουμε στην ψευδαίσθηση ότι υπάρχει κάτι φυσικό για τις κοινωνίες που ζούμε.”

Lan xin da ju yuan (Saturday Fiction), Ye Lou
Το 1941, η Κίνα αποτελεί θέατρο μαχών για τους Συμμάχους και τις δυνάμεις του Άξονα. Η ηθοποιός Jean Yu επιστρέφει στη Σαγκάη, φαινομενικά για να παίξει στο θέατρο που σκηνοθετεί ο πρώην εραστής της. Αλλά ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της επιστροφής της; Για να ελευθερώσει τον πρώην σύζυγό της; Να συλλέξει πληροφορίες για τις Συμμαχικές Δυνάμεις; Να εργαστεί για τον πατριό της; Ή να ξεφύγει από τις συγκρούσεις με τον εραστή της;
Ο LouYe, σκηνοθέτης της ταινίας δηλώνει: “(...) Η πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου 1941 άλλαξε την ιστορία του κόσμου - αν και οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν το γνώριζαν. Ανυποψίαστοι για το μέλλον, απλώς ζούσαν ως συνήθως τη ζωή τους, ακολουθώντας τις καθημερινές τους συνήθειες και κυνηγώντας τους στόχους τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της ιστορικής περιόδου στην Σαγκάη, μέσα και έξω από το θέατρο, εντός και εκτός σκηνής, πλησίαζαν σιγά -σιγά ένα άγνωστο "Σάββατο". Αυτή η ταινία αφορά τις μοίρες διαφορετικών ανθρώπων σε κρίσιμες εποχές . Είναι επίσης ένας διάλογος με το περιοδικό “Σχολείο του Σαββάτου”, ένα σημαντικό ρεύμα στην ιστορία της κινεζικής σύγχρονης λογοτεχνίας”

(πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Βενετίας. επιμέλεια Δ.)