του Γιάννη Σμαραγδή
(μια επισκόπηση του διεθνούς τύπου)

Αυτή η γελοία και σε κακά αγγλικά, ελληνο-ρωσική ταινία εποχής αφηγείται την ιστορία του έλληνα πειρατή που άνοιξε το ρωσικό εμπόριο του χαβιαριού. Σαν γοητευτικά γκριζαρισμένος Ιωάννης Βαρβάκης, ο γερμανός ηθοποιός Sebastian Koch τουλάχιστον τα ψιλο- καταφέρνει, όχι όμως και το ογκώδες και άγαρμπο σενάριο ούτε το μεγάλο πλήθος ηθοποιών σε μικρούς ρόλους με τις κακές περούκες και τις πολύ κακές προφορές αγγλικών.
Τις σύντομες σε χρόνο εμφανίσεις της Catherine Deneuve και του John Cleese, ως Αικατερίνης της Μεγάλης και βρετανού αποικιοκράτη, τις ξεχνάς αμέσως.

[δημοσιεύθηκε στο http://www.theglobeandmail.com/arts/awards-and-festivals/tiff/tiff-reviews/tiff-movie-review-god-loves-caviar/article4529933/]

Και ο Θεός μισεί το προλεταριάτο: Ελληνική ταινία εποχής βρομοκοπά

Ο Γιάννης Σμαραγδής ξεκίνησε την καριέρα του στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ως σεναριογράφος-σκηνοθέτης, κάνοντας από τότε μόνον ένα μικρό αριθμό ταινιών μεγάλου μήκους Μερικές από αυτές ήταν πιο γνωστές από άλλες -όμως θα δυσκολευτείτε πολύ να βρείτε κάποιες απ’ αυτές. Αυτό για τον άπληστο σινεφίλ είναι κάτι πολύ κακό, όχι όμως πάντα. Αν απελπισμένα αναζητήσετε την τελευταία του ταινία, με τον τίτλο Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι, ίσως απογοητευθείτε πάρα πολύ . Διογκωμένο, αδέξιο και ανειλικρινές, αυτό το ιστορικό μελόδραμα συγκροτείται από οδυνηρά σκηνοθετημένες σκηνές τη μια μετά την άλλη.
(...) Με τους περισσότερους από τις σημαντικότερους ηθοποιούς να μην είναι έλληνες, συμπεριλαμβανομένων του Βαρβάκη (γερμανός), Botto (αργεντινός, στον ρόλο του Λεφεντάριου) και της Αυτοκράτειρας της Ρωσίας (η γαλλίδα Deneuve), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι υποφέρει πολύ περισσότερο από τις απαίσιες προφορές στα αγγλικά. Η ταινία του Σμαραγδή, παρόλα τα περίτεχνα σκηνικά της, έχει πολύ σοβαρά προβλήματα. Ακόμη χειρότερα, διαθέτει βασανιστικά κακό διάλογο και μια απελπιστικά οκνηρή διαμόρφωση της αφήγησης, που ποτέ δεν κατάφερε να δημιουργήσει ούτε ένα πιστευτό δευτερόλεπτο στην ταινία. Ναι, ακόμα και μία από τις πιο όμορφες γυναίκες του παγκόσμιου κινηματογράφου, η μια και μοναδική Catherine Deneuve, εδώ οδυνηρά σπαταλείται, όπως και ο John Cleese.
Η ταινία Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι είναι τόσο μη αληθοφανής και γελοία κακή, που το μόνο θετικό σχόλιο που μπορεί να γίνει γι' αυτήν είναι: να την παρακολουθήσει κάποιος μόνο και μόνο για να μάθει τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει σε μια ταινία. Ο Βαρβάκης μπορεί να ήταν ένας ονειροπόλος πειρατής, αλλά αν αυτή η ταινία πραγματικά περιλαμβάνει τις διαδρομές του ονείρου του, τότε καλύτερα θα ήταν ποτέ να μην ονειρευόταν. Για εσάς που αναζητάτε ένα σινεμά, που να γίνεται με τέχνη και γνώση, η ταινία Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι το μόνο που θα καταφέρει είναι να σας εξοργίσει, αφού δεν σέβεται ούτε τη νοημοσύνη σας, ούτε το χρόνο σας.

Nicholas Bell

[δημοσιεύθηκε στο http://www.ioncinema.com/news/god-loves-caviar-tiff-2012-review]

(μετάφραση Δ.Μ.)